Όπως είπε ο πυροσβέστης:
Μη νοικιάσεις δωμάτιο πάνω απ’ τον πέμπτο όροφο
σε κανένα ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης.
Υπάρχουν σκάλες που σε οδηγούν ψηλότερα
μα κανείς δεν πρόκειται να τις ανέβει.
Όπως έγραψαν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης:
Ο ανελκυστήρας πάντα αναζητά
τον όροφο της πυρκαγιάς
κι αυτόματα ανοίγει
και δεν θα κλείσει.
Αυτές είναι οι προειδοποιήσεις
που πρέπει να λησμονήσεις
αν προσπαθείς να υπερβείς τον εαυτό σου.
Αν πρόκειται στον ουρανό να συντριβείς.
Πολλές φορές προσπέρασα τον πέμπτο όροφο,
στροβιλιζόμενη προς τα πάνω,
αλλά μόνο μία φορά
έκανα τη διαδρομή ολόκληρη.
Εξηντακοστός όροφος:
μικρά φυτά και κύκνοι παραχωμένοι
στους τάφους τους.
Διακοσιοστός όροφος:
βουνά με την καρτερικότητα μιας γάτας,
η σιωπή φοράει τα αθλητικά παπούτσια της.
Πεντακοσιοστός όροφος:
μηνύματα και επιστολές εκατοντάδων χρόνων,
πουλιά να πιεις,
μια κουζίνα από σύννεφα.
Εξηνταχιλιοστός όροφος:
τ’ αστέρια,
σκελετοί που καίγονται,
τα χέρια τους τραγουδούν.
Κι ένα κλειδί,
ένα πολύ μεγάλο κλειδί,
που ανοίγει κάτι —
κάποια χρήσιμη πόρτα —
κάπου —
εκεί ψηλά
