Στα γρήγορα: Δέκατος τέταρτος δίσκος για τον Ed Hamell ηχογραφημένος στο κινητό του για την Saustex, μετά το πολύ δυνατό περσινό Tackle Box.
Την ακούσαμε: Εάν με το περσινό Tackle Box σήκωσε δυναμικά το μεσαίο δάχτυλο στον Τραμπ, εδώ μέσα από σκοτεινές ιστορίες που γεννιούνται μέσα σε μπαρ, φέρνει στο προσκήνιο την παρακμή από τα κάτω προς τα πάνω, αφού οι ιστορίες μπορούν να αφορούν οποιονδήποτε: "He was a lawyer or CEO, Jesus I don't fucking know, a politician or some other arrogant prick." ("Slap"). Είναι ένα lo-fi ηχητικό neo noir χωρισμένο σε δεκατρία κεφάλαια. Ιστορίες που «μυρίζουν» ουίσκυ, χειμαρρώδεις και ανεπιτήδευτες αφηγήσεις που ξεχύνονται στο δρόμο που χαράζει η μίνιμαλ, άλλοτε folk, άλλοτε blues κιθάρα αυτού του spoken word αντι-κήρυκα.
Τρέξε μακριά: Τι εννοείς δεν σου αρέσει το Horace and Pete;
Τ' είπες τώρα; «Αυτές οι δεκατρείς περιθωριακές αφηγήσεις είναι διαφορετικές από όλες τις περιθωριακές αφηγήσεις που πουλάει ο μπαρόβιος του εξωφύλλου όλα αυτά τα χρόνια.» -Noisey
Να τ' αφήσω; Βάλε κι ένα ουισκάκι.
