Η πόλη του Βερολίνου της ανέθεσε ένα χορογραφικό project με πρόσφυγες. Προτού το πραγματοποιήσει, η ελληνικής καταγωγής μινιμαλίστρια και conceptual βραβευμένη στο διαγωνισμό του Dansa mes a prop στην Καταλονία χορογράφος και χορεύτρια Άντζελα Λαμπριανίδου, πραγματοποιεί στο Booze Cooperativa το Appointment on Stage (μέχρι και τις 23/10). Τη γερμανική βερσιόν του , σε μορφή παράστασης, την παρουσίασε ήδη στο Βερολίνο. Μετά την Αθήνα, που περιορίζεται στο σεμινάριο, ακολουθεί η καταλανική παραστασιακή εκδοχή στη Βαρκελώνη, πόλη στην οποία σπούδασε, έζησε και δημιούργησε συνεργαζόμενη ακόμη και με κρατικές σκηνές για 15 χρόνια –σήμερα βάση της είναι το Βερολίνο.
«Δεν θα γίνει το "Appointment on stage "στην Αθήνα», μας προκαταλαμβάνει "αλλά το You want to be the person You are?", που είναι αποτέλεσμα του εργαστηρίου.Ήρθα για να διδάξω μια τεχνική που ως καλλιτέχνις ανέπτυξα και ανακάλυψα και στη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή χρειαζόμαστε». Η επιλογή του Βοοze δεν είναι τυχαία: «Λειτουργεί σαν πειραματικός χώρος». Και στο εξωτερικό έχει παρουσιάσει project της σε μουσεία και καφέ, με στόχο « η τέχνη να αποκτήσει πιο μεγάλη πρόσβαση κι από εκείνους που συνήθως δεν έχουν σχέση με το θέατρο και τις παραστατικές τέχνες». Βλέποντας τους ρυθμούς της καθημερινότητας, την κατακερματισμένη σχέση με το σώμα μας, την διαταραγμένη επικοινωνία μας με τον άλλο, την έλλειψη αυτοσυνειδησίας, σε μια «Ευρώπη που ζει στην αγωνία» ανέπτυξε μια μέθοδο που συνδυάζει κίνηση και λόγο, υπογραμμίζοντας «You are the point. Τι μετράει; Τα δικά σου αισθήματα και οι δικές σου σκέψεις. Εσύ! Πρέπει να έχεις αυτοσυνειδησία. Το ποιον θα πας να ψηφίσεις είναι δική σου επιλογή, δεν σου φταίει ο γείτονας, ούτε ο πολιτικός. Έχουμε ξεχάσει από που βγαίνουν και τι σημαίνουν οι λέξεις πολιτική και πολίτης».
Δεν κρύβει ότι «η δουλειά μου πάντα είναι πολιτικοκοινωνική», πέρα από το καθαρό υπαρξιστικό υπόβαθρο. Και σήμερα στα αθηναϊκά Appointment on Stage επανέρχεται στις 8 φράσεις της, με λέξεις από 5 διαφορετικές γλώσσες, αλλά βασική την αγγλική, αλλάζοντας το συντακτικό, φράσεις που έχουν να κάνουν με την εμπιστοσύνη, την αποδοχή, την αναγνώριση, την επιθυμία.
«Τι κάνω; Βάζω τους ανθρώπους, τους συμμετέχοντες, τους χορευτές να αναρωτηθούν «You want to be the person You are?”, και έτσι μπαίνουν σε μια διαδικασία συνειδητότητας”. Η τεχνική της, την οποία μου δείχνει ενθαρρύνοντάς με να την ακολουθήσω, απαιτεί μνήμη, reflex και συναισθηματική εμπλοκή. Πρέπει να νιώθεις ό,τι εκφέρεις, κάνοντας συγκεκριμένες κινήσεις. Φαίνεται, δεν είναι όμως απλό.
«Το "Ι trust moi" (με εμπιστεύομαι) -υπογραμμίζει- είναι μια δήλωση». Ακόμη και το ότι η σύνταξη σπάει όταν παίζει με τις λέξεις, είναι σκόπιμο στη διαδικασία συνειδητοποίησης του ποιοι είμαστε: I want to be the person I am ,I am the person Ι want to be ,I am free, free I am, am I free to be the person I want to be, to be moi…;
«Eίσαι ελεύθερος να αλλάξεις τις λέξεις στις προτάσεις.Είναι ένα παιχνίδι lego για μεγάλους στο οποίο εναποθέτουν και την εμπειρία της ζωής τους. Η βάση στην ολιστική σωματική κίνηση που ακολουθεί τις λέξεις είναι το σώμα, το μυαλό και η ψυχή, αξεχώριστα».
Μέσα από αυτή τη διαδικασία φτάνεις στο κομβικό σημείο, τονίζει, να αναρωτηθείς «αποδέχομαι τον εαυτό μου; Είναι σαν τη γιόγκα, μια αρχέγονη ολιστική τεχνική, που μέσα από την καθαρή δημιουργία συνθλίβει καθετί εφήμερο».
Στο Βερολίνο το project προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις: «Κάποιοι κλαίγανε, άλλοι γελούσαν. Είναι αυτό που θέλω, προσθέτει. Ο κόσμος να μπει σε ένα ψάξιμο του εαυτού του, να αναρωτηθεί «τι μου συμβαίνει, φταίει ο διπλανός, ο γείτονας, εγώ τι είμαι;»
Η έκπληξη είναι ότι ακόμα και επαγγελματίες χορευτές τα βρίσκουν σκούρα:”Βρίσκουν πάρα πολύ δύσκολο να ενώσουν μια λέξη με μια κίνηση». Γενική διαπίστωσή της από τη συνεργασία της με άτομα όλων των ηλικιών είναι ότι τα σώματα κλωτσάνε: «Το σώμα δεν είναι μόνο κόκκαλα και μύες, έχει και φωνή και μυαλό και ενέργεια.
Είμαστε 100% ενέργεια. Αλλά τα σύγχρονα σώματα που κάθονται μπροστά σε ένα υπολογιστή, μια οθόνη, με ένα κινητό στο χέρι, έχουν σοβαρό πρόβλημα. Ειδικά οι 20χρονοι!»
Στο Βερολίνο πώς σκοπεύει να δουλέψει με τους πρόσφυγες; «Δεν θέλω να τους διδάξω κάτι, θα τους ενθαρρύνω να μας διδάξουν αυτοί,να χορέψουν τους χορούς τους». Είναι Σύροι, Αφγανοί και Κούρδοι, που ζουν σε κοντέινερ μαζί με τις οικογένειές τους, περιμένοντας να τους δοθεί άσυλο. « Θα γίνει μια έρευνα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που τη μια είναι εδώ την άλλη εκεί, διαρκώς μετακινούμενοι και πλάνητες, αλλά δεν έχουν χάσει τη σπίθα στα μάτια και την αγάπη».
