Πριν από λίγα χρόνια, όπου κι αν βρισκόσουν ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα άκουγες το "My Love", την μεγάλη επιτυχία της ιδιαίτερης αυτής Δανής με το ξυρισμένο κεφάλι. Το ελληνικό κοινό αγκάλιασε θερμά το ιδιαίτερο γρέζι της φωνής της Kovacs, γι' αυτό κι έχει έρθει αρκετές φορές στα μέρη μας. Από το ντεμπούτο της, Shades of Black, έχουν περάσει πλέον τρία χρόνια και πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο δίσκο της, Cheap Smell, μια πιο προσωπική και σκοτεινή δουλειά όπως λέει η ίδια. Αυτό στάθηκε ιδανική αφορμή για μια συνάντηση με την Popaganda. Μας μίλησε για τη σχέση της με τη μουσική, όσα έχει προλάβει να δει από την Ελλάδα αλλά και για τα μελλοντικά της σχέδια. Όλα αυτά μια μέρα αφότου έπαιξε ζωντανά στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου.
Πώς ήταν η εμπειρία της συναυλίας στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου; Ήταν φανταστικά. Είναι πολύ ιδιαίτερο να παίζεις μέσα σε μια εκκλησία. Είναι μικρός χώρος και μου αρέσει η οικειότητα που δημιουργείται με το κοινό. Αγαπώ την ιστορία πίσω από το χώρο.
Αλλάξες τα κομμάτια για τις ανάγκες του συγκεκριμένου live; Λίγο, αφού δεν έπαιξα με ολόκληρη τη μπάντα. Μπορεί να υπάρχει η εντύπωση ότι μέσα σε μια εκκλησία ταιριάζουν πιο απαλοί ήχοι αλλά δεν ήθελα αυτό, έλεγα «Όχι, θα βάλουμε φωτιά στην εκκλησία!». Οπότε παίξαμε αρκετά up tempo και χορευτικά κομμάτια. Η εκκλησία έχει αυτή την ηχώ κι ένιωθα πως «κολυμπάω» μέσα στην ίδια τη φωνή μου.
Έχεις παίξει σε άλλα ασυνήθιστα μέρη; Έχω παίξει σε δάσος, σε πλοίο για τον Βασιλιά και τη Βασίλισσα της Ολλανδίας, που ήταν πάλι πολύ ιδιαίτερα. Επίσης τα μεγάλα φεστιβάλ μου φαίνονται τρελά μέρη, όπως όταν έπαιξα με τον Robbie Williams στο Terra Vibe που δεν το πίστευα, είναι πολύ όμορφο μέρος.
Κάποιο περίεργο μέρος που θα ήθελες αλλά δεν έχεις παίξει ακόμα; Μου αρέσουν τα εγκαταλελειμμένα μέρη. Και οποιοδήποτε μέρος που δεν θα ήταν αναμενόμενο και δίνει κάτι παραπάνω στην performance.
Γνώρισες μεγάλη επιτυχία πριν μερικά χρόνια με το κομμάτι “My Love”. Πόσο εύκολο είναι το επόμενο βήμα; Περνάνε πολλά από το μυαλό σου, να κάνεις κάτι ίδιο ή να δοκιμάσεις κάτι καινούργιο; Η μουσική είναι συνδεδεμένη με το χρόνο και το τι νιώθεις. Το τι ένιωθα όταν έγραφα το πρώτο μου άλμπουμ ήταν τελείως διαφορετικό με αυτό που νιώθω τώρα. Σίγουρα είναι λίγο τρομακτικό. Αλλά δεν μπορείς να αποφασίσεις αν κάτι θα αρέσει ή δεν θα αρέσει στον κόσμο, πρέπει να ακολουθήσεις αυτό που αισθάνεσαι ειλικρινές προς τον εαυτό σου.
Όταν γράφεις μουσική ξεχωρίζεις κομμάτια που νιώθεις ότι μπορεί να γίνουν hits; Όχι, πάντα η μουσική για μένα έρχεται από το πάθος μου γι’ αυτήν. Αν οι άνθρωποι δουν αυτό το πάθος, ακολουθούν. Ποτέ δεν σκέφτηκα το αν και πώς θα γίνω επιτυχημένη όταν γράφω.
Όταν όμως ξεκινούσες οραματιζόσουν μια επιτυχημένη καριέρα; Κατά βάθος ναι. Αλλά δεν πίστευα ποτέ πως θα συμβεί. Όμως αν πιστεύεις στον εαυτό σου και ανοίγεις πόρτες, κάπου θα σε οδηγήσουν τελικά. Όταν συνέβη σε μένα ένιωσα πολύ τυχερή. Είναι μια όμορφη έκπληξη.
Πόσο διαφορετικά λειτουργούν για σένα οι δύο σου δίσκοι, το Shades of Black και η νέα σου δουλειά, Cheap Smell; Η τελευταία μου δουλειά είναι πολύ πιο προσωπική και σκοτεινή, όχι απαραίτητα με εντελώς εμφανή τρόπο. Λειτούργησε περισσότερο σαν θεραπεία για μένα για δυόμιση χρόνια, μάθαινα ακόμη τον αυτό μου, πέρασα καταστάσεις που με έκαναν να σκεφτώ τι θέλω πραγματικά. Είμαι πολύ πιο περήφανη για τον δεύτερο δίσκο. Νομίζω πως πάντα είναι φυσιολογικό να σου αρέσει η κάθε καινούργια δουλειά σου περισσότερο γιατί αλλάζεις μαζί με αυτήν.
Έχεις παίξει αρκετά και με την εικόνα σου, όπως για παράδειγμα με το alter ego του λύκου. Νιώθεις πως ανεβαίνοντας στη σκηνή ξεδιπλώνεις μια άλλη περσόνα; Όχι, είμαι εγώ και πάλι. Με το alter ego του λύκου, εξακολουθούσα να είμαι εγώ απλά ήταν σαν να έκρυβα ακόμη λίγο τον εαυτό μου. Πάντα προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου στη σκηνή γιατί τα alter ego μπορεί να σε απομακρύνουν από εσένα, μπορεί να φτάσεις να θες να είσαι το άτομο που είσαι στη σκηνή. Νομίζω πως ό,τι νιώθω φαίνεται στη σκηνή. Αν είμαι στενοχωρημένη, θα προσπαθήσω να το κρύψω αλλά θα μπορείς να το δεις. Πλέον νιώθω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Και μιας μιλάμε για alter egos, τι έχεις να πεις για τον «βασιλιά» αυτών, τον David Bowie; Είναι ένα από τα είδωλά μου. Άλλαζε πάντα αλλά συγχρόνως, ήταν σαν να είναι πάντα αυτός απλά μέσα από διαφορετικές πλευρές του.
Άλλες all-time classic μουσικές αναφορές σου; Παλιές τραγουδίστριες όπως οι Nina Simone, Billie Holiday, Etta James, Ella Fitzgerald, Ertha Kit, Grace Jones, Janis Joplin. Μου αρέσει που αυτές οι φωνές είναι τόσο ακατέργαστες και ειλικρινείς.
Έχεις κι εσύ μία πολύ ιδιαίτερη φωνή. Οι μουσικές σπουδές σου επηρέασαν καθόλου τον τρόπο που τραγουδάς; Όχι ιδιαίτερα. Δυσκολευόμουν στα μαθήματα φωνητικής, μου έλεγαν ότι η φωνή μου δεν είναι σωστή και κάποια στιγμή η καθηγήτρια μου έστειλε ένα γράμμα που μου έλεγε πως θα ήταν καλύτερο να σταματήσω τα μαθήματα. Οι σπουδές όμως με έκαναν να μάθω πως να δουλεύω σκληρότερα. Έμαθα περισσότερο τι θέλω και τι όχι. Επέλεξα να σπουδάσω μουσική για να γνωρίσω περισσότερο κόσμο μέσα σε αυτήν, μιας και δεν προέρχομαι από μουσική οικογένεια. Όμως εκεί προσπαθούσαν να σου μάθουν τι είναι σωστό και τι όχι και νομίζω πως τα όμορφα πράγματα κρύβονται στα λάθη.
Πώς έγινε η πρώτη σου επαφή με τη μουσική; Μεγάλωσα πολύ με τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου που άκουγαν γερμανική shlager και σαν παιδί την έβρισκα διασκεδαστική. Μετά η μητέρα μου άκουγε τραγουδίστριες όπως η Tina Turner και η Whitney Houston. Αργότερα άκουγα πολύ μουσική από το Top 40 και το MTV.
Guilty pleasures έχεις; Μου αρέσουν οι Boney M, πιάνεται;
Έχεις ακούσει καθόλου ελληνική μουσική; Έχω ακούσει λίγο από το ραδιόφωνο, έντεχνη μουσική, αλλά δεν την έχω ψάξει πολύ.
Μιας κι έχεις επισκεφθεί ξανά την Αθήνα, ποιά είναι τα αγαπημένα σου μέρη εδώ; Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δει πολύ την Αθήνα γιατί έρχομαιπάντα βιαστικά. Χθες όμως πήγα στο Zonar’s και μου άρεσε πολύ. Έχω πάει σε Θεσσαλονική, Κρήτη και Βόλο τον οποίο αγαπώ.
Το φαγητό εδώ σου αρέσει; Ναι, πολύ. Μου αρέσει το παστίτσιο, ο γύρος και φυσικά το τζατζίκι.
Ως γυναίκα στη μουσική βιομηχανία έχεις νιώσει ποτέ ότι ίσως τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για σένα; Φυσικά, γιατί όταν είσαι γυναίκα οι άνθρωποι σε προσπερνάνε εύκολα. Οπότε κάποιες φορές χρειάζεται να προσπαθήσεις πιο πολύ να ακουστείς. Είναι άλλωστε μια ανδροκρατούμενη βιομηχανία και πιο σκληρή προς τις γυναίκες.
Από εδώ και πέρα τι σκέφτεσαι να κάνεις; Έχω μία περιοδεία, ίσως ξεκινήσω να γράφω καινούργιο υλικό. Και θα ήθελα πολύ να παίξω κάποια στιγμή σε ταινία.
