Μερικές φορές αυτό που ακούς, ακόμα κι αν και δεν ανήκει σε κάποια καθαρή κλασική φόρμα, μπορεί να περιγραφεί εύκολα. Έστω περιφραστικά. Καταφεύγεις στο πιο τεμπέλικο παλιό μουσικογραφικό κόλπο και φτιάχνεις προτάσεις του τύπου «είναι σαν τη συνάντηση των...με τους...με λίγο από...». Κι, όντως, μερικές φορές αυτό αρκεί. Κάποιες άλλες, όμως, τα πράγματα είναι πιο συγκεχυμένα (ή απλά κάποιος θέλει να κάνει φιγούρα ή μάρκετινγκ). Τότε έχουμε τη γέννηση ενός καινούριου (υπο)είδους. Πολύ συχνά έρχεται για να μείνει, βρίσκοντας τη θέση του στον μουσικό χάρτη και το ανάλογο λεξικό - μη νομίζετε, το shoegaze, το dubstep ή το grime κάπως έτσι γεννήθηκαν. Πολύ συχνότερα, όμως, τα επινοημένα microgenres κινούνται στη λεπτή γραμμή που χωρίζει την ευρεσιτεχνία από την παρωδία που οδηγεί στη λήθη. Γιατί μιλάμε για μουσικά (υπο)είδη που είναι καταδικασμένα να πεθαίνουν πιο γρήγορα κι από όσο τους πήρε για να εμφανιστούν.
Το ψάξαμε και συγκεντρώσαμε μερικά από τα πιο απίθανα μουσικά subgenres που υπάρχουν (ή υπήρξαν) εκεί έξω. Εσείς θα πάρετε τσάι με το hip hop σας; Ή μάλλον, με το chap hop σας...
Folktronica
Δηλαδή; Ο όρος είναι αρκετά σαφής από μόνος του, σαν να παίζετε παντομίμα σπάστε το σε δύο λέξεις: folk και electronica. Δε βασάνισε κανέναν όταν γεννήθηκε κάπου εκεί στην αρχή των 00s.
Ονόματα και διευθύνσεις: Pause (2001) και Rounds (2003) από Four Tet και σε κάτι πιο πρόσφατο, όλους τους Alt-J (με δική σας ευθύνη το τελευταίο).
Θα μπορούσαν να το πουν απλά: Aphex Twin για φυσιολογικότερους ανθρώπους.
Chillwave/Vaporwave
Δηλαδή; Μπόλικη ρετρολαγνεία που χωράει το new wave, το chill out, τη synth pop περασμένα από το electro φίλτρο. Το chillwave (απαντάται και ως hypnagogic pop, έτσι για λίγη ποικιλία στα ονόματα) άνθισε στο ξεκίνημα των 10s κι από εκεί προέκυψε και το vaporwave δείχνοντας λίγη μεγαλύτερη αγάπη στην τεχνολογία.
Ονόματα και διευθύνσεις: Macintosh - Floral Shoppe (2011), Washed Out, James Ferraro (ο πρωτεργάτης του vaporwave) κι Ariel Pink ή αλλιώς, «ο νονός του chillwave» όπως χαρακτηρίστηκε στα μέσα των 00s πριν καλά καλά γεννηθεί το είδος.
Θα μπορούσαν να το πουν απλά: Lo-fi ηλεκτρονική (σχεδόν) pop από (και για) hipsters με έξυπνα τηλέφωνα κι έμφυτη βαρεμάρα.
Αν δεν ξέρετε πως να χαρακτηρίσετε τους Spinal Tap, τους λέτε απλά comedy rock. Μερικές μπάντες του είδους που έχουν πιο ενδιαφέροντα ονόματα από το όνομα του parody υπο-είδους τους είναι οι: The Jimi Homeless Experience, The Hee Bee Gee Bees, Dread Zeppelin, Beatallica...
Screamo
Δηλαδή; Οι μετεφηβικές και μαυροφορεμένες ανησυχίες του emo κινήματος των 90s-early 00s φιλτραρισμένες από παιδιά με περισσότερο θυμό και μια σεβαστή hardcore γωνιά στη δισκοθήκη τους.
Ονόματα και διευθύνσεις: Orchid, Sunny Day Real Estate, City of Caterpillar, Pg. 99, Jeromes Dream.
Θα μπορούσαν να το πουν απλά: Emo με νεύρα. Πολλά νεύρα κυρ Στέφανε.
Blackgaze
Δηλαδή; Σπάστε κι εδώ τη σύνθετη λέξη σε δυο κομμάτια: Black metal αισθητική και shoegaze κιθάρες που στα μελωδικά τους ακούγονται σαν σκοτεινό post rock. Μετρά ζωή από τα μέσα των 00s.
Ονόματα και διευθύνσεις: Sunbather (2013) των Deafheaven. Τον δρόμο άνοιξαν οι Γάλλοι Alcest και Amesoeurs (πίσω κι από τους δύο κρύβεται ο Neige).
Θα μπορούσαν να το πουν απλά: Θα 'ναι σαν να είναι black metal αλλά δεν θα 'ναι.
Unblack Metal
Δηλαδή; Αφορά περισσότερο τη φιλοσοφία πίσω από την μουσική, παρά τον ίδιο τον ήχο. Πρόκειται δηλαδή για black metal που δεν ενστερνίζεται τους σατανιστικούς συμβολισμούς του είδους ή ακόμη και τάσσεται υπέρ του χριστιανισμού, εξού και η εναλλακτική ονομασία christian metal.
Ονόματα και Διευθύνσεις: Horde - Hellig Usvart (1994, θεωρείται η άτυπη αρχή του είδους), Antestor, Crimson Moonlight, Frost Like Ashes, Admonish.
Θα μπορούσαν να το πουν απλά: Black metal για τον Γιώργο Κοινούση.
Ανάμεσα στα πιο ευφάνταστα subgenres του metal (που είναι από τα είδη με τον πιο πλούσιο κατάλογο από ηχητικά παρακλάδια) βρίσκουμε τα viking metal, pirate metal, crossover thrash, blackened death metal, digital hardcore, blackened death, symphonic death, pornogrind (!) και η λίστα δεν έχει τελειωμό...
Crabcore
Δηλαδή; Μάλλον το πιο αστείο είδος της λίστας. Στην πραγματικότητα, ξεκίνησε ως meme που κορόιδευε τους metalcore κιθαρίστες, οι οποίοι στέκονταν στην σκηνή σαν... καβούρια κι άτυπα θεωρείται έκτοτε ένα microgenre.
Ονόματα και Διευθύνσεις: Ακούστε -ή μάλλον δείτε- το "Stick Stickly" των Attack Attack!.
Θα μπορούσαν να το πουν απλά: Ασκήσεις squat για μεταλλάδες.
Nintendocore
Δηλαδή; Το βρίσκετε και ως nintendo rock ή nerdcore. Μπλέκει στοιχεία από το metal, το hardcore και, όπως θα το μυριστήκατε, ήχους video games.
Ονόματα και Διευθύνσεις: Horse The Band, The Advantage, Minibosses.
Θα μπορούσαν να το πουν απλά: 8-bit metal.
Ο όρος wagnerian rock χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από τον παραγωγό Jim Steinman για να χαρακτηρίσει την τριλογία άλμπουμ Bat Out Of Hell του Meatl Loaf και παντρεύει ηχητικά τον ροκ ήχο με την βαγκνερική όπερα του 19ου αιώνα. Χρησιμοποιείται συν τοις άλλοις για να περιγράψει έναν ήχο πομπώδη.
Kawaii Metal
Δηλαδή; Μας έρχεται από την Ιαπωνία και μπλέκει το metal με την J-Pop και όλη την κουκλίστικη αισθητική των shōjo anime/manga. Από την τρέχουσα δεκαετία.
Ονόματα και Διευθύνσεις: Τσεκάρετε κυρίως τις Babymetal που είναι και οι σταρ του είδους.
Θα μπορούσαν να το πουν απλά: Sailor Moon Metal.
Witch House
Δηλαδή; Στα φόρτε του στις αρχές των 10s, πρόκειται για ηλεκτρονική μουσική, ζοφερή και μελαγχολική. Το όνομα προέκυψε για πλάκα, μεταξύ του Travis Egedy των Pictureplane και τους Shams το 2009.
Ονόματα και Διευθύνσεις: Salem, Crystal Castles και το mixtape Horror Scores for the Dance Floor Vol. 4.
Θα μπορούσαν να το πουν απλά: House για γκοθάδες.
Ειδική μνεία σε Splittercore - αν το speedcore σας φαίνεται αργό, δοκιμάστε το splittercore που φτάνει τα 600 bpm) και Danger Music - Πρόκειται περισσότερο για avant garde πειραματισμούς και η λογική πίσω από αυτούς είναι η εξής: η μουσική πρέπει να προξενεί κακό είτε στον ακροατή είτε στον περφόρμερ. Στην πραγματικότητα μιλάμε για noise μουσική ή ακόμη και αντι-μουσική αν θέλετε, ενώ πολλές φορές οι περφόρμανς ακυρώνονται πριν καν γίνουν. Τσεκάρετε τα ονόματα Dick Higgins, Takehisa Kosugi και Nam June Paik.
Chap Hop
Δηλαδή; Θέλετε να ακούσετε hip hop αλλά λατρεύετε τόσο την αγγλοσαξονική κουλτούρα που αντί για αμάξια, γυναίκες και ναρκωτικά θέλετε να ακούτε για κρίκετ, τσάι και βροχερό καιρό; Μόλις ανακαλύψατε το chap hop. Your majesty!
Ονόματα και Διευθύνσεις: Mr. B The Gentleman Rhymer, Professor Elemental (για μια πιο steampunk εκδοχή).
Θα μπορούσαν να το πουν απλά: Ρίμες, τσάι και συμπάθεια.
