Βρε καλώς τον κυρ Beck...
Mark Kozelek with Ben Boye and Jim White
(Κυκλοφορεί στις 6/10)
“Last night I dreamed that Elliott Smith was still alive and he hired me to play guitar with him” τραγουδάει (που λέει ο λόγος) ο Mark Kozelek στο “The Black Butterfly” δίνοντας τον τόνο της ντιπρέσας που (ω τι έκπληξη) διατρέχει και το νέο του «συνεργατικό άλμπουμ», αυτή τη φορά με τον Ben Boye και τον Jim White (Dirty Three/Xylouris White). Υπάρχει φυσικά περίπτωση να μην είναι τόσο καταθλιπτικός όσο νομίζουμε (και ίσως ελπίζουμε) ακούγοντας τις longform βιωματικές αφηγήσεις του «David Sedaris της americana» (το πατεντάρω αυτό, το νου σας) εν είδει στίχων, στους οποίους και προβάλλουμε τα δικά μας φαύλα υπαρξιακά κάθε φορά που χάνουμε τα αυγά και τα πασχάλια. Ευτυχώς όμως δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο σοβαρή είναι αυτή η περίπτωση.
Shigeto - The New Monday
(Κυκλοφορεί στις 6/10)
Πρωτάκουσα το “Detroit Part. II” ένα πρωί Σαββάτου στην εκπομπή της «Μαιρούλας» στο 6MUSIC, τσακίστηκα να το κατεβάσω και μετρούσα αντίστροφα μέχρι να έρθει η Δευτέρα, να πάω στο στούντιο του Best 92.6 και να βάλω το τραγούδι, ελπίζοντας ότι κάποιος ακροατής θα πάθει τον ίδιο ντουβρουτζά με μένα. Το βράδυ που γύρισα σπίτι είδα το The Deuce, τη νέα υπέροχη σειρά του David Simon και George Pelecanos για το big bang της πορνοβιομηχανίας στα πολυτραγουδισμένα νεοϋορκέζικα 70s, και στο κεφάλι μου ακόμη έπαιζε η «γραμμή» αυτού του τζαζόκαυλου μινιμαλιστικού έπους που ο κατά κόσμον Zachary Shigeto Saginaw λέει πως έγραψε, όπως και το υπόλοιπο δεύτερο άλμπουμ του, για να τιμήσει τους brothers and sistahs της Motor City. Αν όλα τα παραπάνω δεν βγάζουν νόημα, μην τρελαίνεστε. Ως γνωστόν τίποτα δεν έχει νόημα. Τα έχει πει και ο Jim Carrey.
Beck - Colors
(Κυκλοφορεί στις 13/10)
Στο ίδιο στούντιο που γράφω πιο πάνω, ήταν πριν από κανα χρόνο που έπαιξα το “Can’t stop the feeling” του Justin Timberlake λέγοντας στον αέρα ότι κάνω αισθητικό outing. Μαλακία μου. Αφενός γιατί είναι τραγουδάρα αφετέρου γιατί καλό είναι να λύνουμε χωρίς ντροπή μερικά συμπλέγματα όσο μεγαλώνουμε. Δεν κατάλαβα δηλαδή, γιατί είναι πιο «κουλ» και «έγκριτο» να παίζω το “Up All Night” του Beck, το τελευταίο (μετά τα “Wow”, “Dreams” και “Dear Life”, όλα τους ενδιαφέροντα και συνάμα βαρετά - τυπικά «τραγούδια Beck» δηλαδή) single-προπομπό του νέου του άλμπουμ, που μοιάζει με φτωχό συγγενή του προαναφερθέντος άσματος από το σάουντρακ του Trolls; Όπως λέει κι ένα άλλο άσμα, μια ζωή την έχουμε κι αν δεν την γλεντήσουμε, τι θα καταλάβουμε τι θα καζαντήσουμε.
Courtney Barnett & Kurt Vile - Lotta Sea Lice
(Κυκλοφορεί στις 13/10)
«Το Lotta Lice είναι το αποτέλεσμα συνολικά 8 ημερών στο στούντιο σε διάστημα σχεδόν 15 μηνών, οπότε και οι περιοδείες τους επέτρεπαν στην Courtney και στον Kust να βρίσκονται στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή» λένε εκεί στη Matador. Ε, αυτά. Εσείς τι άλλα νέα;
Lindstrøm - It’s Alright Between Us As It I
(Κυκλοφορεί στις 20/10)
Είναι θεός, είναι θεός ο Νορβηγός, είναι θεός ο Νορβηγοοοοοοοος.
