Η χτεσινή ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα 90ά Όσκαρ (μαζί τους μεγαλώσαμε, ποιος δεν θυμάται την πρώτη απονομή;) μπορεί να επιβεβαίωσε το momentum των MVP της φετινής κούρσας όπως το ακυκλοφόρητο ακόμα στη χώρα μας Η Μορφή του Νερού (13 υποψηφιότητες), το σχολαστικά μεταφρασμένο στα ελληνικά Οι Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι (7 υποψηφιότητες) και η Δουνκέρκη (8 υποψηφιότητες), αλλά σημαδεύτηκε κι από έναν απρόσμενο αριθμό ορόσημων για παραγκωνισμένες ομάδες της κινηματογραφικής βιομηχανίας όπως οι γυναίκες, οι μαύροι, οι ηλικιωμένοι και οι LGBTQ δημιουργοί.
Κι ενώ το παλιρροϊκό κύμα κινημάτων από το #OscarsSoWhite μέχρι το #MeToo φαίνεται να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα, τα Όσκαρ δεν θα είχαν τόσο ενδιαφέρον αν οι παραλείψεις τους δεν παρέμεναν κραυγαλέες (αντίο, Τομ Χανκς, Τζέιμς Φράνκο, Χόλι Χάντερ και The Florida Project) και οι εκπλήξεις τους αναπάντεχες.
Παρακάτω συγκεντρώνουμε τις μεγαλύτερες από αυτές...
Οι 5 υποψήφιοι σκηνοθέτες
Τζόρνταν Πιλ, με το «Τρέξε!» γίνεται μόλις ο 5ος μαύρος σκηνοθέτης που συναγωνίζεται για το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας (φωτό: Vanity Fair)
Ιστορικά αποτελεί την πιο «καλάθι και φάουλ» κατηγορία των Όσκαρ, και ειδικά τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει υπεύθυνη, μεταξύ άλλων, για τη βράβευση του Τομ Χούπερ για το Λόγο του Βασιλιά, την υποψηφιότητα του Λένι Έιμπραχαμσον για το Δωμάτιο (όχι αυτό το Δωμάτιο) και το μνημειώδες φτύσιμο του Μπεν Άφλεκ για το Argo που πλήρωσαμε όλοι ακριβά (η κρίση μέσης ηλικίας που θεωρούμε ότι προκάλεσε άρχισε από κέρατο στην Τζένιφερ Γκάρνερ με τη νταντά κι έφτασε μέχρι την ενσάρκωση του Μπάτμαν). Φέτος, όμως, ο κλάδος των σκηνοθετών ξεπέρασε τον εαυτό του, καταφέρνοντας με τις 5 διακρίσεις όχι μόνο να διορθώσει αδικίες του παρελθόντος, αλλά και να γίνει ο πιο woke όλων και να βρει χώρο να τιμήσει και ανθρώπους που απλώς εκτιμά πολύ.
Στην κατηγορία φιγουράρουν τα ονόματα της Γκρέτα Γκέργουιγκ, που με το Lady Bird γίνεται μόλις η 5η γυναίκα στην 90ετή ιστορία του θεσμού που βρίσκεται υποψήφια για Όσκαρ σκηνοθεσίας, και του Τζόρνταν Πιλ που με το Τρέξε! γίνεται κι αυτός μόλις ο 5ος μαύρος σκηνοθέτης που συναγωνίζεται στη συγκεκριμένη κατηγορία. Την πρώτη του, παραδόξως, υποψηφιότητα κέρδισε και ο Κρίστοφερ Νόλαν για τη Δουνκέρκη (τεράστια δικαίωση για τους χρήστες του IMDB) που θα κονταροχτυπηθεί με τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο (Η Μορφή του Νερού). Το κερασάκι στην τούρτα δεν ήρθε αναίμακτα για πιθανούς διαγωνιζόμενους όπως ο Μάρτιν Μακ Ντόνα (Τρεις Πινακίδες), ο Λούκα Γκουαντανίνο (Να Με Φωνάζεις Με Τ΄ Όνομά Σου), ο Σον Μπέικερ (The Florida Project) και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ (The Post), αφού τη θέση τους πήρε ο Πολ Τόμας Άντερσον (Αόρατη Κλωστή), που σχεδόν από το πουθενά εμφανίστηκε για να υπενθυμίσει γιατί θεωρείται ο καλύτερος σκηνοθέτης της γενιάς του.
Η απουσία του Τζέιμς Φράνκο
Στοίχισαν στον Τζέιμς Φράνκο οι κατηγορίες για απρεπή σεξουαλική συμπεριφορά;
Μπορεί να ήταν υποψήφιος σε σημαντικά βραβεία-προπομπούς όπως Critics’ Choice, BFCA και Χρυσές Σφαίρες (όπου και κέρδισε), αλλά η μεταμόρφωση του πολυπράγμονος ηθοποιού στο ξεκαρδιστικό The Disaster Artist δεν κατάφερε να του χαρίσει τη δεύτερη υποψηφιότητά του για Όσκαρ ερμηνείας μετά το 127 Ώρες (ναι, κι εμείς το είχαμε ξεχάσει). Για κάποιους οφείλεται στην παραδοσιακή αδιαφορία των Όσκαρ για κωμικές ερμηνείες, για άλλους οι κατηγορίες για απρεπή σεξουαλική συμπεριφορά που επανεμφανίστηκαν αμέσως μετά τη νίκη του στις Χρυσές Σφαίρες τού στοίχισαν μια θέση στην πεντάδα. Το The Disaster Artist θα πρέπει να αρκεστεί στην υποψηφιότητα διασκευασμένου σεναρίου, ενώ ο Φράνκο μπορεί να ελπίζει ότι τουλάχιστον οι καταγγελίες θα έχουν ξεχαστεί ως... τα Έμμυ. Εκεί, έχει ελπίδες διάκρισης για το διπλό του ρόλο στο The Deuce.
Η επιτυχία του Τρέξε! και της Αόρατης Κλωστής
6 υποψηφιότητες για την «Αόρατη Κλωστή», τελευταία (;) ταινία στην καριέρα του Ντάνιελ Ντέι Λιούις
Πόσο καλά τα πήγαν αυτές οι δύο ταινίες στις κορυφαίες κατηγορίες; Ο Τζόρνταν Πιλ βρέθηκε τριπλά υποψήφιος για σκηνοθεσία, πρωτότυπο σενάριο καλύτερη ταινία (καταγράφοντας ιστορική πρωτιά για μαύρο σκηνοθέτη), ενώ ο πρωταγωνιστής Ντάνιελ Καλούα άφησε απ’ έξω καταξιωμένα ονόματα όπως ο Φράνκο, ο Τομ Χανκς (The Post) και ο Τζέικ Τζίλενχαλ (Stronger) στην κατηγορία του Α’ Ανδρικού Ρόλου. Όσο για την Αόρατη Κλωστή, υπήρχε μια αίσθηση καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν ότι παρά τη λατρεία των κριτικών και των σινεφίλ, τα μέλη της Ακαδημίας δεν «βλέπουν» την ταινία του Άντερσον, δίνοντας προτεραιότητα σε πιο «ηχηρούς» τίτλους. Ακόμα και το πιασάρικο pitch «κύκνειο άσμα του Ντάνιελ Ντέι-Λιούις» έμοιαζε να έχει αποτέλεσμα μόνο στην παρουσία του ηθοποιού στις ερμηνευτικές πεντάδες όλων των άλλων βραβείων, αλλά ως εκεί. Η Ακαδημία, ωστόσο, δεν πιάστηκε στον ύπνο, στέλνοντας την Αόρατη Κλωστή μέχρι και στην κορυφαία κατηγορία της καλύτερης ταινίας, μαζί με υποψηφιότητες για τον Άντερσον, τον Ντέι-Λιούις, την Λέσλι Μάνβιλ (β’ γυναικείος), τον Τζόνι Γκρίνγουντ των Radiohead (μουσική) και φυσικά τα κοστούμια (που μάλλον θα τα κερδίσει κιόλας, εκπληρώνοντας το μίνιμουμ της αποστολής μιας ταινίας με κεντρικό ήρωα έναν μόδιστρο). Μια νίκη για το καλό γούστο.
Ο αποκλεισμός του The Post και του Τhe Florida Project
Λίγη ψυχούλα δεν περίσσεψε εκεί στην Ακαδημία και θάφτηκε το "the Florida Project";
Ξεκίνησαν την πορεία τους ως σίγουροι παίκτες: η μεν ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ ως πολιτική επιλογή (επίκαιρο μήνυμα του Χόλιγουντ στον πόλεμο του Προέδρου Τραμπ με τον Τύπο), η δε του Σον Μπέικερ ως συναισθηματική (ένα γλυκόπικρο ανεξάρτητο διαμαντάκι με παθιασμένους υποστηρικτές). Τελικά το The Post, παρά την αρχική τοποθέτησή του ως φαβορί λόγω περιεχομένου και συνθηκών, κατέληξε με δύο μόνο υποψηφιότητες (μια για καλύτερη ταινία και μια αυτονόητη, εφόσον επρόκειτο για την Μέριλ Στριπ, που με την 21η της φορά έγινε η ηθοποιός με τις περισσότερες υποψηφιότητες στην ιστορία του θεσμού), ενώ το The Florida Project δεν έγινε τελικά “the little movie that could”, κερδίζοντας μόνο μια υποψηφιότητα β’ ανδρικού για τον Γουίλεμ Νταφό.
Το Mudbound υποψήφιο για καλύτερη φωτογραφία
Mudbound: Netflix & Win?
Το φυλετικό δράμα του Netflix (που κυκλοφορεί σύντομα στις ελληνικές αίθουσες) έγραψε Ιστορία με την υποψηφιότητα της Ρέιτσελ Μόρισον, που θριάμβευσε ως η πρώτη διευθύντρια φωτογραφίας που συμπεριλαμβάνεται στην εδώ και 90 χρόνια ανδροκρατούμενη κατηγορία. (Και δικαίως, αφού η δουλειά της στην ταινία είναι εκπληκτική.) Εκτός από την τεράστιας σημασίας υποψηφιότητα της Μόρισον, το Mudbound έβαλε τέλος στην οσκαρική γκίνια του Netflix, αφού αποτελεί την πρώτη ταινία μυθοπλασίας της streaming υπηρεσίας που κερδίζει υποψηφιότητες (οι άλλες είναι για τη Mary J. Blige διπλά υποψήφια στο β’ γυναικείο ρόλο και το τραγούδι “Μighty River”, κι επίσης για διασκευασμένο σενάριο). Οι υπόλοιπες φετινές υποψηφιότητές του Netflix είναι στις διάφορες κατηγορίες ντοκιμαντέρ, ενώ του πιστώνεται και το ουγγρικό Ψυχή και Σώμα στην κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας, αφού έχει τα δικαιώματα για την Β. Αμερική.
Το Λόγκαν υποψήφιο για διασκευασμένο σενάριο
Εμπρός, της Γης οι Μεταλλαγμένοι...
Η υποψηφιότητα μιας από τις καλύτερες ταινίες του 2017 σε μια τόσο υψηλού προφίλ κατηγορία αποτελεί μεγάλη στιγμή για το υπερηρωικό είδος κι ελπιδοφόρο σημάδι όχι μόνο για την υποδοχή τέτοιων ταινιών από βραβεία με πρεστίζ, αλλά και για τον πειραματισμό των προκάτ μπλοκμπάστερ που έτσι κι αλλιώς κυριαρχούν στο σινεμά τα τελευταία χρόνια με διαφορετικές φόρμες και μορφές αφήγησης. Το Λόγκαν, ένα μεταλλαγμένο γουέστερν (ή γουέστερν για μεταλλαγμένους), έγινε η πρώτη -βασισμένη σε υπερηρωικό κόμικ- ταινία που κερδίζει υποψηφιότητα για Όσκαρ (οι animated Απίθανοι της Pixar είχαν βρεθεί υποψήφιοι για πρωτότυπο σενάριο τo 2005), νομιμοποιώντας με αυτό τον τρόπο δεκαετίες σπάσιμου νεύρων από τον Comic Book Guy των Simpsons.
Η Μορφή του Νερού, ο νέος Τιτανικός
«Απόψε θέλω αποδείξεις και ονόματα, και το κορμάκι σου θα ψάξω λέπι λέπι...»
Στις 13 υποψηφιότητες της ταινίας συμπεριλαμβάνονται όλες οι τεχνικές κατηγορίες (κοστούμια, μοντάζ, φωτογραφία, ήχος, καλλιτεχνική διεύθυνση και ηχητικό μοντάζ), κατόρθωμα που στο παρελθόν έχουν πετύχει μόνο έξι φιλμ: το Master and Commander, η Επιστροφή, το Mad Max: Fury Road, το Hugo και ο Τιτανικός. Κι αν ο εραστής-ψάρι της Σάλι Χόκινς είναι στην πραγματικότητα η μετάλλαξη του πτώματος του Λεονάρντο Ντι Κάπριο που κατέληξε στο βυθό στο τέλος του Τιτανικού;
Και οι υπόλοιπες εκπλήξεις:
- Ο 88χρονος Κρίστοφερ Πλάμερ είναι υποψήφιος για Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου για την αντικατάσταση του Κέβιν Σπέισι Όλα τα Λεφτά του Κόσμου. Συνέλθετε, Όσκαρ, δεν είστε οι Χρυσές Σφαίρες.
- Και ο θρύλος του ΝΒΑ Κόμπε Μπράιαντ βρίσκεται ανάμεσα στους υποψήφιους, για το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Dear Basketball που (περιμένετε) αφηγείται κι έχει κάνει την παραγωγή ο ίδιος και (περιμένετε) βασίζεται σε ένα ποίημα που είχε γράψει το 2015 για την αποχώρησή του από την ενεργό δράση με τη φανέλα των Λέικερς και (περιμένετε) animator του είναι ο Γκλεν Κιν της Μικρής Γοργόνας.
- To Έρωτας Μετ’ Εμποδίων (The Big Sick) επιβεβαίωσε την πρόβλεψη που κάναμε πέρσι το καλοκαίρι και κατέληξε στην πεντάδα του πρωτότυπου σεναρίου. Μπράβο του και μπράβο μας.
I, Tonya: Καλλιτεχνικό Κατινάζ
- Το Εγώ, η Τόνια, με τις υποψήφιες Μάργκο Ρόμπι και Άλισον Τζάνεϊ, δεν κατάφερε να αποσπάσει υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας. Ηaters gonna skate (editor’s note: νομίζουμε το skaters gonna hate πήγαινε καλύτερα εδώ - γνώμη μας, την περνάμε)
- O Nτένζελ θα είναι πάντα ο Ντένζελ, και φέτος σκόραρε την πιο άκυρη υποψηφιότητα της καριέρας του για το Roman J. Israel, Esq. Είναι σαν η Ακαδημία να μην είχε όρεξη να προτείνει κανέναν από τους άλλους διεκδικητές, να τσέκαρε αν έκανε κάτι ο Ντένζελ φέτος και να συμπλήρωσε έτσι την πεντάδα.
- Αξιοσημείωτα ορόσημα: ο Γιανς Φορντ έγινε ο πρώτος trans άντρας που κερδίζει υποψηφιότητα για Όσκαρ (για το ντοκιμαντέρ Strong Island), η Ανιές Βαρντά και ο Τζέιμς Άιβορι είναι οι γηραιότεροι υποψήφιοι (90 χρονών), όλες οι υποψήφιες στον β' γυναικείο ρόλο είναι άνω των 40 ετών.
