Κλείσιμο σε 10 δευτερόλεπτα..
Κλείσιμο
Κλείσιμο σε 10 δευτερόλεπτα..
Κλείσιμο

Ο Καζαντζάκης έριξε στην εφηβεία τον Πέτρο Φούρναρη σε έναν χείμαρρο (κυριολεκτικά)

Ο συγγραφέας από τη Λέρο που μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο του θεατρικό μονόπρακτο «Οι Γρύπες» στις Εκδόσεις Βακχικόν κάνει μία αναδρομή στις σελίδες των συγγραφέων που κουβαλάει μέσα του.

Ποιό ήταν το αγαπημένο σου βιβλίο μεγαλώνοντας; Ο Μπεν Χουρ του Λιου Ουάλλας. Ιδιαίτερα η σκηνή που γυρνάει πίσω στο έρημο σπίτι. Το θέμα της επιστροφής με στοιχειώνει ακόμα.

Ποιό βιβλίο διάβασες και ξαναδιάβασες; Τη συλλογή διηγημάτων A Friend of Kafka του Isaac Bashevis Singer.

Σε ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνεις κάτι ανόητο; Ο Φτωχούλης του Θεού του Ν.Καζαντζάκη. Πήγαινα στην πρώτη γυμνασίου όταν το διάβασα. Ένιωσα πως μπορούσα να αψηφήσω τις κακουχίες όπως ο φράτε Λεόνε και να αισθανθώ ελεύθερος, πέρα από τα ανθρώπινα μέτρα. Έπεσα λοιπόν μέσα σε ένα χείμαρρο μετά τη βροχή, παρασύροντας κι άλλους δυο φίλους μου. Το μόνο που κατάφερα ήταν να γυρίσω σπίτι μουσκεμένος και μες στη λάσπη.

Σε ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνεις κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Η Καταγωγή των Ειδών του Κάρολου Δαρβίνου. Αγάπησα την βιολογία και τελικά έγινα γεωπόνος.

Ποιό βιβλίο εύχεσαι να είχες γράψει; Το Η Συνείδηση του Ζήνωνα, αλλά με πρόλαβε ο Ίταλο Σβέβο.


Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να καταλάβω τι χαρτί είναι, κι όταν αρχίζει να σχηματίζεται ο άσσος στις γωνίες του, παίζω με αυτό το φύλλο, προσπαθώ να το αλλάξω με τη φαντασία μου. Τότε αρχίζει να τσαλακώνεται μπροστά στα μάτια μου κι από επίπεδο παίρνει όγκο. Σχηματίζεται ένα μικρό σπιτάκι που μεγαλώνει σιγά-σιγά, γεμίζει το τραπέζι κι όλο μεγαλώνει. Και γίνεται μπρος στα μάτια μου το πατρικό μου σπίτι, με τα φαρδιά παράθυρα που κοιτάνε τη θάλασσα, και τη βαριά πόρτα με τα στολίδια και τον φεγγίτη της. 

Ύστερα η κεραμοσκεπή του κι εκείνα τα πουλιά στις άκρες της. Γρύπες τα 'λεγε ο πατέρας μου. Κάτι παράξενα πουλιά με αλλόκοτα ράμφη που τα 'χε βάλλει για γούρι και περηφανευόταν για αυτά. Τα πουλιά αυτά ανοίγουν τότε τα ράμφη τους και κρώζουν με κάτι φωνές που μ' αναστατώνουν. Απελπισία, γέρο, να ακούς αυτές τις φωνές που πάνε να με ξεκουφάνουν. Γιατί δεν είναι τόσο η αλλόκοτη μορφή τους, αλλά η τσιριχτή φωνή τους που με κάνει να ξυπνώ μέσα στη νύχτα. Και τότε σκέφτομαι πως υπάρχουν καλοί άνθρωποι. Σκέφτομαι εσένα, γέρο, και ξέρω πως δεν θα μου το πάρει η τράπεζα το πατρικό μου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το θεατρικό μονόπρακτο Οι Γρύπες του Πέτρου Φούρναρη κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Βακχικόν.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
NEWS
Save