Τα μητροπαράδοτα, Motherboard series

Ο Αντώνης Βολανάκης κατοίκησε εφήμερα σε μία δράση φιλοξενίας του KINONO Tinos Art Gathering στη Σχολή Υφαντουργικής στο νησί της Τήνου, η οποία ιδρύθηκε από τον σύλλογο Κυριών «ο Ευαγγελισμός» το 1898, ένας από τους πρώτους της χώρας. Η Υφαντουργική Σχολή βρίσκεται στον πιο σημαντικό για το νησί πεζόδρομο της Ευαγγελιστρίας που συνδέει τη θάλασσα με την εκκλησία της Παναγιάς. Καθημερινά η ανάβαση επισκεπτών και ντόπιων προς την εκκλησία καθιστούν την Σχολή ένα κόμβο συναντήσεων μιαΜητρική Πλακέτα, όπως ακριβώς στους υπολογιστές σαν ένα κύκλωμα με υποδοχές κατάλληλες να φιλοξενήσουν τον επεξεργαστή, θύρες και μνήμες σε μια χορογραφία χρόνου και χώρου.

Η λέξη παράδοση χάνει την ετυμολογία της πολύ συχνά στην εκφορά του λόγου. Τα Μητροπαράδοτα έρχονται να υπογραμμίσουν την σκυταλοδρομία ιστοριών σε μία κοινότητα γυναικών η οποία υποστηρίζει με θέρμη τις χειροποίητες πρακτικές.

Ο καλλιτέχνης συνάντησε καθημερινά γυναίκες που υφαίνουν στη σχολή αλλά και σε σπίτια του νησιού που φέρουν ιστορίες της εύπλαστης ύλης αυτής του υφάσματος. Οι γυναίκες φέρουν αποτυπώματα κεντημάτων και υφαντών και κομίζουν αποσπάσματα ιστοριών και σιωπής. Η Υφαντουργική Σχολή λειτουργεί σαν ένας τόπος συνάντησης για τον εικαστικό όπου δημιουργεί ένα πλέγμα με φωτογραφίες, βίντεο και ποιητικά υπερκείμενα. Η Υφαντουργική Σχολή στεγάζεται σε ένα εξαιρετικό μνημείο κτίριο με πολλαπλούς χώρους πωλητηρίου, υφαντηρίου και μουσειακών εκθεμάτων που διατηρούνται σε υψηλό επίπεδο χάρη στην αγάπη και φροντίδα της διευθύντριας της Σχολής.

Στο χώρο του σαλονιού όπου γίνονται μέχρι και σήμερα οι γενικές συνελεύσεις βλέπουμε ένα βίντεο που δημιούργησε ο καλλιτέχνης για την ιστορία του Συλλόγου Κυριών και της Σχολής με κεντρικό πρόσωπο την τωρινή πρόεδρο. Στον ίδιο χώρο συνυπάρχουν ένα εικονοστάσι με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, φωτογραφίες από τις αρχαιρεσίες του συλλόγου και την Ιδρύτρια και «ισχυρά προστάτις» Στυλιανή Γάφου, φωτογραφίες από την πρώην βασιλική οικογένεια και άλλους χορηγούς από τον 19^ο αιώνα. Ο καλλιτέχνης προσθέτει φωτογραφίες με γυναίκες και τα εργόχειρά τους τα οποία συνενώνουν στο ίδιο τραπεζομάντιλο μέχρι και τρεις γενιές.

Στο χώρο του υφαντουργείου της Σχολής με τους εννέα αργαλειούς ο καλλιτέχνης παρουσιάζει μία βίντεο-εγκατάσταση με ένα ποιητικό κείμενο: μια συνύφανση από τις συνομιλίες του με τις γυναίκες και ένα βίντεο το οποίο εστιάζει στην κίνηση της σαΐτας με το νήμα με ένα ηχητικό τοπίο το οποίο παρακολουθεί ένα πλέγμα πολλών αργαλειών σε λειτουργία.

Πώς δημιουργείται μία χειροποίητη πετσέτα ως ένα άλλο έργο υψηλής χειροτεχνίας και ποιητικής;