Στα γρήγορα: Τέταρτη δισκογραφική δουλειά για το project του Luis Vasquez στην Sacred Bones, δύο χρόνια μετά το Deeper.
Την ακούσαμε: Αυτή τη φορά ο ήχος γέρνει στην ωμότερη θορυβώδη ενέργεια του industrial. Ενώ ο Vasquez εξερευνά στιχουργικά κατάλοιπα μια ανήσυχης εφηβείας, με τα σκοτεινά παχιά synths αποδεικνύει πως, κατά τη διάρκεια της ανήσυχης αυτής εφηβείας δεν τιμούσε μόνο το ύστερο punk αλλά κάπου εκεί χωρούσε και λίγος Trent Reznor. Και πολύ καλά έκανε, τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου άσχημα.
Τρέξε μακριά: Αν από soft, φτάνεις μέχρι soft rock.
Τ' είπες τώρα; «Αν δεν είναι ο πιο εκλεπτυσμένος δίσκος του, είναι σίγουρα ο πιο αποφασιστικός του.» -Pitchfork
Να τ' αφήσω; 78/100 -Metacritic
