Σαν χθες μου φαίνεται η παραμονή της πρωτοχρονιάς και η βόλτα που κάναμε με την κολλητή μου Άσπα στην Αθήνα απαριθμώντας η μία στην άλλη τα resolutions για το 2018. Και να που έρχεται και το 2019 και πάλι θα τα πούμε με την Άσπα για τον απολογισμό και τους νέους στόχους. Και ναι πάλι τα ίδια και τα ίδια. Κιλά έχασα και πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας είναι. Σεξ έκανα και πάλι βρήκα τον λάθος άνθρωπο για να αγαπήσω. Δουλειές βρήκα και κρουαζιέρα θα με πάω… πότε;;;;... που όλο χαιρετάω τους ταξιδιώτες στο λιμάνι που φεύγουν στα κρουαζιερόπλοια (ναι δουλεύω και εκεί) και αντί να τους λέω καλό ταξίδι κοντεύω να τους πω και στα δικά μας.
Τελικά, αυτό που αποφάσισα για το 2019 δεν είναι μία πρόταση, προτάσεις γίνονται το θέμα είναι η παράγραφος τι λέει. Τέλος λοιπόν οι προτάσεις, δεν έχει νόημα να ζητάω από τον εαυτό μου μικρά πραγματάκια σαν να είμαι στήλη για ζώδια (υγεία, σχέση, εργασία), θέλω όλη την εφημερίδα δική μου. Άρα, θέλω μια καλή ζωή, ισορροπημένη, καθαρή και ήρεμη. Θέλω ανθρώπους δίπλα μου που να με αγαπάνε, να με φροντίζουν και να με νοιάζονται. Θέλω δημιουργικότητα, ελευθερία και σεβασμό. Για να γίνουν όμως αυτά, πρέπει να αρχίσω να κοιτάω προς τα μέσα, να σέβομαι εγώ πρώτα τον εαυτό μου και να τον προσέχω. Να μην συντηρώ εγωισμούς, σώματα και οράματα τρίτων, αλλά μόνο τα δικά μου. Λυπάμαι σύμπαν, αλλά φέτος θα κάνω στροφή προς τα μέσα γιατί νομίζω ότι με την εξωστρέφεια που με διακατείχε τα προηγούμενα έτη, η ενέργειά μου απλώς ξοδευόταν. Δώσε μου λοιπόν ένα χρόνο να κουλουριαστώ και να με αγαπήσω και του χρόνου σου υπόσχομαι ότι θα ΣΕ ΣΩΣΩ!!! (λες τώρα που τα έγραψα και δημόσια να τα τηρήσω;;;… see you next year!!!)
