Γιάννης Αντιόχου / Χρήστος Αστερίου / Σοφία Νικολαΐδου / Χρίστος Κυθρεώτης / Μάρτυ Λάμπρου / Νικόλας Περδικάρης / Κωνσταντίνος Πουλής / Βαγγέλης Ραπτόπουλος / Βασίλης Ρούβαλης / Νίκος Σαββάκης / Νικόλας Σεβαστάκης / Ελεωνόρα Σταθοπούλου /Δημήτρης Στεφανάκης / Άρης Σφακιανάκης / Δημήτρης Σωτάκης / Θωμάς Τσαλαπάτης / Γιάννης Υφαντής / Κώστας Χατζηαντωνίου
Γιάννης Υφαντής: Μάθημα δημοκρατίας και ένδειξη ανυποταξίας«Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου καλούμαστε να δείξουμε πως η τυραννία δεν είναι η αναπόφευκτη μοίρα μας κι ότι η δημοκρατία έχει τα δικά της ελπιδοφόρα κι αποτελεσματικά όπλα.»
Ναι; Όχι; Αποχή; Καθώς δεν έχω κομματικές δεσμεύσεις και καθώς θεωρώ ότι, μέσω της Κυβερνήσεως που επιμένει να τους ανέχεται , εξευτελίζουν τον ελληνικό λαό, θα μπορούσα να επιλέξω αποχή. Κι ακόμη, καθώς βλέπω την Κυβέρνηση να σπέρνει σ’ ένα έδαφος όπου, ό, τι κι αν σπείρεις, φυτρώνουν δράκοντες, θα μπορούσα να επιλέξω την αποχή.
Μα θα ήταν ο θυμός και η ευθυξία που θα με οδηγούσαν εκεί.
Και φυσικά, «ναι» στους δράκοντες (φίδια) και στα δρακόντεια μέτρα τους, δεν θα έλεγα ποτέ. Όχι γιατί είναι σκληρά. Θα τ’ αποδεχόμουν αν ήσαν σκληρά για το καλό μας. Όμως είναι σκληρά, σχεδιασμένα, όχι για το καλό μας αλλά για τον εξευτελισμό μας, την εξόντωσή μας.
Θα πω «όχι», συμμετέχοντας στην προσπάθεια της Κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει ένα όπλο της δημοκρατίας και ως μάθημα δημοκρατίας αλλά και ως ένδειξη ανυποταξίας απέναντι σ’ αυτούς που πια δεν είναι εταίροι, αλλά αποικιοκράτες, τοκογλύφοι, εχθροί του λαού μας.
Έπρεπε να προκηρυχθεί το δημοψήφισμα; Τι εξυπηρετεί; Θα προτιμούσα μια θαρραλέα εγκατάλειψη της Ευρωζώνης και κόψιμο κάθε επαφής με τα καθάρματα που σήμερα λέγοντα Θεσμοί. Αρχικά θα βρισκόμασταν σε οικονομική έρημο, μιας και όλ’ αυτά τα χρόνια κανείς δεν φρόντισε να προτρέψει, να προπαγανδίσει, με όλα τα μέσα, την επιστροφή των Ελλήνων στη μάνα γη, όπου θ’ αποχτούσαν τη δύναμη του μυθικού Ανταίου.
(Ποιός που βρισκόταν στην ύπαιθρο κατά την Γερμανο-ιταλο-βουλγαρο-τσαμιώτικη κατοχή, ένοιωσε την πείνα; Κανείς. Ενώ στην Αθήνα, οι άνθρωποι πέθαιναν καθημερινώς, κατά εκατοντάδες).
Σιγά σιγά όμως, με δύναμη την ελπίδα και τον ενθουσιασμό στο δρόμο της ελευθερίας και της προκοπής, θα βγαίναμε σε οάσεις και ύστερα θα γινόμασταν ξανά οι περήφανοι κάτοικοι της πανέμορφης και πάμπλουτης χώρας μας.
Μιας και σοφά ή άσοφα, δεν έγινε αυτό που θα προτιμούσα, το δημοψήφισμα έρχεται ως δεύτερη λύση. Κι εξυπηρετεί, στο ότι θα βοηθήσει ψυχολογικά τον λαό μας, επειδή του δίνουν βήμα να μιλήσει, επειδή του δίνεται η δυνατότητα να πει όχι στο αίσχος της τοκογλυφίας. Ακόμη, θα κάνει τους Θεσμούς να υπολογίζουν στην αποφασιστικότητά μας. Και τελευταίο, όντας μια μορφή αντίστασης, θα δώσει θάρρος κι ελπίδα στους υπόλοιπους λαούς.
Θεωρείτε θετική τη διενέργειά του και δημοψηφισμάτων εν γένει; Θα μπορούσε να αποβεί χρήσιμο εργαλείο; Θα έπρεπε να χρησιμοποιείται συχνά, αφού μας φέρνει κοντύτερα στην άμεση δημοκρατία. Θα έπρεπε να χρησιμοποιείται για κάθε τι που αφορά σε μεγάλες αποφάσεις οι οποίες έχουν μακροχρόνιες συνέπειες για τον λαό μας. Θα έπρεπε να χρησιμοποιείται οπωσδήποτε: Ώστε να μην αποφασίζουν για τον λαό, αγνοώντας τη θέλησή του. Ώστε να μην εξαπατούν τον λαό, παρουσιάζοντας εντέλει, τη δική τους απόφαση, ως δική του.
Ναι, θα μπορεί ν’ αποβεί χρήσιμο εργαλείο, αν αυτό που ζητείται από τον λαό ν’ αποφασίσει, είναι σαφές, κι αν ο λαός είναι πλήρως πληροφορημένος (πολύπλευρα και πολυεπίπεδα) ως προς αυτό που του ζητείται ν’ αποφασίσει.
Για τι καλούμαστε να αποφασίσουμε; Καλούμαστε ν’ αποφασίσουμε για το ότι μπορούμε να δείξουμε πως η τυραννία δεν είναι η αναπόφευκτη μοίρα μας κι ότι η δημοκρατία έχει τα δικά της ελπιδοφόρα κι αποτελεσματικά όπλα.
Μπορούμε να προβλέψουμε άμεσες και μακροπρόθεσμες συνέπειες; Θα μπορούσα ίσως να γνωρίζω και να προβλέψω, μόνο αν η απόφαση για δημοψήφισμα ήταν δική μου. Εντούτοις, πιστεύω πως ό,τι γίνεται σωστά σήμερα (τώρα), είναι καλό, τόσο για το σήμερα, όσο και για το αύριο. Ελπίζω πως είναι ένα σημαντικό («έξυπνο»)βήμα εξόδου της χώρας από την λαβυρινθώδη αυτή κρίση.
Στον τόμο Οι μεταμορφώσεις του μηδενός βρίσκουμε συγκεντρωμένα τα ποιήματα των συλλογών του Γιάννη Υφαντή. 
Γιάννης Αντιόχου / Χρήστος Αστερίου / Σοφία Νικολαΐδου / Χρίστος Κυθρεώτης / Μάρτυ Λάμπρου / Νικόλας Περδικάρης / Κωνσταντίνος Πουλής / Βαγγέλης Ραπτόπουλος / Βασίλης Ρούβαλης / Νίκος Σαββάκης / Νικόλας Σεβαστάκης / Ελεωνόρα Σταθοπούλου /Δημήτρης Στεφανάκης / Άρης Σφακιανάκης / Δημήτρης Σωτάκης / Θωμάς Τσαλαπάτης / Γιάννης Υφαντής / Κώστας Χατζηαντωνίου
