Κι αν συχνάζω στα καφέ
είναι από βαρεμάρα και ανία.
Κι αν καθώς πίνω τον καφέ
φαντάζομαι ερωτικά τοπία
με σερβιτόρες μόνες
και πονηρούς θαμώνες
με αγόρια καφεπότες
του έρωτα συνομώτες
είναι από βαρεμάρα και ανία.
Μα κι από μια κρυφή ελπίδα
μήπως ενσκήψει μια μανία,
μες στο καφέ, η σκληρή λεπίδα
ενός έρωτα παράφορου
που τρυπά καρδιές και σάρκες
και με αίμα βάφει τους πελάτες
του καφενείου του αδιάφορου.
