Life, the universe and everything, του Χρήστου Ξανθάκη

Μια απ’ αυτές τις μέρες
μια απ’ αυτές τις νύχτες
θα βγω να περπατήσω
είναι δωρεάν
και θα σκεφτώ
για μια ακόμη φορά
ότι είναι καιρός
να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου
αλλά επειδή η ζωή
δεν είναι τετράγωνη
και τα χέρια μου
δεν είναι ιμάντες
για μια ακόμη φορά θα αποτύχω
αναμενόμενο άλλωστε
και θα χαθώ ως συνήθως σε σκέψεις
για όλα όσα έπρεπε
να μου συμβούν
και δεν συνέβησαν
κι ας μη το σχολιάσω καλύτερα
τα σχόλια μου είναι κρύα
αλλά αυτήν τη φορά
θα πάρω μια απόφαση
δε θα μαλακίζομαι
όλη την ώρα
και η απόφαση θα είναι
μία και απλή
θ’ αφήσω μακρύ το μαλλί μου
όπως στα τραγούδια μακρύ
όχι όπως στην πραγματικότητα
που μετράς το μάκρος
με τη μεζούρα
άλλη αηδία κι αυτή
θέλω της Ραπουνζέλ το μαλλί
να φτάνει ως τον κώλο μου
θέλω το μαλλί που μπαίνει μέσα η χτένα
και χάνεται
ωραίο θα ήταν να ψάχνεις
με τα δάχτυλα να τη βρεις
και ολίγον γελοίο
αλλά από γελοία πράγματα
στη ζωή μου
έχω κερδίσει το πρωτάθλημα
και το κύπελλο
με το μακρύ μαλλί όμως
να το παίρνει ο αέρας
θα μοιάζω σαν ένας άσος
περασμένων δεκαετιών
σαν κάτι τύπους από
τη Λατινική Αμερική
που δεν ήξερες που άρχιζε
και πού τελείωνε
η αφάνα
μια ενέργεια επαναστατική
όπως το μπιστολίδι
στους δρόμους του Μπουένος Άιρες
κι εσύ ν’ απομακρύνεσαι
καβάλα στ’ άλογο ο γκάουτσο
εικόνα βουκολική αυτό έχω να πω
και ροκ εν ρολ
στο βαθύτερο νόημα της
ίδιο ένα πράγμα με τα φρικιά
που τσουρουφλίστηκαν κοντά στη λάμπα
και στην πρέζα
αλλά το μαλλί
σαν του αλόγου την ουρά
ευτυχώς που δεν μάζευε μύγες
μάζευε τα κορίτσια
σαν τη φωτιά
να κάθονται γύρω σου
να κάνουν κύκλο
ροκ εν ρολ στο κρεβάτι ονειρευόσουν
κακομοίρη μου
και τα λυτά της μαλλιά
το κουβερτάκι σου
και τα λυτά της μαλλιά
το σεντόνι σου
και τα λυτά της μαλλιά
το σάβανό σου
ξέπλεκα πάνω στους ώμους σου
αναστατωμένα απ’ την ανάσα σου
μακριά μαλλιά, κοράκου χρώμα
μακριά μαλλιά, σαν στάχυα ώριμα
μακριά μαλλιά των τραγουδιών
και των οριζόντων
να τα δέσεις γύρω
απ’ τη μέση σου
σαν ζώνη
να τα δέσεις γύρω
απ’ το στήθος σου
σαν σωσίβιο
να τα δέσεις γύρω
απ’ το λαιμό σου
και να δώσεις στην καρέκλα μια κλοτσιά
έναν κλότσο
και το παραμύθι
να ξεκινήσει απ’ την αρχή.