Τ Ε Μ Π Ε Λ Ι Α
του Γεώργιου Σουρή
Δεν έχω κέφι για δουλειά,
πάλι με δέρνει τεμπελια
και κάθομαι στο στρώμα...
Βρίσκω το σώμα μου βαρύ
και όλ᾿ η γη δε με χωρεί
κι ο ουρανός ακόμα.
Κακά νομίζω τα καλά
και βλέπω μία στα χαμηλά
και μία κοιτώ επάνω...
Σ᾿ αυτό τον κόσμο τον χαζό
ας ημπορούσα να μη ζω
μα ...δίχως να πεθάνω.
