Όταν χιονίζει στη μεγάλη οθόνη

Έξω κάνει κρύο, διανύουμε τις πιο παγωμένες, μέχρι στιγμής, ημέρες του χειμώνα. Μέσα όμως είμαστε τυχεροί. Αναμμένα καλοριφέρ, χουχουλιάρικοι καναπέδες, ίσως ένα ποτό (αφού μας έκοψαν τα μπαρ, θα πιούμε στο σπίτι) και ταινίες (αφού μας έκοψαν τα σινεμά, θα δούμε στο σπίτι). Για να εναρμονιστεί όμως το μέσα με το έξω να 10 ταινίες όπου το χιόνι, το κρύο και η έντονη βαρυχειμωνιά αποτελούν βασικό και αναπόσπαστο συστατικό τους: 

Φάργκο (1996)

Στο δημιούργημα των αδελφών Κοέν το απέραντο χιονισμένο τοπίο δείχνει να καταπίνει ή να ξερνάει τους ανθρώπους καθώς αυτοί χάνονται ή ξεπροβάλλουν μέσα από τον ομοιόμορφο λευκό φόντο. Σε κάποιες άλλες σκηνές όμως η αντίθεση ανάμεσα στο περίγραμμα των αντικειμένων ή των ανθρώπων και το άσπρο της παγωνιάς υπογραμμίζει την δυνατότητα τους να ξεχωρίσουν και να κάνουν τη διαφορά. Η ιδιοφυΐα των αδερφών Κοέν γέννησε το λευκότερο film noir όλων των εποχών, με άφθονες δόσεις περίτεχνου σαρκασμού. 

Ένα απλό σχέδιο (1998)

Δύο χρόνια μετά τους Κοέν ο Σαμ Ράιμι κάνει κι αυτός τη δική του απόπειρα στο παγωμένο neo-noir, που βασίζεται όμως σε ένα μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 1993. Δυο αδέλφια και ένας άνεργος φίλος τους βρίσκουν 4.000.000 δολάρια στα συντρίμμια ενός αεροπλάνου, θαμμένου στο χιόνι. Αποφασίζουν να κρατήσουν τα χρήματα αλλά αυτό που στην αρχή στο μυαλό τους φάνταζε ως «ένα απλό σχέδιο» ξεφεύγει όταν τρυπώνει η διχόνοια αλλά και ένας πράκτορας του FBI.

Ανωτέρα Βία (2014)

Τι κάνεις όταν μια χιονοστιβάδα έρχεται κατά πάνω σου; Τρέχεις να γλιτώσεις. Τι κάνεις όταν μια χιονιστιβάδα έρχεται κατά πάνω σου και δίπλα σου βρίσκονται τα παιδιά σου; Τρέχεις να τα γλιτώσεις. Όχι όμως και ο Τόμας που ενστικτωδώς τρέχει να ξεφύγει ο ίδιος ενώ η γυναίκα του και τα δύο παιδιά του απειλούνται από μια κατολίσθηση χιονιού στο χιονοδρομικό κέντρο που παραθερίζουν. Τελικά όλοι γλιτώνουν από το χιόνι αλλά κανείς δεν βγαίνει σώος από αυτή την κίνηση του πατέρα. Μια δραματική κωμωδία από τη Σουηδία που θέτει καίρια ερωτήματα για τις οικογενειακές σχέσεις και τους ρόλους των φύλων.

Η λάμψη (1980)

Η ευτυχής συγκυρία να γράφει ο Στίβεν Κινγκ, να σκηνοθετεί ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ και να πρωταγωνιστεί ο Τζακ Νίκολσον ήταν μοναδική στα κινηματογραφικά χρονικά και γι’ αυτό έμεινε στην ιστορία. Όσο ο Τζακ τρελαίνεται μέσα στο ξενοδοχείο, έξω χιονίζει ασταμάτητα και η «κατεψυγμένη» κατάληξη του δεν ξεχνιέται ποτέ.

Ο χιονάνθρωπος (2017)

Βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Τζο Νέσμπο και έχει πρωταγωνιστή τον Μάικλ Φασμπέντερ. Αυτά τα δύο στοιχεία αρκούν να πιάσουμε τα ποπ κορν για να δούμε πώς ο αμφιλεγόμενος ντεντέκτιβ Χάρι Χόλε προσπαθεί να λύσει μια σειρά δολοφονιών στο παγωμένο, σκανδιναβικό τοπίο αν και η αλήθεια είναι ότι ο σκηνοθέτης Τόμας Άλφρεντσον μας απογοητεύει ελαφρώς σε σχέση με προηγούμενες ταινίες του (Άσε το κακό να μπει, Ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι).

Μαύρο χιόνι (2017)

Το αργεντίνικο χιόνι είναι εξίσου λευκό με τα χιόνια που πέφτουν οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη. Εκτός αν βαφτεί με αίμα, οπότε κοκκινίζει  και εάν το αίμα παλιώσει παίρνει αυτή τη σχεδόν μαύρη, πένθιμη απόχρωση που ξέρεις ότι ταυτίζεται με κάτι νεκρό. Έχοντας κατηγορηθεί ότι δολοφόνησε τον αδερφό του όταν ήταν έφηβοι, ο Σαλβαδόρ ζει απομονωμένος στην Παταγονία. Ο αδερφός του, ο Μάρκος, και η νύφη του, η Λάουρα, θα έρθουν να τον βρουν για να τον πείσουν να πουλήσει το πατρικό τους σπίτι στο οποίο ζει. Μέσα στο χιονισμένο τοπίο θα έρθουν στην επιφάνεια αναμνήσεις και μυστικά από το παρελθόν. Ο Σαλβαδόρ είναι ο Ρικάρντο Νταρίν, ο αργεντίνος ηθοποιός που αγαπάμε να ακολουθούμε πιστά σε κάθε του κινηματογραφικό βήμα.

Η απειλή (1982)

Πιο γνωστή με τον πρωτότυπο τίτλος της η ταινία του Τζον Κάρπενερ “The Thing” περιστρέφεται γύρω από μία παρασιτική εξωγήινη μορφή ζωής, που αφομοιώνεται σε άλλους οργανισμούς και τελικά τους μιμείται. Αυτή η μορφή ζωής, το Πράγμα, εισβάλει σε έναν ερευνητικό σταθμό στην Ανταρκτική, παίρνει τη μορφή των ερευνητών που απορροφά, σπέρνοντας τον πανικό και την υποψία μεταξύ των μελών της ομάδας. Τρόμος, πάγος και ο Κάρπεντερ να δίνει ρέστα.

Mετά την επόμενη ημέρα (2004)

Η εποχή των παγετώνων όπως θα τη ζούσαμε σήμερα (ή στην αρχή του 20^ου αιώνα τότε δηλαδή που γυρίστηκε το έργο). Ταινία καταστροφής αλλά δεν λείπουν τα οικολογικά και πολιτικά σχόλια. Εντυπωσιακές σκηνές της παγωμένης Νέας Υόρκης αλλά και προσεγμένο, για τα δεδομένα mainstream υπερπαραγωγής, σενάριο εξασφαλίζουν ένα ευχάριστο αν και σίγουρα παγωμένο βράδυ μπροστά στην οθόνη.

Ice Age (2002)

Η εποχή των παγετώνων α λα animation. Ο βραδύποδας Σιντ, το μαλλιαρό μαμούθ Μάνι, ο κουτοπόνηρος τίγρης Ντιέγκο αλλά και ένα μωρό ανθρώπων είναι οι πρωταγωνιστές αυτής της διασκεδαστικής ταινίας, της πρώτης του franchise ταινιών και σειρών που ακολούθησε. Αλλά δικός μου αγαπημένος είναι ο Σκατ, ο τρομερός σκίουρος που στην προσπάθεια του να σπάσει ένα βελανίδι φέρνει και την καταστροφή ενώ φτάνει μέχρι και στο διάστημα (σε μεταγενέστερη περιπέτεια του).

Το Πολικό Εξπρές (2004)

Το Πολικό Εξπρές είναι επίσης animation ταινία αν και εδώ η τεχνική είναι διαφορετική καθώς η ψηφιακή επεξεργασία βασίζεται σε αληθινούς ηθοποιούς όπως ο Τομ Χανκς. Ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Ζεμέκις φτιάχνει μια παιδική ταινία που όμως βλέπεται ευχάριστα και από ενήλικες κι ας έχουν περάσει τα Χριστούγεννα. Άλλωστε το τζάκι είναι ακόμη αναμμένο και στην οθόνη τα χιόνια κυριαρχούν.