Πάρα πολύ αγχωμένοι παρκάρουμε στη Φυλής. Οι συνήθεις ύποπτοι, ο κολλητός κι εγώ. Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι το θέατρο ξεκινά 20:30 αντί για 21:00 που είχαμε υπολογίσει, ήταν ήδη αργά. Ήταν δίπλα στο σπίτι μου και η ώρα ήταν 20:40. Παρ’όλα αυτά είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας η οποία όμως σήμερα δεν μας συμπαθεί και πολύ αφού φάγαμε και μια περιποιημένη χυλόπιτα στο θέατρο συνοδεία υποτιμητικού βλέμματος “ας μην αργούσατε τριανταπέντε λεπτά”.
Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής για το αμάξι, ένιωσα σαν να περπατάω στην κεντρική λεωφόρο της αραβικής περιοχής Jaffa στο Τελ Αβίβ. Μικρά παντοπωλεία με αραβικά καλούδια, κομμωτήρια με πλαστικοποιημένες φωτογραφίες αγοριών με χαίτη και μουστάκι παραλία στο άνω χείλος, χαμηλά πλαστικά σκαμπό ροζ, λευκά και πράσινα, η μυρωδιά του μήλου και της κανέλας από τους ναργιλέδες να πλανιέται και γυναίκες με μωρά και κοριτσάκια με τρύπες στα αυτιά και περασμένα χρυσά σκουλαρικάκια να φωνάζουν σε μια γλώσσα μαγική με πολλά “χι”,”κάππα” και κοφτές ανάσες.
Διαβάστε την συνέχεια στο madameginger.com
