ΜΟΥΣΙΚΗ: Δεν έχω κάποια μουσική κατεύθυνση ,αλλά ούτε και μπορούσα ν’απαντήσω σ’ αυτήν την ερώτηση ποτέ με βεβαιότητα. Κι αυτό μάλλον προς αντίδραση προς το mainstream της κάθε εποχής. Έχω περάσει μεγάλες περιόδους ακούγοντας ηλεκτρονική μουσική λόγω των κλαμπ που πήγαινα για χορό, έχω περάσει μια περίοδο ελληνικής λαϊκής μουσικής που άκουγα κι έψαχνα τα ρεμπέτικα και τα βαριά λαϊκά των περασμένων δεκαετιών γιατί υποδυόμουν στο θέατρο μια ελληνίδα ρεμπέτισσα, τη Σεβάς χανούμ. Στην εφηβεία «αρραβωνιάστηκα» τον θεό Jim Morrison -εννοείται ότι ζούσε ακόμη- κι όλη την κλασική ροκ μουσική γιατί είχα δεσμό μ' έναν ακραιφνή ροκά που το φτάσαμε στην πανκ και το τερματίσαμε -και τη σχέση μας-με την νεώτερη βρετανική σκηνή. Σε αντεκδίκηση με το χωρισμό μου από τον ροκά το’ριξα στη σόουλ της Motown και στα «καρεκλάδικα», όπως αποκαλούνταν τότε. Μπαίνοντας στη δραματική σχολή το ‘ριξα στο Χατζηδάκι και στα ξένα μιούζικαλ. Ένα αλλόκοτο παζλ είναι και ήταν οι προτιμήσεις μου στη μουσική κι αυτό γιατί εκτός ότι είμαι αλλόκοτη σαν ιδιοσυγκρασία, η εντρύφησή μου στο κάθε είδος μουσικής εξαρτάται από την χρονική στιγμή που βρίσκομαι. Πριν σπουδάσω θέατρο, ας πούμε, έκανα ραδιόφωνο για 3-4 χρόνια όπου πλασαρίστηκα ως βαθιά γνώστης της ελληνικής μουσικής και σε άλλα ραδιόφωνα της ξένης μουσικής∙ τρέλα! Τώρα, τη μισή μέρα κοπανιέμαι με χιπ χοπ κάνοντας τις δουλειές μου και τις υπόλοιπες ώρες το ραδιόφωνο έχει σκαλώσει στο Τρίτο πρόγραμμα ακούγοντας την έντεχνη και κλασική μουσική που μ’ εμπνέει και με φέρνει πιο κοντά στο κέντρο μου. Καταλάβατε γιατρέ μου;
ΤΑΙΝΙΕΣ: Νεώτερη είχα καταναλώσει πολύ Αϊζενστάιν, Φασμπίντερ, Αντονιόνι, Βισκόντι, -νεορεαλισμό, ιταλικό, γαλλικό και γερμανικό ντανταϊσμό- μετέπειτα κι αφού περπάτησα πολύ στην Αθήνα με τους κουλτουριάρηδες φίλους μου να συζητάμε τα κρυμμένα νοήματα και τις μακριές και εμβριθείς σεκάνς, πέρασα στον αμερικάνικο νατουραλισμό και το θέαμα που προσέφερε. Πάντα σινεφίλ βέβαια παρακολουθούσα και κατανάλωνα ότι βράβευε το Βερολίνο, η Βενετία, οι Κάννες αλλά και με πολύ ασιατικό κινηματογράφο! Εννοείται με πολύ Δαλιανίδη, Σακελλάριο, Γεωργιάδη, Δημόπουλο και Βουγιουκλάκη και Καρέζη, Σταυρίδη και Κωνσταντάρα, με την οικογένεια στο σπίτι ως μέσο κοινής παρέας με τους γονείς και τους συγγενείς. Ήμουν στενή υποστηρίκτρια του Θόδωρου Αγγελόπουλου όπως και τώρα του Λάνθιμου. Αγαπημένες μου ταινίες είναι από το Μetropolis του Λανγκ, Τα φτερά του Έρωτα του Βέντερς και Το σημασία έχει ν’αγαπάς του Ζουλάφσκι μέχρι τα Κίτρινα γάντια κι οι ταινίες του Σαρλώ αλλά και του Τζιμ Τζάρμους -πώς να μπει σε μια παράγραφο ό,τι έχει χωρέσει τόσα χρόνια το κεφάλι μου κι η καρδιά μου. Δεν μου αρέσουν οι πολεμικές ταινίες, οι κατασκοπικές αλλά κι οι επιστημονικής φαντασίας. Αντιθέτως μου αρέσουν τα θρίλερ κυρίως τα ψυχολογικά και τα γκοθ παραμύθια αλλά κι οι ταινίες animation του Χόλιγουντ.
ΒΙΒΛΙΑ: Δηλώνω βιβλιοφάγος. Ιδανικά θα μπορούσα να πω ότι η καλλιέργειά μου οφείλεται στα λογοτεχνικά πεζογραφήματα, στην ελληνική ποίηση ,στην αρχαία ελληνική γραμματεία και στα ξένα θεατρικά κείμενα, αγγλικά, αμερικάνικα και ρώσικα . Δε μπορώ να διαβάσω γερμανικά και βορειευρωπαϊκά μεταφρασμένα βιβλία γιατί δεν έχω μεγάλη εξοικείωση με τη γλώσσα και με παραξενεύει η ψυχογραφία των λαών αυτών! Αντιθέτως αγάπησα τη Μέση ανατολή από τους συγγραφείς και τους ποιητές της, την Κολομβία χάριν στο Μαρκές, τη Χιλή του Νερούντα και του Σεπούλβεδα. Λόγω της σπουδής πάνω στη θεολογία, στο Καποδιστριακό πανεπιστήμιο, έχω «αναγκαστεί να εντρυφήσω σε θρησκευτικά κείμενα,, και αποκρυφιστικά κείμενα του Μεσαίωνα». Τα αγαπημένα μου από την εποχή αυτή, της σπουδής μου εννοώ, ήταν τα κείμενα του ιερού Αυγουστίνου, άγιου Βασιλείου, το Άσμα Ασμάτων και κάποια που άντεξα από τις Βέδες και του Κορανίου. Αγαπημένα βιβλία μου είναι τα Εκατό χρόνια μοναξιάς του Μαρκές, Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι, Ασκητική του Καζαντζάκη αλλά και η Πάπισσα Ιωάννα του Ροΐδη, και το Όνομα του Ρόδου του Έκο. Αναφέρω συγκεκριμένα αυτά σαν τα πιο ευπώλητα ανά τα χρόνια που κυκλοφορούν γιατί γενικότερα απεχθάνομαι τα best seller.
ΣΠΟΡ: Σπορ, ναι. Ωραία τα σπορ. Είναι καλό πράγμα να συντονίζει και τις δύο πλευρές του εγκεφάλου του ο άνθρωπος ώστε να γίνεται αθλητής ,υπεραθλητής και όλα αυτά τα υγιή για το σώμα και το πνεύμα. Εγώ συγκεκριμένα, καθόλου σπορ. Ούτε να τα βλέπω ούτε να τα κάνω. Ασκούμαι γενικώς και αορίστως για να μην πέφτω σε αδράνεια και γιατί χρειάζομαι την άσκηση για τη δουλειά μου. Ως εκεί και μη παρέκει. Φαντάζεστε ν’ ομολογούσα πως εκτός από τα τόσα βιβλία, τόσες ταινίες, θέατρο που έχω καταναλώσει παράλληλα παίζω τένις, κάνω ιππασία και στα κενά κάνω TRX? Εννοείται γιατρέ μου θα με λέγατε μυθομανή!
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Με βασική παιδεία για αρχάριους στο διαδίκτυο ασχολούμαι με τα σόσιαλ μίντια, στέλνω και λαμβάνω μέιλ, γράφω τις σκέψεις μου εν είδη ημερολογίου για να περνάω την ώρα μου στα ταξίδια και στις ώρες που περιμένω ως ηθοποιός να «πάει πλάνο», κάνω αναζήτηση στο Google και You tube, έχω εφαρμογές στο κινητό σχεδόν για τα πάντα και spotify για μουσικές, τέλος πάντων το έχω περιορίσει σε δύο ώρες ενασχόλησης τη μέρα. Σαββατοκύριακο κλειστά.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Όταν «παίζω» στην τηλεόραση παρακολουθώ -όχι τον εαυτό μου- το τηλεοπτικό σκηνικό για να μπορέσω ν’ αντιληφθώ το χώρο της δουλειάς μου. Παρακολουθώ talk shows αμερικάνικα, ελληνικά και ξένα σήριαλ και κάποιες «σάπιες» σαπουνόπερες, πορτραίτα κι αφιερώματα σε μεγάλους ανθρώπους, εκπομπές μαγειρικής και κάποιες ταινίες. Αυτά. Χτες όμως έδωσα την τηλεόρασή μου στη ΡΕΤΟ και πλέον δεν έχω παρά μονάχα το λάπτοπ.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Πολλά. Τα λεφτά που έβγαλα μου τα φάγανε «οι δρόμοι». Ευρώπη, Ασία, Αμερική -μόνο Νέα Υόρκη. Με την αυγή του 2018 -καλή χρονιά να ’χουμε γιατρέ μου- κι επειδή έχω καιρό να ταξιδέψω, θα το τερματίσω στα δρομολόγια. Ό,τι έβγαλα από τη δουλειά -γελάτε γιατρέ μου;- θα τα δώσω στα αεροπλάνα και στα βαπόρια και θα πάω να βρω τους ξενιτεμένους μου φίλους.
