6 εβδομάδες μετά τον χαμό του Κώστα, η οικογένεια Γιαννακόπουλου θρηνεί μια ακόμα απώλεια, αυτή του μεγαλύτερου εκ των τριών αδερφιών, Παύλου Γιαννακόπουλου, που έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Κυριακής (10/6) σε ηλικία 89 ετών. Κατά τραγική σύμπτωση, ακριβώς 47 χρόνια από την ημέρα που για πρώτη φορά ανακατεύθηκε με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού.
Υπήρξε ο εγκέφαλος του επιχειρηματικού κολοσσού της ΒΙΑΝΕΞ στη φαρμακοβιομηχανία, αλλά έγινε σαφώς περισσότερο γνωστός ως ο άνθρωπος που αναγέννησε τον μπασκετικό Παναθηναϊκό δημιουργώντας τη σύγχρονη αυτοκρατορία που κυριαρχεί σε Ευρώπη κι Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια. Υπήρξε πρόεδρος του Ερασιτέχνη για μια δεκαετία (1987-1997) και παρέμεινε πρόεδρος της ΚΑΕ μέχρι το 2012 όταν αποφάσισε (μαζί με τον αδερφό του, Θανάση) να αποχωρήσει από την προεδρία, μεταβιβάζοντας τις μετοχές του στον γιο του, Δημήτρη.
Μαζί του ο Παναθηναϊκός κατέκτησε 6 Ευρωλίγκες (και 1 Διηπειρωτικό) και σάρωσε τους τίτλους στην Ελλάδα, κατακτώντας όλα (πλην ενός, το 2002) τα εγχώρια πρωταθλήματα από το 1998 ως το 2011 (6 φορές νταμπλ αυτήν την περίοδο). Αλλά, κυρίως, ξοδεύοντας πακτωλούς χρημάτων έφερε στην Ελλάδα παίκτες που κανείς δε φανταζόταν πριν τη δική του εποχή όπως Ντομινίκ Ουίλκινς, Μπάιρον Σκοτ, Ντίνο Ράτζα (και τόσοι άλλοι, συν βέβαια τους μυθικούς Έλληνες Γκάλη, Γιαννάκη, Φάνη Χριστοδούλου, Διαμαντίδη, Σπανούλη), ανεβάζοντας κατακόρυφα το επίπεδο του μπάσκετ στην Ελλάδα κι ωθώντας και τον «αιώνιο αντίπαλο» σε έναν ανταγωνισμό που έφερε τις ομάδες συνεχώς να φλερτάρουν με την κορυφή της Ευρώπης.
Φανταζόμαστε, το χειροκρότημα στο κλειστό του ΟΑΚΑ, σήμερα πριν την έναρξη του τρίτου τελικού της Α1 θα είναι ανατριχιαστικό...
