Το να οδηγείς λεωφορείο της ΕΘΕΛ, είναι, για πολλούς, καθαρά αντρική υπόθεση. Όμως, η Ελένη Βήχα εδώ και 10 χρόνια αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο… Η 43χρονη μητέρα δύο παιδιών καθημερινά εκτελεί δρομολόγια στα νότια προάστια της Αττικής. Και μιλά στην Popaganda για το επάγγελμά της αλλά και για τις άσχημες συνθήκες με τις οποίες έχει έρθει αντιμέτωπη όλα αυτά τα χρόνια. «Με έχουν φτύσει, με έχουν βρίσει», λέει όμως, μπροστά στον παράγοντα κρίση και ανεργία, κάνει τα πάντα για την επιβίωση. Άλλωστε, ξέρει καλά πως είναι να ψάχνεις για εργασία αφού και η ίδια μέχρι τα 33 της και έχοντας πτυχίο φιλολογίας, παρέμενε μία από τους χιλιάδες αδιόριστους καθηγητές. Γι’ αυτό και αναγκάστηκε να αλλάξει ρότα στη ζωή της.
Πόσα χρόνια είστε οδηγός στην ΕΘΕΛ; Έχω κλείσει 10 χρόνια. Δέκα χρόνια οδηγώ ανελλιπώς.
Πώς πήρατε την απόφαση να πιάσετε το τιμόνι; Εκείνη την περίοδο έτρεχαν κάποιοι διαγωνισμοί του ΑΣΕΠ σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες. Ένας διαγωνισμός ήταν αυτός που γινόταν και για να στελεχωθεί η ΕΘΕΛ με προσωπικό. Ήμουν μια αδιόριστη φιλόλογος για χρόνια. Έτσι, έκανα τα χαρτιά μου και με προσέλαβαν. Έπρεπε με κάθε τρόπο να επιβιώσω και γι’ αυτό άρχισα να εργάζομαι.
Παραξενεύεται ο κόσμος όταν βλέπει μια γυναίκα στο τιμόνι; Η αλήθεια είναι ότι είμαστε πολύ λίγες στο τιμόνι. Είναι πάρα πολύ σκληρές και ανθυγιεινές οι συνθήκες. Ξέρετε, υπάρχει μια απέχθεια στο συγκεκριμένο επάγγελμα. Ελάχιστοι είναι οι συγκαταβατικοί επιβάτες. Οι οδηγοί απ’ έξω βρίσκουν ένα εύκολο θύμα να ξεσπάσουν τα νεύρα τους.
Πώς καταφέρνετε να επιβιώνετε σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο; Η δουλειά είναι πολύ μοναχική. Από την ώρα που θα ανέβεις στο λεωφορείο για 8 ώρες μπορεί να μην έχεις επαφή με κανέναν πλην του ενός τετάρτου που είναι το διάλειμμα. Γενικά, δεν υπάρχουν πολλές σχέσεις στη δουλειά. Προσπαθώ με επιμονή, υπομονή να κερδίζω το σεβασμό. Κάπως έτσι επιβιώνω.
Αντιμετωπίσατε δυσκολίες; Ναι, υπάρχουν πολλές δυσκολίες. Υπάρχει μεγάλη επικινδυνότητα. Είσαι εκτεθειμένος από καιρικά φαινόμενα μέχρι τον μεθυσμένο, τον τοξικομανή και τον ρατσιστή εναντίον της γυναίκας οδηγού και των οδηγών γενικότερα. Υπάρχει πολύ μεγάλη επικινδυνότητα και πολύ κακές συνθήκες υγιεινής.
Δηλαδή; Τουαλέτες, το σημαντικότερο. Αυτές δεν υπάρχουν στις πιο πολλές αφετηρίες και στα τέρματα. Ή αυτές που υπάρχουν και είναι χημικές, είναι σχεδόν αδύνατο να χρησιμοποιηθούν από μια γυναίκα. Επίσης, φανταστείτε ότι υπάρχουν δρομολόγια που διαρκούν μιάμιση και δύο ώρες. Αυτές λοιπόν τις δύο ώρες δεν μπορείς να σηκωθείς από το τιμόνι. Σκεφτείτε λοιπόν μια γυναίκα να είναι αδιάθετη. Πώς λοιπόν μπορεί να το αντιμετωπίσει αυτό; Σκεφτείτε εδώ ότι κάποιες μέρες που βρέχει, οι ώρες αυξάνονται. Οπότε, είναι πάρα πολύ δύσκολα.
Σας έχουν προκαλέσει ποτέ επιβάτες λόγω του φύλου σας; Πώς το έχετε αντιμετωπίσει; Φυσικά και με έχουν προκαλέσει. Εκείνη τη στιγμή όμως προσπαθώ να το διαχειριστώ. Προσπαθώ να ψυχολογήσω τον άνθρωπο που μου κάνει κριτική. Εμείς είμαστε εκτεθειμένοι και στους επιβάτες. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε απρεπώς ούτε να αυξήσουμε τον τόνο της φωνής μας. Παρ’ όλα αυτά κάνω υπομονή. Με έχουν φτύσει, έχουν απειλήσει ότι θα με χτυπήσουν την ώρα που οδηγώ. Έχω ακούσει πάρα πολλές ύβρεις.
Ακόμη και σήμερα; Μετά από 10 χρόνια στο τιμόνι; Τα περιστατικά δεν λείπουν ποτέ. Απλώς, τώρα προσπαθώ να είμαι τελείως απόμακρη. Αυτός ο χώρος είναι αγώνας επιβίωσης.
