Ο ήλιος δείχνει να χάνεται νωχελικά και να αφήνει αντικαταστάτη την κάπως γεμάτη με χρώματα Σελήνη και να έρχεται το βράδυ ξανά. Ήδη από νωρίς το απόγευμα το κατάστημα έχει μετατραπεί σε εργοστάσιο. Όλοι φοράμε κράνη και στολές, ειδικά παπούτσια, μεταλλικά γυαλιά, ωτοασπίδες για τον τεράστιο τροχό και προσπαθούμε να κατασκευάσουμε ένα κινητό τηλέφωνο για δώρο στο αφεντικό κάπως καλύτερο από το αίφοουν 7 που αργότερα αφού το δοκιμάσει ο μεγάλος Αφρικανός θα εξαχθεί σε όλες τις χώρες και θα μας κάνει πλούσιους. Ήδη πελεκάμε οθόνες και πληκτρολόγια για να τα αρμολογήσουμε και να τα κολλήσουμε και το κινητό να έχει την μεγαλύτερη οθόνη από όλα τα κινητά, βάζουμε κάθετες υπολογιστικές μονάδες, κομμάτια βετέξ για να έχει μαλακή αίσθηση το σέλιουλαρ, μπουκάλια νερό Υάς για να δροσίζεται η μητρική μονάδα, επιλογές για όλες τις γλώσσες του κόσμου με ένα υπερλεξικό Τεγόπουλος-Φυτράτσις, τα πάντα. Ο Αφρικανός δεν μας έχει καταλάβει καν γιατί παίζει ηλεκτρονική ρουλέτα από τα νωρίς με ένα ουίσκι Μπαλαντάηνς στο χέρι και βρίζει όταν χάνει ενώ πετάγεται στο ταβάνι όταν έρχεται 8 μαύρο και πανηγυρίζει. Σε περίπου 15 λεπτά που κλείνει το κατάστημα το κινητό θα είναι έτοιμο και θα δώσουμε στο μπος το κινητό μαζί με μια δερμάτινη θήκη μαϊμού Λουί Βιτόν και μια τούρτα για 77 χρόνια που συμπληρώνει, και όλα θα είναι χαρμόσυνα. Εάν δε, έχει έρθει το 8 μαύρο δυο-τρεις φορές μέχρι τότε θα ανοίξει και κάτι σπάνιες σαμπάνιες και κουβανέζικα πούρα που έχει στην κατάψυξη και θα περάσουμε χάρμα. Και ο ήλιος που πέφτει θα είναι χαρούμενος αλλά και το φεγγάρι χαμογελαστό. Και όλα θα είναι σαν εκδρομή, όπως όταν είμασταν μικρά παιδιά, έστω για αυτό το βράδυ με το κινητό με οθόνη 24 ίντσες και το αγριεμένο πληκτρολόγιο.
