Περπάταγα κάπως αργά και απλά, νύχτα με σχετικά φωτεινό ουρανό, σε περίπου γνώριμους δρόμους γύρω γύρω από το μαγαζί και συνάντησα τον Τζέραρντ Μπάτλερ ντυμένο με κόκκινη μπέρτα, μούσια δυνατά, κάτι ζωγραφισμένους κοιλιακούς που ίσως να ήταν αληθινοί ίσως και να ήταν ολογραμματικές δημιουργίες πανίσχυρων υπολογιστών με τεχνητή νοημοσύνη του Χόλυγουντ και αυθόρμητα μου ήρθε να του ζητήσω να πολεμήσω με τον πανάρχαιο στρατό του και να συνθλίψουμε του Οστρογότθους στο Πόδαγρετς ή τους Σελτζούκους στην Χιμάρα και τον Τάλσα Ντουμ που μεταμορφώνεται πάρα πολύ εύκολα σε φίδι στο βουνό του Χαμού όπου έχει εγκαταστήσει στρατηγείο με πολεμίστρες και τάφρο και καταπέλτες, και ο Τζέραρντ απάντησε ότι πρέπει όλοι να ενωθούμε για να αντιμετωπίσουμε τους Ούνους στο ορεινό καταφύγιο του Καιμακτσαλάν σε αγώνες έλκηθρου για να διαφυλάξουμε την ελληνικότητα της Ελλάδας αλλά και την κρυσταλλικότητα της κρυσταλλικής δομής του Ελληνικού χιονιού και μου ανέθεσε να οργανώσω σπείρα από κομάντο που θα εισβάλλουν στην παραθαλάσσια Ελβετία και θα κάνουν μαζικά και αλόγιστα ριφιφί για να επαναπατρίσουν διαδήματα Ζολώτα και σοκολάτες Λαλαούνη που έκλεψε από το ξενοδοχείο “Μικρά Αγγλία” στην Ομόνοια Κινέζος υπηρεσιακός παράγοντας με έδρα την Μυτιλήνη. Γενικά η συζήτηση με τον κύριο Μπάτλερ κυλούσε αρμονικά, άλλα δέκα λεπτά και θα είχαμε υφάνει σχέδιο για εισβολή της πόλης κράτους της Θήβας στην Ουάσιγκτον με ποταμόπλοια αλλά μας διέκοψε ο Αμπάς Κιαροστάμι που “έτυχε” να περνάει από το στενό και έκλεισε τον ηθοποιό για κυβερνήτη γαλέρας σε ταινία για την ναυμαχία της Σαλαμίνας, οπότε και αισθάνθηκα προσβεβλημένος με την υποκρισία του Χόλυγουντ και σκέφτηκα ότι σίγουρα οι κοιλιακοί θα ήταν κάποιο τατουάζ ή μακιγιάζ και συνέχισα να περπατώ. Τα σύνορα δεν θα διευρυνθούν αλλά ούτε και θα μικρύνουν απόψε, ευτυχώς που έχουμε κάτι Ζουλού και Σαμουράι στο Μουντιάλ να βρισκόμαστε έστω σε κάποιου είδους μάχη. Κάτι να κινείται.
