Image credits Άρης Μαλανδράκης
O Σπύρος Δερβενιώτης είναι δημιουργός κόμικς και γελοιογράφος. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει 16 άλμπουμ-συλλογές των κόμικς σειρών του, τόσο των σόλο («Μάνα Ρέϊβερ», «Αταίριαστοι», «Διαρκής Ειρήνη») όσο και των συνεργασιών με άλλους δημιουργούς. Από τα μεγαλύτερα Star Wars fans πειστήριά του το γεγονός ότι έχει φτιάξει σε κόμικ όλη την πρώτη τριλογία.
Πότε και πώς ξεκίνησες να βλέπεις Star Wars; Μίλησε μου λίγο για την πρώτη σου φορά. Περιέργως η πρώτη επαφή με το σύμπαν του Star Wars δεν έγινε μέσα απ’ την ταινία αυτή καθ’ αυτή, αλλά μέσα απ’ τις κόμικς μεταφορές της. Συγκεκριμένα από τα strips του Russ Manning, ο οποίος είχε πιάσει όσο λίγοι την ακριβή χημεία της Star Wars αισθητικής. Με το που είδα την art-deco φιγούρα του C-3PO, η οχτάχρονη ψυχή μου είχε σκλαβωθεί για πάντα. Κάτι που είναι δύσκολο να φανταστεί ένα σημερινό παιδί, είναι ότι στην εποχή πρίν ακόμα κι απ’ το βίντεο, οι διαθέσιμες επιλογές για να δείς μια ταινία ήταν... όσο παιζόταν στο σινεμά και μετά συνοικιακές τυχόν επαναλήψεις σε θερινά. Οπότε για χρόνια προσπαθούσα να «συναρμολογήσω» την εμπειρία της ταινίας από φωτογραφίες, εικονογραφήσεις, και το (άφθαστο) novelization της ταινίας, που δημοσιευόταν σε συνέχειες στο περιοδικό «Αγόρι» (το ελληνικό «2000AD” της εποχής). Για τον ίδιο λόγο και με τον ίδιο τρόπο, ξεκίνησα τη μεταφορά σε κόμικς της ταινίας: ουσιαστικά για να προσεγγίσω όσο γίνεται κοντινότερα την εμπειρία της ταινίας (οι μεταφορές της Marvel μου φαίνονταν τραγικά λειψές κι ανακριβείς κατά τόπους). Η πρώτη φορά που είδα Star Wars σε σινεμά ήταν το 1980, όταν βγήκε το «η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται». Εκεί άκουσα πρώτη φορά την british φωνή του C-3PO, εκεί είδα πρώτη φορά ότι τα αστρόπλοια ειχαν το καθένα διαφορετικό χρωματικό αποτύπωμα απ’ την καύση των κινητήρων τους (κομμάτια του παζλ που λείπανε απ΄τις χάρτινες αναπαραγωγές). Tο «New Hope” κατάφερα να το δώ πολύ αργότερα, σε βίντεο, σε μια τεχνολογική έκθεση στο Hilton, που κάποιος εκθέτης το έπαιζε σαν διαφημιστικό δείγμα, λούπα, όλη την ταινία. The circle was now complete.
Πόσες φορές τα έχεις δει; Πραγματικά δε μπορώ να πώ, οι ολοκληρωμένες θεάσεις είναι σε διψήφιο αριθμό (συμπεριλαμβανομένου ενός μεταμεσονύχτιου μαραθωνίου). Μεμονωμένες σκηνές για μελέτη...ακόμα κι ένα astro-droid θα βραχυκύκλωνε για να υπολογίσει.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου episode και γιατί; Και πιο episode θα έλεγες ότι υστερεί έναντι των άλλων; Θα είμαι προβλέψιμος, καμία Star Wars ταινία δεν θα πλησιάσει ποτέ την «Αυτοκρατορία». Μετά απ’ αυτήν, όλα τα episodes κάπου υστερούν συγκριτικά, αλλά όλα έχουν κι από κάτι αξιομνημόνευτο που να τα σώζει απ’ το να πέσουν σε πραγματικά κακό επίπεδο. Ακόμα και το Phantom Menace, η (δικαιολογημένη) κακή φήμη του οποίου νομίζω θα ισορροπήσει κάποια χρόνια αργότερα.
Σε ποια σκηνή ανατρίχιασες; Στο soundtrack η σκηνή τιτλοφορείται «the Dark Side beckons». Eίναι η σκηνή στην «Επιστροφή των Τζεντάϊ» όπου ο Luke χάνει την ψυχραιμία του κι έτσι νικάει στην ξιφομαχία τον Νταρθ Βέιντερ. Η ανατριχίλα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην επιλογή του John Williams να συνοδεύσει για πρώτη φορά σκηνή δράσης με χορωδιακό κομμάτι, (εξ ού και η αναφορά στο soundtrack). Επιλογή που απογείωσε τη σκηνή κατ’ ευθείαν στη σφαίρα του μύθου.
Αγαπημένος χαρακτήρας; Δεν ξέρω, ανάλογα με τη μέρα. Λίγο Χαν Σόλο, λίγο Μπέν Κενόμπι (όχι όμως Όμπι Γουαν), λίγο C-3PO και πάντα Luke.
Με ποια μεριά της δύναμης είσαι; Jedi ή Sith; Original trilogy Jedi, αυτό το μυθικό είδος με τις αμέτρητες δυνατότητες ακριβώς επειδή δεν τις είχαμε δει ακόμα να αποτυπώνονται και συνεπώς να περιορίζονται σε εύρος.
Τι είναι το πιο καμένο/ακραίο Star Wars related πράγμα που έχεις κάνει; Νομίζω αυτή η πρώτη θέαση του New Hope που περιέγραψα στην πρώτη ερώτηση. Για μένα δεν ήταν απλώς θέαση μιας ταινίας, ήταν το κλειδί για να συμπληρώσω την κόμικ μεταφορά μου, σε μια εποχή που δεν υπήρχε τρόπος να αποκτήσω «σημειώσεις» οπτικές παρά μόνο από μνήμης. Επισκέφτηκα λοιπόν εκείνο το περίπτερο εκείνης της έκθεσης δε θυμάμαι πόσες φορές, με το συγχωρεμένο τον Αντρέα Μαρνέζο («Λεξικός Επεξεργαστής») που ως συμμαθητές στο γυμνάσιο μοιραζόμασταν το «κάψιμο» και μαζεύαμε μαζί παραφερνάλια και σχετικά περιοδικά.
Τι απαντάς σε αυτούς που λένε ότι δεν τους αρέσει το Star Wars; Θα μπορούσες να κάνεις παρέα μαζί τους; Κάνω παρέα μαζί τους. Κάποιος που έχει εντρυφήσει τόσο πολύ στο Star Wars προφανώς κάποια στιγμή θα έχει καταλήξει στο τι είναι αυτό που το κάνει τόσο ξεχωριστό και τόσο επηρεαστικό. Συνέπεια αυτής της γνώσης είναι να συμπεράνεις και το τι είναι αυτό που κάνει σε κάποιους ανθρώπους ενδεχομένως απωθητικό το όλο concept. Αν κάνεις παρέα μόνο με φανς του Star Wars δεν είσαι τρού φαν του Star Wars γιατί σου ξεφεύγει η βασική του ιδέα, αυτή της αποδοχής του διαφορετικού. Στο ίδιο το σύμπαν των ηρώων μας, ο ίδιος ο Χαν Σόλο δεν πίστευε στην ύπαρξη της Δύναμης. Bantha fodder for thought, there.
