O Ίαν Ράνκιν στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2014 (Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος / FOSPHOTOS)
Τέσσερα πιτσιρίκια που παίζουν σε ένα άλσος σκοντάφτουν σε ένα μακάβριο εύρημα. Έναν σκελετό που κείτεται στο πορτμπαγκάζ ενός εγκαταλελειμμένου αυτοκινήτου. Η σωρός έχει χειροπέδες στα πόδια και, όπως φαίνεται, έχει ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου.
Η Σιβόν Κλαρκ, κάποτε προστατευόμενη του Ρέμπους, είναι η επιθεωρητής που αναλαμβάνει να διαλευκάνει την υπόθεση. Και ο Ρέμπους είναι ο συνταξιούχος πια θρυλικός αστυνομικός που θυμάται ένα συμβάν από το 2016, την εξαφάνιση ενός ιδιωτικού ντετέκτιβ, ομοφυλόφιλου, ο οποίος συζούσε με τον γιο ενός υψηλόβαθμου αστυνομικού και αναζητούσε στοιχεία για έναν μεγάλο παίκτη στη διαβόητη αστική ανάπλαση της πόλης.
Ο Ίαν Ράνκιν στην εικοστή δεύτερη περιπέτεια του Τζον Ρέμπους γράφει μία ιστορία για τον «Οίκο των Ψεματων», την αστυνομική διεύθυνση του Εδιμβούργου, όπου οι άσπονδοι συνάδερφοι συμπαραστέκονταν ο ένας στον άλλον ενώ παράλληλα μαχαιρώνονταν πισώπλατα. Η παλιά φρουρά των μπάτσων, ήταν ένα συνονθύλευμα από τεμπέληδες, ανίκανους, μέθυσους και διεφθαρμένους. Παρενοχλούσαν τις «αδερφές», πουλούσαν τις υπηρεσίες τους στους ισχυρούς της πόλης, ανέκριναν υπόπτους με κλομπ και γροθιές και ανέρχονταν στην ιεραρχία με γλείψιμο και απειλές. Αυτοί είχαν αναλάβει την υπόθεση εξαφάνισης του θύματος και τώρα φοβούνται ότι η ανακάλυψη του πτώματος θα ξεσκεπάσει πολλές θαμμένες ιστορίες. Ο Τζον Ρέμπους υπήρξε ένας από αυτούς, παρασιώπησε υποθέσεις, έκανε κατάχρηση της εξουσίας του και βοήθησε συναδέλφους να ξεμπλέξουν από δυσάρεστες καταστάσεις.
Τώρα όμως, το 2018, η κατάσταση έχει αλλάξει. Η νέα παρτίδα των αστυνομικών δεν χρησιμοποιεί τα κόλπα του παρελθόντος. Οι τύποι των εσωτερικών υποθέσεων καραδοκούν, τα αδηφάγα μίντια δεν χαρίζουν κάστανα, η πολιτική ορθότητα βασιλεύει και οι επικεφαλής της υπηρεσίας νοιάζονται περισσότερο για τη προσωπική τους προβολή παρά για τις άλυτες υποθέσεις. Γι΄αυτό και η Κλαρκ, παρά τη συμβολή του Μάλκολμ Φοξ σε ρόλο παρατηρητή και συμβούλου, συναντάει δυσκολίες μπροστά στον κυκεώνα των ψεμμάτων και των συγκαλύψεων.
Ο Ρέμπους είναι συνταξιούχος, πάσχει από χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια, λαχανιάζει όταν βγάζει βόλτα το σκύλο του, δεν μπορεί να δώσει μία γονατιά στα αρχίδια κάθε ενοχλητικού, έχει κόψει το τσιγάρο και το αλκοόλ, αλλά δεν έχει κόψει τη κακή συνήθεια να μπερδεύεται στα πόδια των νεότερων συναδέρφων του. Έτσι οπλισμένος με τη γερή του μνήμη και πληροφορίες που μαζεύει από παλιούς φίλους κι εχθρούς, μπάτσους και παράνομους προσπαθεί να ρίξει φως σε μία περίπλοκη υπόθεση όπου ο χρόνος έχει καλύψει τα πιο σημαντικά στοιχεία.
Με τον Τζον Ρέμπους να είναι πιά σύμβολο της πόλης του Εδιμβούργου, αφού γίνονται ακόμα και περιηγήσεις στα στέκια του και στις σκηνές των φανταστικών εγκλημάτων, ο Ίαν Ράνκιν θα μπορούσε να τον αφήσει να ακούει κλασικό ροκ από γρατσουνισμένα βινύλια και να επικεντρωθεί στον Μάλκολμ Φοξ και την Σιβόν Κλαρκ, τους πιο νέους ήρωες του. Όμως αρνείται ακόμα να εγκαταλείψει εκείνον τον κυνικό μονόχνωτο ντετέκτιβ που όταν δεν κυνηγούσε τους εγκληματίες, μπαινόβγαινε στις παμπ πίνοντας σαν μανιακός. Τώρα ο Ρέμπους μπορεί να έχει χάσει την παλιά του ζωτικότητα, να είναι πιο δυσκίνητος και λιγότερο οργισμένος αλλά παραμένει ο απρόβλεπτος παράγοντας που λύνει την υπόθεση, χωρίς να χαρίζεται ούτε σε μπάτσους ούτε σε εγκληματίες.
