«Ο Στίβεν Κινγκ προέβλεψε ακόμα και την πολιτική του Τραμπ απέναντι στους μετανάστες χωρίς χαρτιά» έγραφε ο τύπος μόλις κυκλοφόρησε το «Ινστιτούτο» τον περασμένο Σεπτέμβριο. Ο παραλληλισμός ήταν προφανής. Τα παιδιά στα σύνορα του Μεξικού με τις ΗΠΑ, κλεισμένα στα κλουβιά με πρόσωπα γεμάτα τρόμο, δίπλα σε πάνοπλους συνοριοφύλακες, θύμιζαν πολύ τους ανήλικους ήρωες του νέου του βιβλίου που προσπαθούν να αποδράσουν από μία παράξενη φυλακή, το αποκαλούμενο Ινστιτούτο.
Το Ινστιτούτο είναι ένα σύμπλεγμα κτιρίων κρυμμένο μέσα στα δύσβατα δάση του Μέιν. Εκεί κάποιοι κυβερνητικοί υπάλληλοι συγκεντρώνουν παιδιά που έχουν απαγάγει από όλη την χώρα. Όλα τα έγκλειστα παιδιά έχουν κάτι κοινό, υψηλό δείκτη ευφυίας και τηλεπαθητικές ικανότητες. Οπότε μετατρέπονται σε πειραματόζωα στα χέρια επιστημόνων ώστε να αποτελέσουν ένα ισχυρό όπλο που θα στραφεί ενάντια στους εχθρούς της Αμερικής. Φυσικά στο τέλος των πειραμάτων τα παιδιά απλά εξαφανίζονται.
Το Ινστιτούτο είναι απόλυτα στεγανοποιημένο. Τα παιδιά έχουν εμφυτευμένο έναν πομπό στο λοβό του αυτιού και ζούν σε εγκαταστάσεις που φυλάσσονται από κάμερες ασφαλείας, συρματοπλέγματα και φρουρούς οπλισμένους με τέιζερ. Έξω από αυτήν την ιδιότυπη φυλακή υπάρχει μόνο το πυκνό δάσος ενώ η πιο κοντινή πόλη είναι γεμάτη από πληροφοριοδότες του Ινστιτούτου. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει μόνος του. Όμως η κατάσταση αλλάζει όταν τα χαρισματικά παιδιά συσπειρώνονται κι ενώνουν τις δυνάμεις τους.
Αξεπέραστος παραμυθάς ο Κινγκ στήνει την πλοκή αυξομειώνοντας την ένταση. Στην αρχή εμφανίζεται ένας απότακτος μπάτσος με το όνομα Τιμ Τζέιμισον που περιπλανάται άσκοπα στον αμερικάνικο Νότο. Κάποια στιγμή καταλήγει νυχτοφύλακας σε μία ξεχασμένη κωμόπολη η οποία χρησιμεύει μόνο ως κόμβος για τις εμπορικές αμαξοστοιχίες. Ακολουθεί ο Λουκ Έλις, ο δωδεκάχρονος πιτσιρικάς που μπορεί να κινεί με το μυαλό του ένα ταψί πίτσας, να αποστηθίζει ποιήματα και να γίνεται δεκτός από το ΜΙΤ ως άτομο με εξαιρετική ευφυία. Και κάπου εκεί θα ορθωθεί και το επιβλητικό Ινστιτούτο, ο εφιαλτικός τόπος όπου καίνε τα μυαλά των εξυπνότερων παιδιών προσπαθώντας να τα μεταμορφώσουν σε μηχανές ολέθρου.
Φυσικά το «Ινστιτούτο» θυμίζει το «Αυτό», το μυθιστόρημα του από το 1986 όπου μία παρέα συγκεντρώνεται για να αντιμετωπίσει τον Pennywise, τον σαδιστή κλόουν που στοιχειώνει τους εφιάλτες τους από την εποχή που ήταν παιδιά. Ένα βιβλίο κλασικό πια, που, όπως λέει ο συγγραφέας του, οι δημιουργοί της πετυχημένης σειράς του Netflix «Stranger Things» του χρωστάνε πολλά. Μόνο που στο νέο του βιβλίο ο Κινγκ δεν χάνεται στις φροϋδικές ερμηνείες και εστιάζει στη δράση παρά στα ψυχολογικά τραύματα των ηρώων του.
Κάθε μυθιστόρημα του Κινγκ μπορεί να θεωρηθεί αλληγορία. Ο ίδιος δεν το αρνείται, ούτε το αποδέχεται, απλά εξηγεί ότι γράφει τρομακτικές ιστορίες για να λυτρώσει τον αναγνώστη από το φόβο του πραγματικού κόσμου. Φυσικά το Ινστιτούτο δεν αφορά τον Τραμπ. Ή μάλλον δεν αφορά μόνο τον Τραμπ. Είναι αφιερωμένο στα τρία εγγόνια του. Δεν είναι όμως τρυφερό παραμύθι αλλά αγωνιώδες θρίλερ. Και περιγράφει την αγωνία του Κινγκ για το μέλλον των παιδιών απέναντι σε ένα κόσμο που δείχνει να ολισθαίνει προς τον ολοκληρωτισμό.
