Ετούτο το πηγάδι είναι βαθύ, καλοθεμελιωμένο.
Κρούσταλλο το νερό του, μα δεν πίνεται:
Υπάρχουν φλέβες μες στη γη που ‘ναι φαρμάκι.
Γι’ αυτό κανένας δεν το συντηρεί,
κανένας δε γυρεύει τη δροσιά του.
Στέκεται μέρα-νύχτα σκεπασμένο,
γεμάτο αράχνες και σκουριά,
στοιχειό που διώχνει από κοντά του τους διαβάτες.
Μονάχα ο γυμνοσάλιαγκας δε το φοβάται:
σπίτι πιο σκοτεινό, πιο υγρό,
για το τεφρό κορμί του δεν υπάρχει.
