Γ Ι Α Τ Ο Ν Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η
του Φώτη Γερασίμου
Κι αν γράφω για τον θάνατο
δεν είναι ότι τον έχω αποδεχθεί.
Μάλλον γράφω για να τον προλάβω
σε εκείνη τη σκάλα που τον βλέπω
να βιάζεται να φτάσει πρώτος στη
κορυφή για να με περιμένει.
Θέλω να φτάσω πρώτος εγώ
να τον περιμένω εγώ να τον αναγκάσω
να κάνει μεταβολή κι αμήχανος
να κατέβει τα σκαλιά.
Κάθε ποίημα κι ένα γρήγορο σκαλί.
Θα του χαμογελάσω με κατανόηση,
να δεχθεί ότι τον πρόλαβα.
Να μάθει, επιτέλους, να χάνει κι αυτός.
Δε θα είμαι ούτε είρων ούτε θριαμβευτικός…
Όχι, όχι… Κι ας ήταν εκείνος κάποιες φορές
με τους δικούς μου ανθρώπους. Ή με μένα.
Απλά, σαν μια παρτίδα σκάκι που κάποιος χάνει.
Σαν ένα ποίημα που ταξιδεύει στον χρόνο
για να φτάσει πριν τον χρόνο στον προορισμό του.
Λέτε να τον προλάβω;
Λέτε να προλάβω;
Από την ποιητική συλλογή του Φώτη Γερασίμου «γεύμα στη χλόη», εκδόσεις Κουκούτσι
