--
Μ Ε Τ Α Μ Ε Λ Ε Ι Α
της Μελισσάνθης
--
Απόψε είπα πως μείχες πια κερδίσει,
που ρόδισαν οι πόθοι μου όλοι ανθοί.
«Μα πριν ή ο αλλέκτωρ τρις φωνήσει»
Κύριέ μου, σε είχα πάλι απαρνηθεί.
Με κουφοκαίνε ακόμα πάθη, μίση,
-δεν έχουν οι αμαρτίες μου πια σωθεί-.
Της χάρης σου αν ανοίξει μόνο η βρύση
τότε κι η υδρία μου ίσως πληρωθεί.
Το τι μαρτύρησα απ’ τη νύχτα εκείνη,
που άδεια άφησα τη νυφική μας κλίνη
κι αρνήθηκα στα μάτια να σε δω!
Κύτταξε, αν δεν πιστεύεις, τις πληγές μου
δος μου το χέρι σου· να, εδώ, κι εδώ.
Λοιπόν, μαναγνωρίζεις τώρα; πες μου;
