Μια μυγδαλιά και δίπλα της, του Νικηφόρου Βρεττάκου

Μ Ι Α  Μ Υ Γ Δ Α Λ Ι Α  Κ Α Ι  Δ Ι Π Λ Α  Τ Η Σ

του Νικηφόρου Βρεττάκου

Μια μυγδαλιά και δίπλα της,

εσύ. Μα πότε ανθίσατε;

Στέκομαι στο παράθυρο

και σας κοιτώ και κλαίω.

Τόση χαρά δε την μπορούν

τα μάτια.

Δος μου, Θεέ μου,

όλες τις στέρνες τ’ ουρανού

να στις γιομίσω.