Π Α Ρ Α Ι Τ Ε Ι Τ Α Ι
του Τζων Μπέρρυμαν
Τα γηρατειά, και οι θάνατοι, και τα φαντάσματα
Εκείνη τώρα πια καθόλου
δεν με νοιάζεται. Πλήθος
οι τύψεις έρχονται και άδειο με βρίσκουν.
Δεν νομίζω πως αυτό θ’ αλλάξει.
Δεν θέλω ούτε πράγμα
Ούτε πρόσωπο, ξένο ή γνώριμο.
Νομίζω πως ποτέ ξανά
δεν θα τραγουδήσω παρά μονάχα
τώρα μία κι έξω. Πρέπει ν’ αρχίσω
να ζω μ’ ένα άχρηστο κρανίο
πάνω από μια καρδιά κενή.
Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς
