Ξ Α Ν Θ Ω
του Ορέστη Λάσκου
Εδώ αναπαύεται η Ξανθώ, με τον οπάλλινον ανθό,
που ρούφηξε των ηδονών τον αμφορέα ως κάτου
και που σα μπούχτισε να οργά, περίεργη, μίσεψε γοργά,
τη μόνην άγνωστη ηδονή να δρέψει, του θανάτου!
«Εδώ αναπαύεται η Ξανθώ, με τον οπάλλινον ανθό»
Ξ Α Ν Θ Ω
του Ορέστη Λάσκου
Εδώ αναπαύεται η Ξανθώ, με τον οπάλλινον ανθό,
που ρούφηξε των ηδονών τον αμφορέα ως κάτου
και που σα μπούχτισε να οργά, περίεργη, μίσεψε γοργά,
τη μόνην άγνωστη ηδονή να δρέψει, του θανάτου!