XV, του Δ.Ι. Αντωνίου

Γιατί να τ’ αρνηθούμε;
Ας πούμε τα λόγια πού μας έρχουνται στα χείλη
– ρουτίνα δεν είναι!
Πανάρχαια τα αισθήματα είναι των ανθρώπων
σε μια καρδιά νέα, τί σημαίνει!
Οι μαγνήτες έγιναν μαγνήτης,
τα ρόδα ένα ρόδο.
– Πέστα όλ’ αυτά όπως θέλεις.
Όσο και να μην είσαι απλή καρδιά μου,
όσο και να ’ναι δύσκολη η έκφρασή σου,
όσο και να σε βαραίνουν πολλές χιλιάδες μίλια
φώναξέ το,
μη ντρέπεσαι από τα βέβηλα αυτιά θα μείνει ξένη
η φωνή που γονατίζει ομολογώντας
το αίσθημα που είναι όλων των αισθημάτων σου η πείρα,
κάνε τη θυσία
μπρος στ’ ανθρώπινά της πόδια…