Boyhood (2014, Richard Linklater)
Το δίπολο «ο νέος είναι ωραίος κι ο παλιός είναι αλλιώς», πέρα από την όποια τραγουδιστική του αποτύπωση, είναι και θα παραμείνει αιώνιο. Και έχει φυσικά ανέκαθεν απασχολήσει το κινηματογραφικό κοινό.
Αν λοιπόν είστε από τους φανατικούς του «παλιού» ίσως το καλοκαίρι να είναι ο καιρός να βρει και ο «νέος» την περίοπτη θέση που –εν τέλει- του αξίζει στην καρδιά σας και στην κινηματογραφική ιστορία.
Αν είστε απ’ αυτούς που οργανώνουν μανιωδώς σινεφίλ βραδιές με ασπρόμαυρους Jean Renoir, βωβούς Fritz Lang και πρώιμους Kubrick, ο Ang Lee, o Wong Kar Wai και ο Cristian Mungiu σας περιμένουν στη γωνία με τις σινεφίλ αγκάλες τους ανοιχτές.
In The Mood For Love (2000)
Η λαγνεία για τη χαρά της λαγνείας και ο πόθος για τον πόθο. Ο Wong Kar- Wai είναι ίσως ο μόνος σκηνοθέτης της γενιάς μας που ανακάλυψε έναν νέο κινηματογραφικό τροχό και μια νέα κινηματογραφική γλώσσα. Δεν υπάρχει καλύτερη ταινία στη φιλμογραφία του γιατί στο βασίλειο των αριστουργημάτων δε βασιλεύει κανείς. Υπάρχει όμως το In the mood for Love που μέσα από την ερωτική ιστορία δύο γειτόνων, των οποίων οι σύζυγοι διατηρούν δεσμό, αποκαλύπτει τα χρώματα του έρωτα και αποτυπώνει με τον πλέον εύγλωττο και αισθησιακό τρόπο τον έρωτα που διστάζει να μετατραπεί σε πάθος.
The White Ribbon (2009)
Ο Haneke το 2009 χάρισε στην 7η τέχνη ένα σκληρό και υπαινικτικό ταξίδι στην ιστορία της γενιάς που μας κληροδότησε το ναζισμό. Σε ένα χωριό της Γερμανίας λίγο πριν τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο ξαφνικά αρχίζουν να συμβαίνουν θανατηφόρα ατυχήματα. Ενώ, ο μασκοφόρος εκδικητής παραμένει άφαντος, ο μύθος της ειρηνικής βουκολικής ζωής καταρρέει για να μετατραπεί σε ένα συνονθύλευμα υποκριτικής θρησκοληψίας, βίας και καταπίεσης.
Brokeback Mountain (2005)
Μια μίνι κινηματογραφική έκρηξη που ίσως να συζητήθηκε για τους λάθος λόγους, αλλά χαράχτηκε σε κινηματογραφικές μνήμες ως μια από τις πλέον τρυφερές και ρεαλιστικές καταγραφές ενός «απαγορευμένου» έρωτα. Όσο δύο καομπόυδες ερωτεύονται στα ψηλά βουνά, ο Ang Lee κινηματογραφεί μοναδικά τις εν λόγω καταπράσινες βουνοκορφές και το σενάριο μιλάει για έναν έρωτα αβίαστο και αναγκαίο όσο η ίδια η φύση που αγγίζει η κάμερα.
Requiem For A Dream (2000)
Ίσως η καλύτερη ταινία του Αρονόφσκι είναι αυτή η κατάδυση στο σκληρό κόσμο των ναρκωτικών. Τα ναρκωτικά είναι μάστιγα, πανούκλα και δύναμη καταστροφική σε μια ταινία που δεν είναι για όσους αποφεύγουν σκληρές εικόνες και δηλώνουν εύκολα σοκαρισμένοι. Τα ναρκωτικά, εδώ, ξεκληρίζουν, χωρίς έλεος, μια ολόκληρη οικογένεια και το κοινό κλείνει μάτια και νιώθει βάρος στην καρδιά για μέρες μετά.
Mullholland Drive (2001)
O μετρ της παράνοιας που ουδείς εμίσησε, David Lynch, ήρθε με δημιουργική φόρα το 2001 και παρέδωσε ένα αριστούργημα που δεν σας υπόσχεται να καταλάβετε κάθε λεπτομέρεια του. Αλλά που δε θα διστάσει να σας γοητεύσει ανεπανόρθωτα. Δύο γυναίκες μπλέκονται σε ένα ερωτικό γαϊτανάκι και σε μια πορεία προς τη λύση ενός μυστηρίου που μοιάζει ολοένα και πιο αξιεδάλυτο. Όχι, στο αριστούργημα του David Lynch που θα αγαπήσετε, δε θα ξεδιαλύνετε τίποτα.
4 Months, 3 Weeks and 2 Days (2007)
Ο σύγχρονος ρουμάνικος κινηματογράφος μοιάζει να έχει βρει το μαγικό ζωμό του σκληροτράχηλου ρεαλισμού. Εδώ, σε μια από τις πρώτες ταινίες που εγκαινίασε μια ολόκληρη γενιά σκηνοθετών που δε διστάζουν να ξεγυμνώσουν την ίδια τους τη χώρα, τον πρωταγωνιστικό ρόλο παίρνει μια παράνομη έκτρωση. Με όχημα την ιστορία μια κοπέλας σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και με φόντο τη Ρουμανία της δεκαετίας του 1980, ο Mungiu μας χαρίζει μια σκληρή ξενάγηση σε ένα καθεστώς απόλυτης καταπίεσης.
Boyhood (2014)
O Richard Linklater στις αρχές του 21ου αιώνα αποφάσισε να παίξει με τους κινηματογραφικούς κανόνες για να καταλήξει να τους ανατρέψει πλήρως το 2014 με μια ταινία που ακολουθεί την πορεία του μικρού Mason από την παιδική στην εφηβική του ηλικία. Η κάμερα παίρνει στο κατόπι μία ολόκληρη οικογένεια για 12 χρόνια για να καταλήξει σε ένα υβρίδιο που ισορροπεί ανάμεσα σε ντοκιμαντέρ και ιστορία ενηλικίωσης και αποτελεί τελικά μια από τις πλέον αισιόδοξες και ρεαλιστικές ωδές στα σημάδια που αφήνει ο χρόνος και η παιδική ηλικία.
Up (2009)
Σε μια από τις απολαυστικότερες παιδικές ταινίες του 21ου αιώνα, ο 78χρονος Carl μετά το θάνατο της γυναίκας του, αποφασίζει να ικανοποιήσει ,μόνος πλέον, το παντοτινό κοινό τους όνειρο, ένα ταξίδι στο Paradise Falls . Βάζει λοιπόν μπαλόνια στη στέγη του σπιτιού, το σηκώνει στον αέρα και σαλπάρει για τον πολυθρύλητο προορισμό. Συνοδοιπόρος στο ταξίδι ,από ειρωνεία της τύχης, ο μικρός Russel. Ένα μικρό κινηματογραφικό διαμάντι αφιερωμένο στην ελπίδα που πεθαίνει τελευταία και στην αγάπη που –όσο κι αν ακούγεται κλισέ- κρύβεται στα πιο απροσδόκητα μέρη.
Wall-E (2008)
Η Pixar ,το 2008, δεν «έβγαλε» μόνο μία από τις καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα, αλλά απέδειξε αμετάκλητα ότι η επανάσταση θέλει αισιοδοξία μικρού παιδιού και ελπίδα ότι – ναι- τελικά κάτι θα αλλάξει. Σε μια γη του μέλλοντος που όμως δεν περιλαμβάνει το ανθρώπινο είδος, ο Wall-E, ένα μικρό πλην αφόρητα χαριτωμένο ρομπότ, μαζεύει σκουπίδια μόνος. Μια ωραία πρωία, όμως, θα βρει ίχνη πως υπάρχει ακόμη ζωή στη γη. Παράλληλα, την εμφάνιση της στη γη και στην καρδιά του Wall-E θα κάνει η Eve, ρομπότ σταλμένο από τον πλανήτη που τώρα φιλοξενεί τον άνθρωπο. Λίγο ο έρωτας για την Eve και περισσότερο η αγάπη για επιστροφή στη γη θα οδηγήσουν τους δύο «φίλους» σε μια περιπέτεια επανάστασης με σκοπό τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους.
Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)
Η ερωτική έλξη μπαίνει στο κινηματογραφικό στόχαστρο των Gondry και Kaufman για να πείσει και τους πλέον δύσπιστους ότι η δύναμη της είναι ακατανίκητη όσο και η βαρύτητα. Μια επαναστατική μέθοδος «σβησίματος» ερώτων του παρελθόντος με συμμάχους τους Kate Winslet και Jim Carrey έρχεται να βροντοφωνάξει ότι ο έρωτας είναι ταξίδι μαγικό. Ακόμα κι αν τελικά χάσετε τον προορισμό. Ερωτευμένοι και μη, σπεύσατε για μια από τις πλέον σπαρακτικές και –εν τέλει- αισιόδοξες ερωτικές ταινίες που έχετε δει.
No Country For Old Men (2007)
Οι αδερφοί Κοέν σε μια από τις καλύτερες ταινίες τους θέτουν στο επίκεντρο της ιστορίας τους μια βαλίτσα γεμάτη λεφτά. Διεκδικητές της, ένας επαρχιώτης κυνηγός (Josh Brolin) και ένας –μάλλον- ημίτρελος δολοφόνος (Javier Bardem). Παράλληλα ο ικανός πλην καλοκάγαθος σερίφης (Tommy Lee Jones), ως άλλη ρομφαία της δικαιοσύνης, παίρνει τους δύο αντιπάλους στο κατόπι προσπαθώντας να σώσει τα «τομάρια» των πάσης φύσεως αθώων. Θεός, βία και δικαιοσύνη μπλέκονται σε ένα ανθρωποκυνηγητό ολκής με εξιλαστήρια θύματα καμιά δεκαριά αμάχους και με κατάληξη το θρίαμβο της αδικίας.
