Στη νέα του ταινία, Αμαρτωλοί, ο υποψήφιος για Όσκαρ Ράιαν Κούγκλερ (Black Panther, Creed) μετουσιώνει το παραδοσιακό βαμπιρικό φολκλόρ σε μια αλληγορία για την ελευθερία στον αμερικάνικο Νότο την εποχή του συστήματος Τζιμ Κρόου. Ξανασυναντώντας τον αγαπημένο του πρωταγωνιστή, Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, του δίνει εδώ το διπλό ρόλο των διδύμων αδερφών Σμόουκ και Στακ που ένα επιστρέφουν στη γενέτειρά τους στο Μισισίπι με γεμάτες τσέπες και στόχο να ανοίξουν ένα κλαμπ για μπλουζ μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας. Όμως αυτό που τους περιμένει είναι πολύ πιο σατανικό (και υπερφυσικό) απ’ό,τι φαντάζονταν.
Στο καστ συμπεριλαμβάνονται η Χέιλι Στάινφελντ, ο Ντελρόι Λίντο, ο Τζακ Ο’ Κόνελ και η Γούνμι Μοσάκου, που υποδύεται μια πρώην ερωμένη ενός από τα δύο αδέρφια που ασχολείται με τη λαϊκή μαγεία χούντου και παίζει κρίσιμο ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων της αιματοβαμμένης βραδιάς των εγκαινίων του κλαμπ. Παρακάτω, η βρετανή-νιγηριανή ηθοποιός μιλάει για το ρόλο της στην ταινία.
Πες μας για το χαρακτήρα σου, την Άννι.
Νιώθω πως έμαθα τόσα πολλά από εκείνη. Όχι μόνο αυτό, με άλλαξε βαθιά, σε ένα πνευματικό επίπεδο. Εκεί που μοιάζουμε πολύ είναι στο ότι είμαστε κι οι δύο μαμάδες. Αισθάνομαι πως η ικανότητα για αγάπη μεγαλώνει τόσο πολύ μέσα από τη γέννηση. Πριν αποκτήσω παιδί, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να καταλάβω πλήρως αυτή την απόλυτη, ολοκληρωτική αγάπη που έχει για τον Σμόουκ. Πώς καταλαβαίνει τη θλίψη του, τον τρόπο που την αντιμετωπίζει, πώς εξαφανίστηκε και πώς τώρα επέστρεψε. Τον αποδέχεται τελείως, όπως είναι, εκεί που είναι. Και μέσα απ’ τη δική μου εμπειρία σαν μητέρα, κατάλαβα την Άννι. Αλλά δεν ήξερα ότι την καταλάβαινα… μέχρι που τη γνώρισα. Δεν ήξερα πόσο είχα εξελιχθεί, μέχρι που βρέθηκα απέναντί της.
Πώς διαφέρει η σχέση της Άννι με τον Σμόουκ σε σχέση με τον Στακ;
Η Άννι είναι το άλλο του μισό. Ο Στακ είναι ένα κομμάτι του, ένα μπλεγμένο, έντονο κομμάτι, αλλά κι εκείνη είναι μέρος του. Οπότε η Άννι και ο Σμόουκ έχουν ένα διαρκή χορό στήριξης, αγάπης και κατανόησης. Για τον Στακ, η Α΄ννι είναι εκείνη που “τραβάει” τον αδερφό του μακριά. Και για την Άννι, ο Στακ είναι αυτός που τραβάει τον Σμόουκ. Υπάρχει μια ταραχή, μια ένταση, μια τριβή, αλλά και μια βαθιά κατανόηση πως και οι δύο πρέπει να συνυπάρχουν για να έχουν και οι δύο τον Σμόουκ.
Και πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Μάικλ;
Ήταν πραγματικά μαγική. Όταν ήταν ο Σμόουκ, η σχέση μας στο γύρισμα—σαν Γούνμι και Μάικλ—ήταν τόσο άνετη, ήμασταν τόσο συγχρονισμένοι. Πραγματικά πιέζαμε ο ένας τον άλλον. Κάθε μέρα λέγαμε: «Αύριο ερχόμαστε πιο δυνατοί, πιο γρήγοροι, μην φοβηθείς». Κι όταν ήταν ο Στακ, ο Μάικλ παρέμενε ο ίδιος καλός άνθρωπος, αλλά υπήρχε απόσταση. Δεν μοιραζόμουν μαζί του με τον ίδιο τρόπο. Η ενέργειά του ήταν τόσο διαφορετική που καταλάβαινα—και με την πλάτη γυρισμένη—ποιος ερχόταν στο γύρισμα. Δεν υπήρχε αμφιβολία. Ήταν τόσο ξεκάθαρο.
Αργότερα στην ταινία, η Άννι αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο χάρη στις γνώσεις της για το υπερφυσικό. Πώς ήταν αυτές οι σκηνές;
Ήταν μια δοκιμασία το να κρατάς σταθερή ενέργεια σε σκηνές που γυρίζονται για εβδομάδες. Έπρεπε να μπαίνουμε κάθε φορά με την ακριβή ενέργεια της προηγούμενης σκηνής, ακόμα κι αν γυρίζαμε εκτός σειράς. Οπότε εστιάζαμε στο “Παίξε τη σκηνή, το κίνητρο, τα εμπόδια, αυτά που θέλουμε και αυτά που μας κρατούν πίσω”. Και πέρα από την πρόκληση, ήμασταν οικογένεια εκεί. Στο κλαμπ κάθε μέρα. Ήταν χαρά, ήταν παιχνίδι, ήταν κοινότητα. Όσο για τις σκηνές με τα stunts, δεν είχα πολύ χρόνο για πρόβες γιατί ήμασταν συνέχεια στο γύρισμα. Κάναμε πρόβες στην αρχή με την ομάδα stunts και ξανά λίγο πριν τις σκηνές, ειδικά αν υπήρχαν αλλαγές. Ήταν διασκεδαστικό—λίγο τρομακτικό μερικές φορές—και πολύ κολλώδες… γιατί το ψεύτικο αίμα κολλάει πολύ!
Όταν σκέφτεσαι την εμπειρία του Sinners, τι σου μένει;
Όπως είπα, η Άννι με άλλαξε. Έπαιξα μια γυναίκα-μάγισσα, δεμένη με τη γη και τους προγόνους, κι αυτό με ανάγκασε να κάνω έρευνα. Γεννήθηκα στην Νιγηρία και μέσα από την Άννι έμαθα για την παραδοσιακή θρησκεία Ifa. Ένιωσα ότι άνοιξε ένα κομμάτι του εαυτού μου που αγνοούσα. Το μήνυμά μου; Τέχνη, κοινότητα, ιστορία, οικογένεια, σκοπός—είναι όλα πύλες. Πύλες προς το παρελθόν, το παρόν… και το μέλλον. Αυτό κράτησα: πως όλα αυτά είναι συνδεδεμένα—όλοι οι χρόνοι, όλοι οι άνθρωποι, όλα τα στοιχεία.
