Με φόντο την στρατιωτική δικτατορία της Βραζιλίας, η ταινία Είμαι Ακόμη Εδώ, που διεκδικεί φέτος 3 Όσκαρ (ανάμεσά τους και Καλύτερης Ταινίας), παρακολουθεί το οδυνηρό ταξίδι της Εουνίτσε Πάιβα, μιας γυναίκας που αρνείται να φιμωθεί μπροστά στην ανείπωτη αδικία. O άντρας της, ένας πολιτικός μηχανικός με αριστερές επαφές, εξαφανίζεται μετά τη προσαγωγή του για ανάκριση από ασφαλίτες της στρατιωτικής δικτατορίας που κυβερνά τη χώρα το 1971.
Η Εουνίτσε περιηγείται σε έναν λαβύρινθο από γραφειοκρατικά αδιέξοδα, κρυφές συναντήσεις με δημοσιογράφους και ψιθυριστές συνομιλίες με τις οικογένειες άλλων εξαφανισμένων. Καθώς συγκεντρώνει ψήγματα πληροφοριών, η ταινία αποκαλύπτει σιγά-σιγά την έκταση της κυβερνητικής συγκάλυψης και βαρβαρότητας. Οι αναδρομές μαρτυρούν τις τελευταίες μέρες του συζύγου της, σε μια οδυνηρή αντίθεση μεταξύ της ζεστασιάς της οικογενειακής ζωής και του ψυχρού μηχανισμού καταστολής. Καθώς η Εουνίτσε γίνεται πιο τολμηρή στην αναζήτησή της για απαντήσεις, γίνεται η ίδια στόχος, κάτι που την αναγκάζει να σταθμίσει την προσωπική ασφάλεια έναντι της ηθικής επιταγής της αποκάλυψης της αλήθειας.
Η Φερνάντα Τόρες, σε μια συγκινητική κεντρική ερμηνεία που κέρδισε ανέλπιστα Χρυσή Σφαίρα και είναι και υποψήφια για Όσκαρ, αποτυπώνει με το εκφραστικό πρόσωπό της την ήσυχη αποφασιστικότητα μιας γυναίκας της οποίας η ζωή καταρρέει από την ξαφνική εξαφάνιση του συζύγου της. Με αυτοσυγκράτηση και συναισθηματική ακρίβεια, η Τόρες μεταμορφώνεται από θλιμμένη σύζυγος σε ακλόνητη υπέρμαχο της δικαιοσύνης. Χωρίς να γλιστρά στο συναισθηματισμό, επιδεικνύει μια πολυπλοκότητα που περνάει από τη θλίψη, τον φόβο και την ανυπακοή με μια ερμηνευτική ειλικρίνεια που πραγματικά εμπνέει. Ο Σάλες προσεγγίζει το υλικό με τη χαρακτηριστική του ευαισθησία, δημιουργώντας μια ιστορία που μοιάζει τόσο οικεία όσο και οικουμενική. Η ταινία δεν βασίζεται σε εκτενείς αναλύσεις και εξηγήσεις της ίδιας της φύσης της. Αντίθετα, ξετυλίγεται με μια σκόπιμη αυθεντικότητα, αποτυπώνοντας τη μοναξιά του αγώνα της Εουνίτσε, ενώ παράλληλα τονίζει τις ευρύτερες συνέπειες της βίας όταν αυτή “επικυρώνεται” από το κράτος.
Η ταινία αποτελεί προσωπική υπόθεση και για τον σκηνοθέτη και για την πρωταγωνίστρια: το χαρακτήρα της Τόρες σε μεγάλη ηλικία υποδύεται η Φερνάντα Μοντενέγκρο, μητέρα της και θρυλική σταρ της Βραζιλίας, ενώ ο Σάλες πέρασε τη νιότη του στην Βραζιλία όταν η χώρα βρισκόταν υπό στρατιωτική δικτατορία (1964-1985) και μάλιστα μεγάλωσε με τα παιδιά των Πάιβα. Η εποχή σημαδεύτηκε από πολιτική καταστολή, λογοκρισία και εξαφανίσεις πολλών αντιφρονούντων, δημιουργώντας μια πολιτιστική ατμόσφαιρα φόβου και σιωπής. Αυτό το πολιτικά φορτισμένο περιβάλλον διαμόρφωσε την κοσμοθεωρία και τις καλλιτεχνικές ευαισθησίες του σκηνοθέτη, που εδώ εξισορροπεί αριστοτεχνικά την προσωπική τραγωδία με τον ιστορικό απολογισμό, με μια ταινία που ποτέ δεν μοιάζει σαν μια απλή αφήγηση γεγονότων του παρελθόντος, αλλά με μια επείγουσα έκκληση μνήμης και αντίστασης.
Η ταινία Είμαι Ακόμη Εδώ κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Spentzos Film.
