Νέοι δημιουργοί φέρνουν τη δική τους γλώσσα, το δικό τους βλέμμα, το δικό τους σιωπηλό μανιφέστο κάθε χρόνο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Κάθε Σεπτέμβρη, η Δράμα γίνεται κάτι πολύ περισσότερο από μια πόλη στη Μακεδονία. Για λίγες μέρες, μοιάζει να αναπνέει με τον ρυθμό του κινηματογράφου· γεμίζει από ανθρώπους που μιλάνε με εικόνες, από ιστορίες που χωρούν σε 10 ή 15 λεπτά αλλά κουβαλούν το βάρος μιας ζωής. Είναι ένα πανηγύρι της πυκνότητας — μικρά φιλμ που δεν χρειάζονται μεγάλες διάρκειες για να σου θυμίσουν τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.

Το Φεστιβάλ Δράμας είναι η εμπειρία του να βλέπεις τον κόσμο αλλιώς: μέσα από τις αγωνίες μιας γενιάς δημιουργών που πειραματίζεται, που δοκιμάζει να πει τα δύσκολα, που φτιάχνει ιστορίες με ειλικρίνεια, γεμάτες από σιωπές και βλέμματα. Είναι ταινίες που σε καίνε γρήγορα - και γι’ αυτό μένουν.

Και το όμορφο είναι πως δεν χρειάζεται πια να ταξιδέψεις μέχρι εκεί για να τις συναντήσεις. Από την οθόνη του υπολογιστή σου, μπορείς να ανοίξεις και εσύ κάποια από αυτά τα μικρά παράθυρα που κάνουν τη ζωή ακόμη πιο ενδιαφέρουσα. Έτσι κάναμε κι εμείς κι αυτό μεταφέραμε.

Noi

Η εκδίκηση ψιθυρίζει: σε ποια θερμοκρασία βράζει το αίμα πάνω στο χιόνι; Όταν ο μεγαλύτερος αδερφός σκοτώνεται από το αγαπημένο του άλογο, ο μικρότερος πρέπει να αποφασίσει –μέσα από εφιάλτες και οράματα– αν θα σκοτώσει το ζώο ή θα το συγχωρέσει.

Ποιητικό, δωρικό, ορφανό από λέξεις, γενναιόδωρο σε σκέψεις. Η ομορφιά των εικόνων κόβει την αναπνοή. Το άλογο- μια εργασία πέρα από κάθε περιγραφή. Ο Νεριτάν Ζιντζιρία μετά το εκθαμβωτικό Φῶς ἐκ φωτός του 2023 σε σταθερή τροχιά σκηνοθετικής ευεξίας. Εντελώς δίκαιη η βράβευση της ταινίας με τον Χρυσό Διόνυσο. Η απουσία της Χριστίνας Μουμούρη στο βραβείο φωτογραφίας: άδικη, οδυνηρά (η επιτροπή προτίμησε τη φωτογραφία Κωνσταντίνου Κουκουλιού για την ταινία Last Tropics )      

Σενάριο & Σκηνοθεσία: Νεριτάν Ζιντζιρία Μοντάζ: Χρήστος Γιαννακόπουλος Διεύθυνση Φωτογραφίας: Χριστίνα Μουμούρη GSC Παίζουν οι: Γιώργος Βαδεβούλης, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Μένη Κωνσταντινίδου, Αποστόλης Βαρσάνης, Θεοδώρα Τέτσιου

Or how to disappear 

6 Οκτωβρίου. Σήμερα είναι τα γενέθλιά του, σήμερα θα τραγουδήσει. Τα κομμάτια του θρυμματισμένου του εαυτού προσπαθούν να κατασκευάσουν το τραγούδι του, τα θραύσματα του τραγουδιού του παλεύουν να ανακατασκευάσουν τον θρυμματισμένο του εαυτό.

Η επιβράβευση της ταινίας με το πρώτο βραβείο στο Εθνικό Σπουδαστικό  ήταν μια γενναία χειρονομία. Σκόρπισε άφθονα χαμόγελα και μια αίσθηση ανακούφισης, σαν να δικαιώθηκε κάτι που αιωρούνταν σιωπηλά. Η ταινία, σύνθετη στις ιδέες, απρόσμενα ευφυής στις ενώσεις. Συστήνει ένα νέο πειραματικό κόσμο, εισάγει ένα διαφορετικό τρόπο συναισθηματικής ομιλίας. Απαιτεί από τον εαυτό της υψηλή νοημοσύνη. Και την διαθέτει.  

Σκηνοθεσία: Γιώργος Αγγελόπουλος  (Αγγελόγιωργας)  Σενάριο: Γιώργος Αγγελόπουλος, Γιάννης Σταθάκης, Βαγγέλης Δικόπουλος Φωτογραφία: Θωμάς Ζήκος Μοντάζ: Νικόλας Ρουμελιώτης Παίζουν οι: Στάθης Παπαδόπουλος, Δάφνη Δουβίκα, Βαρβάρα Ασημακοπούλου

Φούιτ

Ο 40άχρονος Σπύρος ζει στην επαρχία με την ηλικιωμένη μητέρα του και μαζί δουλεύουν ένα παλιό αναψυκτήριο. Όνειρό του είναι να παίξει στην τοπική ομάδα ποδοσφαίρου. Όταν η ομάδα τελικά τον καλεί, η σύγκρουση με τη μητέρα του είναι αναπόφευκτη.

Μια ταινία που αδικήθηκε πατόκορφα στα βραβεία, μα αγαπήθηκε, ξεχώρισε και ρίζωσε στις καρδιές. Πόσο μπορείς να περιμένεις για όσα αγαπάς; Πόσο να επιμένεις στα όνειρα σου, όταν τα βλέπεις να απομακρύνονται πιο γρήγορα και από σύννεφα που τα σέρνει καταιγίδα; Λιτή, καθαρή κινηματογραφική γραφή για μια ιστορία με τρυφεράδα και χιούμορ. Που βρίσκει μέσα από την «αποτυχία» του ήρωα της,  την δική της μεγάλη καρδιά - που τα χωρά όλα. Το «σίγουρο» βραβείο για τον απίθανο Βαγγέλη Στρατηγάκο χάθηκε. Και κατέληξε στον Άρη Μπαλή του Αυτός που κάποτε υπήρχε. 

Σενάριο - σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Χαντζής Διεύθυνση φωτογραφίας: Παντελής Μαντζανάς GSC Μοντάζ: Πάνος Βουτσαράς Παίζουν οι: Βαγγέλης Στρατηγάκος, Μελίνα Βαμβακά, Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, Γιώργης Παρταλίδης Φιλική συμμετοχή: Μάκης Παπαδημητρίου

I‘m Glad You’re Dead Now

Δύο αδέλφια επιστρέφουν στο νησί των παιδικών τους χρόνων, όπου θαμμένα μυστικά και εντάσεις τούς φέρνουν αντιμέτωπους με το σκοτεινό παρελθόν που τους συνδέει.

Η βραβευμένη με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών ταινία του Παλαιστίνιου σκηνοθέτη Tawfeek Barhom είναι μια ιστορία για τα τραύματα που καταπίνουν ζωές και για την λύτρωση που έρχεται όταν αποφασίσεις να δράσεις- ακόμη και με τρόπο ακραίο. Τρυφερή, ωμή, και σε σημεία σπαραχτική, ξέρει να μην εκβιάζει το συναίσθημα όταν βουτά στα βαθιά και να παραμένει ειλικρινής, ακόμη κι όταν δεν είναι βέβαιο αν αυτό που αντικρίζει είναι βυθός ή άβυσσος.    

Σκηνοθεσία, σενάριο: Tawfeek Barhom Φωτογραφία: Γιώργος Βαλσαμής  Μοντάζ: Λάμπης Χαραλαμπίδης  Πρωτότυπη Μουσική: Andy Shortwave Παίζουν οι: Tawfeek Barhom, Ashraf Barhom

Αυτός που κάποτε υπήρχε

Στην άκρη ενός εγκαταλειμμένου ναυπηγείου, δύο άντρες, δεμένοι με ένα μυστικό χωρίς επιστροφή, ετοιμάζονται να τελειώσουν αυτό που άρχισαν - ώσπου το φεγγάρι ανατέλλει κι η δίψα αψηφά τους όρκους της.

Βαμπιρικό μελαγχολικό κινηματογραφικό βιμπράτο για ένα μικρόκοσμο που ζει παράλληλα, όπως μόνο αυτός θέλει και ξέρει. Η ατμόσφαιρα -μέγας νικητής- δίνει γροθιές (ή δαγκώματα, αν προτιμάς) σε ό,τι σιγοβράζει πίσω από τα βλέμματα και ασφυκτιά μέσα στις λέξεις. Δίκαιο το βραβείο σκηνοθεσίας- έστω και μόνο για εκείνα τα υπέροχα «χορευτικά» των σωμάτων, όταν η θέαση του θανάτου αναδεικνύεται ως ο τελευταίος, αναπόφευκτος μονόδρομος.

Μικρό Σώμα 

Ελλάδα, 1990. Μία συνάντηση που για τον έναν είναι απόλυτη ανάγκη, για τον άλλον προσμονή. Στην άκρη της επαρχίας, το αυτοκίνητο προχωρά. Ανάμεσα σε αναμνήσεις, ερωτήματα για το παρελθόν και προσδοκίες για αγάπη και αναγνώριση, ένας άντρας και ένα αγόρι διαπραγματεύονται όχι μόνο τη σχέση τους, αλλά και μια συναισθηματικά και σωματικά επώδυνη συναλλαγή.

Ένα αυτοκίνητο. Δύο πρόσωπα. Ένα ταξίδι. Μια ιστορία που ξεδιπλώνεται αργά, με σιγουριά και ειλικρίνεια. Οι λέξεις αγκαλιάζουν τα βλέμματα με στοργή και ευαισθησία. Δεν κωλώνουν. Δεν λυγίζουν. Και εν τέλει δεν παραπατούν. Η απλότητα του βραβευμένου σεναρίου δεν υποσκάπτεται ούτε καν από το διφορούμενο φινάλε του, που ναι, θα το ήθελα καθαρό σαν κρύσταλλο, όποιο κι αν ήταν.

Σκηνοθεσία: Γιάννης Συμβώνης Σενάριο: Γιάννης Συμβώνης, Γιώργος Αγγέλκος Φωτογραφία: Γιάννης Κανάκης Μοντάζ: Γιάννης Χαλκιαδάκης Πρωτότυπη Μουσική: MHMD Παίζουν οι : Γιώργος Αγγέλκος, Ιερώνυμος Καλετσάνος 

Γοργόνες

Ένα καλοκαιρινό φλερτ κάτω από τον καυτό ελληνικό ήλιο, ωθεί δύο διαφορετικές φαινομενικά παρέες σε ένα ταξίδι σεξουαλικής αφύπνισης, έλξης, ανακάλυψης, συναίνεσης και μεταμόρφωσης.

Δροσερή, σταθερά νεανική και ευσπλαχνικά ερωτική η ματιά των Βαρτζιώτη/Τσακαλέα, μέσα από τις ταινίες τους κατά καιρούς ταξιδεύουν στη Δράμα (αν θυμάμαι καλά, πέντε στον αριθμό). Η αντζέντα τους δεν κρύβει μυστικά: συμπερίλψη, ταυτότητα, (διάχυτη) σεξουαλικότητα, ανθρωπιά, κατανόηση, κέφι, χορός, μπρίο. Όλα είναι εδώ, με έξτρα μπόνους (όπως συνηθίζουν να δίνουν κάθε φορά κάτι), τον Άνθρωπο από την Ατλαντίδα που προσωπικά πολύ εκτίμησα (μια παιδική θεραπεία μου).

Σκηνοθεσία, σενάριο: Λήδα Βαρτζιώτη, Δημήτρης Τσακαλέας Φωτογραφία: Δημήτρης Λαμπρίδης Μοντάζ: Πάνος Αγγελόπουλος Πρωτότυπη μουσική: Ερμής  Παίζουν οι: Μαίρη Πετρούλιου, Νικόλας Seymour- Σταθοπουλος, Αλίκη Ανδρειωμένου, Νικόλας Δροσόπουλος, James Rodi, Τζωρτζίνα Λιώση, Αναστάσιος Τσόρδας, Σταύρος Μαρκουλάκης, Δανάη Μικέδη Προδρόμου, Άλκηστις Ζιρώ

Να φοβάσαι τ ’άστρα του Νοτιά

Ο μαστρο-Κώστας ταξίδεψε για χρόνια στους ατέλειωτους ωκεανούς ως μηχανικός στα καράβια. Έχοντας αποσυρθεί στη στεριά, με τα σημάδια του χρόνου να μεγαλώνουν, ζει ανάμεσα στις αναμνήσεις του παρελθόντος και τα κελαηδίσματα των αγαπημένων του καναρινιών.

Ευγένεια στην κάμερα, λήψεις γεμάτες φως και σκιές που επιμένουν να μένουν και ένα voice over που χαιδεύει την μνήμη όσο το επιθυμεί. Η ιστορία ίσως να μην έχει την ωμή δύναμη της πρώτης αριστουργηματικής συνάντησης του Καρτέρη με τη Δράμα, Τεό , ο γείτονας μου, η δεύτερη ταινία του όμως δεν χάνει τίποτα  από την συγκινητική της φόρτιση στην κινηματογραφική μετάφραση.  Κι αυτό χάρη στη συναισθηματική ευφυία του σκηνοθέτη, που ξέρει πότε να κρατήσει απόσταση και πότε να σκύψει κοντά.  

Σκηνοθεσία- διεύθυνση φωτογραφίας - ηχοληψία: Χρήστος Καρτέρης Σενάριο: Χρήστος Καρτέρης, Φώτης Σκουρλέτης Μοντάζ - σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Αλεξίου Μουσική: Blue Peax

Οι ταινίες θα είναι «ανοιχτές» για online θέαση, έως την Τρίτη 16.9 στις 11.00

Δείτε όλα τα βραβεία εδώ