Στο φετινό Φεστιβάλ Καννών, το animation διεκδίκησε δυναμικά τη θέση του στο προσκήνιο, ειδικά μετά τον περσινό θρίαμβο του Flow: Η Γάτα που δεν Φοβόταν το Νερό του Γκιντς Ζιλμπαλόντις, που ξεκίνησε από τις Κάννες και έφτασε να κερδίζει Όσκαρ. Από τις τρυφερές αναζητήσεις της πρώιμης παιδικής ηλικίας μέχρι τις επικές διαδρομές στον χρόνο και τη μνήμη, οι φετινές μεγάλου μήκους ανακαλύψεις Little Amélie, Arco και Marcel et Monsieur Pagnol βασίστηκαν σε διαφορετικές καλλιτεχνικές παραδόσεις και αφηγηματικά στυλ με ως επί το πλείστον αξιόλογα αποτελέσματα.
Σίγουρα η μεγαλύτερη επιστροφή ήταν εκείνη του Σιλβέν Σομέ, δημιουργού του αξέχαστου Τρίο της Μπελβίλ. Ο θρυλικός γάλλος δημιουργός παρουσίασε στο φεστιβάλ ένα καλλιτεχνικά ευαίσθητο πορτρέτο του Μαρσέλ Πανιόλ, αποδίδοντας με στοργή τη ζωή και το έργο του μέσα από την παραδοσιακή τεχνική animation που είναι ζωγραφισμένη με το χέρι. Η ταινία ξεκινά με έναν απογοητευμένο Πανιόλ στα 60 χρόνια του, ο οποίος συναντά μια νεότερη εκδοχή του εαυτού του που τον καθοδηγεί σε ένα ταξίδι στις αναμνήσεις του.
Αν και η αρχική ιδέα φλερτάρει με το μαγικό ρεαλισμό, σύντομα αυτός αφήνεται στην άκρη και η ταινία παίρνει πιο συμβατική τροπή για να αναδείξει τις καλλιτεχνικές κατακτήσεις του Πανιόλ, εστιάζοντας κυρίως στην κινηματογραφική του πορεία. Με γλυκύτητα, χιούμορ και αληθινή αγάπη για τον ήρωά της, το Marcel et Monsieur Pagnol αποτελεί έναν τρυφερό φόρο τιμής σε έναν από τους σπουδαιότερους συγγραφείς και κινηματογραφιστές της Γαλλίας.
Σε μια εποχή όπου οι κινηματογραφικές απεικονίσεις του μέλλοντος συχνά βυθίζονται στη δυστοπία, το Arco του Ουγκό Μπιανβενί ξεχωρίζει ως μια ήρεμη, αισιόδοξη πρόταση, και μάλιστα με την υπογραφή της Νάταλι Πόρτμαν στην παραγωγή. (Η ηθοποιός βρέθηκε στο φεστιβάλ για να στηρίξει την ταινία.) Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από ένα νεαρό χρονοταξιδιώτη που προσγειώνεται στο 2075. Εκεί τον βρίσκει η μικρή Ίρις και τον περιθάλπει με τη βοήθεια του ρομπότ της. Η σχέση τους είναι συγκινητική και δίνει ζωή σε έναν κόσμο όπου το φανταστικό και το επιστημονικό συναντιούνται με φυσικότητα. Παρόλο που η αισθητική και οι θεματικές του Arco θυμίζουν έντονα Studio Ghibli και άλλα προηγούμενα κινούμενα σχέδια, η ταινία καταφέρνει να βρει τη δική της φωνή μέσα από τα χρώματα, τη συγκίνηση και μια ελπιδοφόρα ματιά για το μέλλον.
Από την άλλη, το Little Amélie είναι μια ποιητική εξερεύνηση της παιδικής ηλικίας, γεμάτη μαγεία, χρώμα και φιλοσοφικό στοχασμό. Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα “Η Μεταφυσική των Σωλήνων” και ακολουθεί μια 3χρονη Βελγίδα που ζει στην Ιαπωνία και αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο για πρώτη φορά μέσα από τις αισθήσεις, τη φύση και τις ανθρώπινες σχέσεις. Με αφήγηση από την παιδική σκοπιά και 2D animation που ζωντανεύει με τρυφερότητα κάθε εμπειρία της, η ταινία αποτυπώνει τη σπουδαιότητα της πρώιμης παιδικής ανάπτυξης, ενώ η σχέση της μικρής Αμελί με την ιαπωνέζα νταντά της είναι το συναισθηματικό επίκεντρο μιας ιστορίας που μας θυμίζει την ανάγκη των παιδιών για αγάπη, ελευθερία και καθοδήγηση.
