Ακόμα Πιο Απίστευτη Παρασκευή - Τζέιμι Λι Κέρτις και Λίντσεϊ Λόχαν.
Για αρκετά χρόνια, η χολιγουντιανή κωμωδία, που κάποτε κυριαρχούσε στα ταμεία και στη συζήτηση γύρω από την ποπ κουλτούρα, έμοιαζε να είναι σχεδόν εξαφανισμένη. Το είδος που μας χάρισε επιτυχίες όπως το Anchorman, το Bridesmaids και το The Hangover είχε μετατραπεί σε μια σειρά από άψυχα streaming projects χωρίς ιδιαίτερο αντίκτυπο. Όμως φέτος το καλοκαίρι, κάτι φαίνεται να αλλάζει. Με την κυκλοφορία του reboot του Τρελές Σφαίρες και του σίκουελ του Freaky Friday, με τίτλο Ακόμα Πιο Απίστευτη Παρασκευή, μαζί με απρόσμενες streaming επιτυχίες όπως το Happy Gilmore 2 και το Deep Cover, η κωμωδία φαίνεται να επιστρέφει στο επίκεντρο της κινηματογραφικής εμπειρίας.
Οι Τρελές Σφαίρες, σε σκηνοθεσία του Ακίβα Σέιφερ (του οποίου το όνομα είναι συνώνυμο με τη millennial κωμωδία χάρη στη θητεία του στους Lonely Island και των καλτ ταινιών Popstar: Never Stop Never Stopping και Βλακασκαντέρ), είναι ένα slapstick reboot της κλασικής ταινίας του 1988 με τον Λέσλι Νίλσεν στο ρόλο του αδέξιου ντετέκτιβ. Αυτή τη φορά, ο Λίαμ Νίσον υποδύεται τον Φρανκ Ντρέμπιν Τζούνιορ, τον γιο του αρχικού ήρωα, ο οποίος προσπαθεί να σταθεί στο ύψος της χαοτικής κληρονομιάς του πατέρα του. Στο πλευρό του βρίσκεται η Πάμελα Άντερσον σε έναν αυτοσαρκαστικό ρόλο της femme fatale. Η ταινία δεν προσπαθεί να εκμοντερνίσει το χιούμορ της αλλά επενδύει στον παραλογισμό, θυμίζοντας τις πυκνές σε ανέκδοτα δημιουργίες της ομάδας ΖΑΖ (Ζάκερ-Έιμπραχαμς-Ζάκερ) που το Χόλιγουντ είχε εγκαταλείψει. Η ταινία έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές στην Αμερική από συναδέλφους που καλωσόρισαν την επιστροφή στο είδος, και ένα κύμα επιπλέον διαφήμισης από την καλά συγχρονισμένη αποκάλυψη του απρόσμενου παρασκηνιακού ρομάντζου ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές. Όλο αυτό μεταφράστηκε σε ένα αξιοπρεπές αν και χλιαρό άνοιγμα 17 εκατ. δολαρίων στην Αμερική και 23.318 εισιτηρίων στην Ελλάδα, αλλά η πόρτα για περισσότερες κωμωδίες στο μέλλον έχει ήδη ανοίξει.
Τρελές Σφαίρες
Το Ακόμα Πιο Απίστευτη Παρασκευή, από την άλλη, επανενώνει την Λίντσεϊ Λόχαν και την Τζέιμι Λι Κέρτις σε ένα σίκουελ που εξελίσσει την ιδέα με απολαυστικό τρόπο. Αυτή τη φορά, δεν αλλάζουν σώματα μόνο μητέρα και κόρη, αλλά και εγγονή, κάνοντας το concept ακόμα πιο περίπλοκο. Η σκηνοθέτις Νίσα Γκανάτρα (Late Night) αξιοποιεί πλήρως το χάος των πολλαπλών ανταλλαγών και αναδεικνύει την κωμική χημεία των δύο πρωταγωνιστριών, με την Λόχαν όπως πάντα να ξεχωρίζει και την ανερχόμενη Τζούλια Μπάτερς (Κάποτε… στο Χόλιγουντ) να θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για διάδοχός της (ελπίζουμε στα επαγγελματικά μόνο).
Happy Gilmore 2
Όμως και στο μέτωπο του streaming συνεχίζεται η αναγέννηση της κωμωδίας. Το Happy Gilmore 2, η συνέχεια της υπερδημοφιλούς ταινίας του 1996 με τον Άνταμ Σάντλερ, έσπασε ρεκόρ προβολών στο Netflix. Ο Σάντλερ επιστρέφει ως ο μεγαλύτερης ηλικίας αλλά πάντα μαχητικός παίκτης του γκολφ, ενώ ο Κρίστοφερ ΜακΝτόναλντ ξαναφοράει το σαρκαστικό του χαμόγελο ως Shooter McGavin. Η ταινία θέλει να αποδείξει ότι η νοσταλγία μπορεί να είναι και αστεία, όχι μόνο αναγνωρίσιμη, αν και δεν καταφέρνει να τινάξει από πάνω της τη χαρακτηριστική “νετφλιξίλα” των πρόσφατων projects του Σάντλερ.
Ευχάριστη έκπληξη, ωστόσο, αποτελεί το συχνά ξεκαρδιστικό Deep Cover, του Amazon Prime, με πρωταγωνιστή τον Ορλάντο Μπλουμ ως έναν υπερβολικά σοβαρό Βρετανό ηθοποιό που καλείται να εισχωρήσει στη λονδρέζικη μαφία μαζί με τη δασκάλα υποκριτικής του (Μπράις Ντάλας Χάουαρντ) κι έναν ντροπαλό συμμαθητή του (Νικ Μοχάμεντ).
Deep Cover
Αυτό που ενώνει τις συγκεκριμένες ταινίες δεν είναι απλώς η πρόθεσή τους να κάνουν το κοινό τους να γελάσει, αλλά η απόρριψη του άγευστου, ασφαλούς μοντέλου κωμωδίας που κυριάρχησε την τελευταία δεκαετία. Είναι ταινίες που τολμούν. Η παρακμή της στουντιακής κωμωδίας δεν ήταν σύμπτωση, αλλά αποτέλεσμα μιας βιομηχανίας που έδινε προτεραιότητα στην παγκόσμια αγορά έναντι της πολιτισμικής απήχησης. Όμως η ύπαρξη και επιτυχία ταινιών σαν αυτές (μένει να δούμε πώς θα τα πάει εισπρακτικά το Ακόμα Πιο Απίστευτη Παρασκευή) στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: το κοινό ακόμα διψάει για καλοφτιαγμένες αστείες ταινίες. Και επιτέλους, το Χόλιγουντ αρχίζει να το θυμάται.
