Μετά την απήχηση και την βραβευμένη «Πρώτη Ύλη» είστε έτοιμος για το καινούργιο σας ντοκιμαντέρ με ένα θέμα που προέρχεται για άλλη μια φορά από την ειδησεογραφία, την Κωνσταντίνα Κούνεβα. Πώς καταλήξατε σε αυτό το πρόσωπο; Τι σας παρακίνησε;
Κάθε φορά που τελειώνει μια ταινία, μεσολαβεί μια περίοδος, μετέωρη, αλλά και ανιχνευτική ταυτόχρονα για το επόμενο βήμα. Προσπαθείς να αφουγκραστείς το καινούργιο και να βρεις την συνέχεια με αυτό που έχει προηγηθεί , αλλά και να τολμήσεις την ρήξη, με αυτό που έχει ήδη κατακτηθεί. Στην περίπτωση του επόμενου κινηματογραφικού ντοκιμαντέρ , που έχει τίτλο «..apaoundofflesh», (το αντίτιμο που ζητά ο Σάιλοκ από τον Αντόνιο ως εξόφληση του χρέους του, στον Έμπορο της Βενετίας, του Σαίξπηρ), η ιδέα προέκυψε μέσα από συζητήσεις που είχαμε, εδώ και ένα χρόνο περίπου, με την φίλη δημοσιογράφο Χριστίνα Κοψίνη, που γνωρίζει πολύ καλά το εργασιακό ρεπορτάζ. Το φλέγον θέμα της μετάλλαξης της εργασίας από δικαίωμα και συνώνυμο αξιοπρέπειας, σε υπερτιμημένο προϊόν εξαγοράς και κοινωνικού εκφοβισμού από την εξουσία, έγινε το ζητούμενο.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα , είναι η ηρωίδα που διασχίζει την ταινία και την ευρωπαϊκή ιστορία των καιρών μας. Αυτό το πρόσωπο, θύμα της ωμής βίας, θέτει ερωτήματα, αγωνίζεται και αγωνιά... Συμβιώνει με την παραμόρφωση, παλεύοντας να την θεραπεύσει. Παράλληλα με αυτήν, μια ολόκληρη εποχή, μια Ευρώπη βιώνει την εμπειρία μιας βίαιης παραμόρφωσης και χάνει το δικό της. Η ωμότητα που την σημάδεψε προεκτείνεται στο γενικό.
Το κεντρικό πρόσωπο θα είναι η κ. Κούνεβα, αλλά θα υπάρχουν και άλλα πρόσωπα που θα μιλούν για εκείνη; Θα εστιάσετε μόνο στο δυσάρεστο περιστατικό της επίθεσης σε βάρος της και την εμπειρία της ή θα καλύψετε γενικά την διαδρομή της μέχρι τώρα; Η ύπαρξη της Κωνσταντίνας στο κέντρο της αφήγησης λειτουργεί σαν καταλύτης που αλλάζει την σύνθεση των δεδομένων. Όπως η πέτρα που πέφτει δυναμικά στο νερό δημιουργεί νομοτελειακά μια αλληλουχία επάλληλων κύκλων που διακτινίζεται από το κέντρο στην περιφέρεια. Έτσι και στην περίπτωση αυτής της ταινίας με πυρήνα τον μικρόκοσμο των αγαπημένων προσώπων της οικογένειας της που την περιβάλει, η γκάμα των εμπλεκομένων ανθρώπων ανοίγει και περιλαμβάνει τους θεράποντες γιατρούς, το κίνημα υποστηρικτών, που άδολα δημιουργήθηκε γύρω της και φτάνει μέχρι την καφκική ατμόσφαιρα του Ευρωκοινοβουλίου. Ο θεατής αισθάνεται μέσα από το υπαρξιακό, το συλλογικό και το πολιτικό. Βλέπει την ηρωίδα σαν το συμπυκνωμένο είδωλο της μεγάλης πραγματικότητας και την μεγάλη πραγματικότητα σαν το αναλυμένο είδωλο της ηρωίδας.
Λογικά έχετε έρθει σε επαφή μαζί της… Θεωρείτε ότι το έχει ξεπεράσει τελείως ή δεν ξεχνά ούτε λεπτό από κείνη την ημέρα; Την Κωνσταντίνα την χαρακτηρίζει γενναιότητα και ήθος. Απέναντι στους δολοφόνους της δεν έχει να απευθύνει παρά έναν αντίλογο περί καλοσύνης, δικαίου και κοινωνικής ευθύνης. Ό,τι έχει ζήσει, αισθάνεται πως είναι κάτι πέρα από μια καθαρά ιδιωτική υπόθεση. Βλέπει και η ίδια την ιστορία της απέξω, ως τρίτος. Αυτή η στάση ζωής την βοηθάει να ενώνεται με τον καθημερινό άνθρωπο. Αισθάνεται πως συμπορεύεται με το κάθε εργαζόμενο που ταπεινώνεται με τον μετανάστη που περιπλανιέται, με την κάθε γυναίκα και τον κάθε πολίτη του χαοτικού κόσμου μας.
Πότε ξεκινάτε γυρίσματα; Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε συνήθως στα γυρίσματα;
Η δυσκολία όταν ξεκινάς μια καινούργια ταινία παραμένει πάντα η αναζήτηση και η ανεύρεση του βλέμματος που ηθικά και αισθητικά θα αναδείξει τους ανθρώπους που εκτίθενται μπροστά σε μια κάμερα και ένα μικρόφωνο. Τέλος Οκτωβρίου προγραμματίζουμε με τους συνεργάτες μου την πρώτη ανιχνευτική ενότητα γυρισμάτων στο Παρίσι. Εδώ βρίσκονται οι γιατροί που στενά την παρακολουθούν και είναι υπεύθυνοι για την αποθεραπεία της. Στη Nanterre, σ ένα από τα κτίρια του συγκροτήματος δημόσιων κατοικιών «Mademoiselles d’ Avignon», ηΚωνσταντίνα ζει με τον 17 χρονο γιο της τον Εμανουέλ, άγνωστη ανάμεσα σε αγνώστους και μόνη ανάμεσα σε μόνους, μια γυναίκα που στα μάτια των πολλών ξεχωρίζει για το πληγωμένο της πρόσωπο…Η κάμερα την ακολουθεί υπομονετικά στις διαδρομές στην πόλη, στα ιατρεία, στις γραμμές του μετρό, στη σιωπή του διαμερίσματος. Η παράλληλη ζωή μητέρας και γιου..Η πορεία της αποθεραπείας με το άγνωστο ακόμα αποτέλεσμα..
Στο μεταξύ, όλες αυτές τις γνώσεις και την εμπειρία σας πρόκειται να την μεταδώσετε σε όσους αγαπούν το ντοκιμαντέρ. Πότε αρχίζετε τα σεμινάρια; Τα σεμινάρια του Κ.Ε.Τ με τίτλο Οικογένεια –Εσωτερικά τοπία ξεκινούν την τελευταία εβδομάδα του Νοέμβρη ( 23/11/2014) και ολοκληρώνονται την τελευταία εβδομάδα του Μαίου( 24/05/2015). Το σεμινάριο θα ολοκληρωθεί στο ΚΕΤ με μια δημόσια προβολή των έργων που δημιουργήθηκαν από όλους τους συμμετέχοντες. http://polychorosket.wix.com/polychoros-ket#!karakepelis/cifj
Τι είναι αυτό που θέλετε οπωσδήποτε να περάσετε στους μαθητές σας; Ο κύκλος των σεμιναρίων θα έχει τον χαρακτήρα ενός κινηματογραφικού εργαστηρίου. Σαν σκηνοθέτης, αισθάνομαι περισσότερο τον ρόλο μου εμψυχωτή , που εργάζεται μέσα σε μια ομάδα. Θα προχωράμε παράλληλα την εξέλιξη της προσωπικής δουλειάς του καθενός, με την περιήγηση στην εξέλιξη του κινηματογραφικού ντοκιμαντέρ...Όλοι μαζί θα θέσουμε τις ίδιες ερωτήσεις: πώς μπορούμε να κάνουμε «ταινία» μια πραγματικότητα τόσο βαθιά προσωπική;
Σε αυτό τον κύκλο σεμιναρίων ποιοι μπορούν να συμμετέχουν; Το σεμινάριο απευθύνεται σε «ανοιχτούς» ανθρώπους, υποψιασμένους και μη, με την κινηματογραφική γλώσσα, πρόθυμους να εξερευνήσουν τον εαυτό τους. Η τόλμη, η ευρηματικότητα, η εμπιστοσύνη στην προσωπική αίσθηση, στα αισθητικά εργαλεία (φως, ήχος, εικόνα...) θα εκφραστούν μέσα από ετερόκλητους δημιουργούς..Θα μοιραστούμε την περιπέτεια της γέννησης ενός βλέμματος από τη σύλληψη ως την υλοποίηση και θα έχουμε τη χαρά να δούμε τόσα διαφορετικά έργα, και τελικά ‘‘πραγματικότητες’’, όσες και όλοι εμείς που συμμετέχουμε.
Κατά την γνώμη σας, τι πρέπει να διαθέτει οπωσδήποτε κάποιος για να κάνει ένα ολοκληρωμένο ντοκιμαντέρ; Την επιθυμία να εκτεθείς απέναντι στην ρευστή πραγματικότητα , προσπαθώντας να ανοίξεις ένα διάλογο μαζί της .Το ντοκιμαντέρ απαιτεί κατανόηση ζωής,και αυτό μαθαίνεται μόνο μέσα από την άσκηση της σχέσης σου με την πραγματικότητα που σου αντιστέκεται. Επειδή εκφράζεσαι αισθητικά χρησιμοποιώντας την αληθινή ζωή των άλλων ανθρώπων και όχι μια ιστορία που τη υποδύονται ηθοποιοί πρέπει να δημιουργήσεις ένα αισθητικό περιβάλλον για να υπάρξουν αυτά τα πρόσωπα.
