Το Save the Green Planet! του Jang Joon-hwan είναι μία αναρχική, παρανοϊκή και συγχρόνως ευαίσθητη χειροβομβίδα, που πετάχτηκε από τη Νότια Κορέα το 2003 και για χρόνια έμεινε θαμμένη ως cult θησαυρός, μέχρι που ο Γιώργος Λάνθιμος αποφάσισε να την ξαναφέρει στο προσκήνιο με το remake του, Bugonia.
Μία ξεχασμένη, εκρηκτική ιδιοφυΐα, που θυμίζει πως το σινεμά μπορεί να είναι ταυτόχρονα τρυφερό, παράλογο και βαθιά πολιτικό. Το Save the Green Planet! παγιδεύει την ανθρώπινη απελπισία μέσα σε ένα sci-fi παραλήρημα, για να μιλήσει τελικά για τραύμα, εξουσία και την τρελή ανάγκη μας να βρούμε νόημα σε έναν κόσμο που καταρρέει. Αν όμως το νέο έργο του Λάνθιμου γεννήθηκε από αυτό το DNA, το πρωτότυπο είναι το άγριο, ακατέργαστο, συγκινητικό τέρας που πρέπει να ανακαλύψεις.
Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται ένας ήρωας που είναι τόσο σπασμένος, τόσο ευάλωτος και τόσο πεπεισμένος ότι εξωγήινοι έχουν ήδη εισβάλει στη Γη, ώστε η πραγματική τρομακτική δύναμη της ταινίας δεν είναι τα όποια «όντα από τον Άνδρομέδα», αλλά η ανθρώπινη θλίψη, η παράνοια και η κοινωνική αδικία που γεννούν μια τέτοια εμμονή. Η ταινία παριστάνει το sci-fi και τη σάτιρα, αλλά κάτω από την επιφάνεια μιλά για κάτι σπαρακτικά ανθρώπινο: τι κάνεις όταν ο κόσμος γύρω σου έγινε τόσο απάνθρωπος, που η μόνη επιλογή είναι να πιστέψεις πως δεν είναι πια δικός σου.
Ο Lee Byeong-gu, είναι ένας άντρας που κουβαλάει τόσο πένθος, ψυχική φθορά και εγκατάλειψη, ώστε η πίστη του πως «εξωγήινοι κυβερνούν τη Γη» μοιάζει λιγότερο παραφροσύνη και περισσότερο μια απεγνωσμένη προσπάθεια να οργανώσει το χάος. Ο Byeong-gu δεν είναι απλώς μια καρικατούρα θεωριών συνωμοσίας. Είναι η προσωποποίηση της αόρατης βίας που σπρώχνει ένα άτομο στα άκρα: οι απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες, η ταξική ανισότητα, η κοινωνία που καταβροχθίζει τους αδύναμους και τους ξεχνά. Η εμμονή του λειτουργεί σαν άμυνα απέναντι σε έναν κόσμο που δεν του έδωσε ποτέ ευκαιρία να αισθανθεί ασφαλής.
Απέναντί του βρίσκεται ο Kang Man-shik, πρόεδρος εταιρείας, άνθρωπος της εξουσίας, ο «ύποπτος εξωγήινος» που ο Byeong-gu απαγάγει. Η ταινία τον παρουσιάζει ως ψυχρό, αλαζονικό, σχεδόν τέλειο σύμβολο της ελίτ. Κι όμως, όσο προχωρά η ιστορία, αποδομείται σταδιακά και η δυναμική θύτη–θύματος γυρίζει ανάποδα κάθε λίγα λεπτά, μέχρι που δεν ξέρεις πια ποιος είναι επικίνδυνος και ποιος είναι κατεστραμμένος.
Έπειτα υπάρχει η Sooni, η σύντροφος του Byeong-gu. Ένα πλάσμα τσακισμένης αφοσίωσης, που κινείται ανάμεσα στη συνεξάρτηση και στην ανάγκη της να προστατεύσει εκείνον που κανείς άλλος δεν βλέπει. Η παρουσία της φωτίζει το πιο τρυφερό κομμάτι της ταινίας: το πώς η αγάπη, όταν μπερδεύεται με φόβο, μπορεί να γίνει έδαφος για τρέλα αλλά και για αξιοπρέπεια.
Το έργο χρησιμοποιεί την εισβολή των εξωγήινων ως μεταφορά για την κοινωνική αποσύνθεση. Η πεποίθηση ότι «κάποιοι άλλοι ελέγχουν τη Γη» είναι ο τρόπος με τον οποίο ένας άνθρωπος δικαιολογεί το κακό που βλέπει γύρω του. Όταν το σύστημα μοιάζει τόσο άδικο, τόσο απάνθρωπο και τόσο ανεξήγητο, είναι πιο εύκολο να πιστέψεις ότι το κακό ήρθε από αλλού. Η ταινία όμως ψιθυρίζει το αντίστροφο: το τέρας είναι μέσα στο σύστημα, όχι στο διάστημα.
Το Cinobo την επαναφέρει ακριβώς τη στιγμή που το Bugonia χτίζει νέο θόρυβο, όμως το Save the Green Planet! δεν είναι απλώς μια «πηγή», είναι το φιλμ που -στην εποχή του- έσπρωξε τα όρια του κορεατικού σινεμά, μίλησε για ταξικές ανισότητες, κρατική βία και υπαρξιακό τρόμο, με τρόπους που μοιάζουν ακόμη πιο επίκαιροι σήμερα. Είναι μια μαύρη κωμωδία; Είναι πολιτικό σχόλιο; Είναι μια ιστορία για την απώλεια της ανθρωπιάς; Είναι όλα αυτά ταυτόχρονα. Και αυτό είναι το μεγαλείο του.
Κάθε γενιά –από τις εποχές των VHS μέχρι τα streaming menu του σήμερα– χρειάζεται μια ταινία που θα την ταρακουνήσει τόσο, ώστε να αναρωτηθεί αν πράγματι έχουμε απομείνει άνθρωποι και το Save the Green Planet! είναι ακριβώς αυτό, μια υπενθύμιση που δεν σε αφήνει να καθίσεις άνετα στο κάθισμα.
