Η Beth Gibbons ανεβαίνει για πρώτη φορά μόνη της στη σκηνή του Λυκαβηττού, στις 20 Ιουλίου, στα πλαίσια των συναυλιών του Release Athens, φέρνοντας μαζί της το "Lives Outgrown", ένα άλμπουμ βαθιά υπαρξιακό, βγαλμένο απ’ την καρδιά μιας γυναίκας που η φωνή της, αν και απαλή σχεδόν σαν ψίθυρος, έχει τη δύναμη να σε διαπερνά. Αλλά όχι μόνο, μαζί της θα φέρει και ένα μαγικό κομμάτι από το παρελθόν.
Θυμάμαι ακόμα τη μοναδική στην Ελλάδα εμφάνιση των Portishead στο Rockwave Festival, το καλοκαίρι του 1998, στη Φρεαττύδα. Ήταν από εκείνες τις βραδιές που ο ήχος της πόλης δεν υπάρχει, έχει σβηστεί και το μόνο που ακούς είναι οι απόκοσμες μελωδίες και η ανατριχιαστική φωνή της Beth. Και την κοιτάζεις αποσβολωμένος, σαν να σου έχουν κάνει μάγια.
Είναι απολύτως κατανοητό λοιπόν γιατί δεν θέλω να χάσω την ευκαιρία να την ακούσω ξανά ζωντανά μετά από 25 χρόνια. Γιατί κουβαλάει μία ιστορία εμβληματική, που έχει χαρακτηρίσει τα 90s και συνεχίζει να προκαλεί τα ίδια συναισθήματα όπως τότε.
Γιατί πρέπει να πας στον Λυκαβηττό; Σου έχω 10 λόγους
Όπως είπα και πριν, πολύ απλά, γιατί είναι η φωνή των Portishead και κάθε ερμηνεία της είναι σαν εξομολόγηση.
Γιατί το Lives Outgrown είναι συγκλονιστικό. Ο πρώτος της σόλο δίσκος μιλά για την απώλεια, τη φθορά και την επιβίωση, αλλά με τον δικό της τρόπο, σαν ανάσα που σε στοιχειώνει. Η παραγωγή ανήκει στην ίδια, τον James Ford (Arctic Monkeys, Simian Mobile Disco) και τον Lee Harris (Talk Talk).”
Γιατί η Αθήνα είναι μία από τις ελάχιστες στάσεις της. Δεν κάνει τουρ σε κάθε πόλη, διάλεξε τον Λυκαβηττό, κι αυτό λέει κάτι. Και ο Λυκαβηττός της πάει πολύ. Όσοι έχουμε δει πολλές συναυλίες στον λόφο, ξέρουμε ότι δεν υπάρχει καταλληλότερο μέρος για να την απολαύσεις, με τη νυχτερινή πόλη και τα φώτα της στο φόντο.
Γιατί το “Roads” και το "Glory Box", των Portishead, περιλαμβάνονται στο φετινό setlist της. Θα σε ταρακουνήσουν και δεν θα ξέρεις από πού σου ‘ρθε. Εκεί κάπου προς το τέλος της βραδιάς. Μην ξεχάσεις τα χαρτομάντηλα.
Γιατί ο Bill Ryder-Jones που θα εμφανιστεί επίσης το ίδιο βράδυ, είναι ένας ακόμα εσωστρεφής μάγος. Ο πρώην Coral έχει κι αυτός μια μοναχική, λυρική μελαγχολία που θα σε προετοιμάσει τέλεια για το ταξίδι. Τέλειο ταίριασμα. Άσε που αν σου αρέσει οι Alex Turner του Submarine, εδώ είσαι.
Γιατί είναι μια βραδιά για σένα και τον εαυτό σου, δεν είναι για παρέες με μπύρες. Δεν θα φωνάξεις, δεν θα χορέψεις, αλλά προετοιμάσου να το νιώσεις εσωτερικά, να σκεφτείς, να χαθείς, ίσως και να δακρύσεις, με αυτά τα δάκρυα τα ωραία, τα λυτρωτικά.
Γιατί η εμφάνισή της πριν λίγες εβδομάδες στο Glastonbury ήταν συγκλονιστική και ένα φόμο υπάρχει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Γιατί ακόμα και οι σιωπές της Beth σε ένα τραγούδι, βγάζουν περισσότερο νόημα απ’ όσα μπορεί να τραγουδούν 10 άλλοι ερμηνευτές δυνατά.
Γιατί δεν είναι μόνο το άλμπουμ της και οι Portishead, είναι και οι συνεργασίες της. Και μία από αυτές μάς έδωσε το λατρεμένο “Tom the Model”.
Γιατί κάποτε κάποιος θα σε ρωτήσει: "Εσύ την είχες δει τη Beth στον Λυκαβηττό;" και θα θες πολύ να μπορείς να πεις “ναι”.
