Τους Boy Harsher τους πρωτοείδα το 2022 στο Temple. Ήταν μία από εκείνες τις συναυλίες που μπαίνεις και μέχρι να περάσουν δύο κομμάτια, έχεις ιδρώσει, συγκινηθεί, και θες να ανέβεις στη σκηνή να τους αγκαλιάσεις.
Είναι αυτή η ιδιαίτερη ικανότητα που έχουν να σε τραβάνε στη νύχτα, με αυτή τη βελούδινη απόγνωσή τους. Είναι σκοτεινός ηλεκτρονικός αισθησιασμός, ένα σώμα που λιώνει μέσα σε beat. Και φυσικά είναι το τέλειο pairing με τους Fontaines D.C. για το Release Athens 2025. Από τις ιαχές των δρόμων στο Δουβλίνο, στη λαχτάρα της σάρκας και της σκιάς των Boy Harsher.
Το δίδυμο από τη Μασαχουσέτη –η Jae Matthews και ο Augustus Muller– σχηματίστηκε το 2013 και γρήγορα έγινε cult φαινόμενο. Το project τους ξεκίνησε ως ένα είδος πειραματικού short film με soundtrack που ξέφυγε από κάθε όριο. Το “Yr Body is Nothing” (2016) και το “Careful” (2019) τους καθιέρωσαν ως ένα από τα πιο αυθεντικά σχήματα του σύγχρονου synth/darkwave, με ήχο που συνδυάζει EBM ενέργεια, σκοτεινή pop και industrial γοητεία. Το 2022 παρουσίασαν και τη δική τους ταινία μικρού μήκους με τίτλο The Runner, συνοδευόμενη από ένα ολόκληρο soundtrack album.
Όμως το μυστικό τους είναι αλλού: η Jae με την ερμηνεία της, ψιθυρίζει, υποφέρει, σε αποπλανά και ο Gus στήνει τα beat σαν να χτίζει ιδρώτα σε ένα βερολινέζικο υπόγειο στις 4 το πρωί. Τους περιμένουμε στις 27 Ιουνίου 2025, στη μεγάλη μέρα του Release Athens. Οι Boy Harsher θα ανέβουν στη σκηνή φέρνοντας μαζί τους το ηλεκτρονικό, σωματικό τους σκοτάδι. Αν τους έχεις ξαναδεί, ξέρεις ότι κάθε συναυλία τους είναι μία τελετουργία γεμάτη synth και ιδρώτα, δεν χρειάζεται να σου πω πολλά.
Πέρυσι δεν κατάφεραν να βρεθούν στην Πλατεία Νερού εξαιτίας της απεργίας εναέριων ελεγκτών εκείνες τις μέρες, φέτος όμως ετοιμάζονται να τα σπάσουν πριν τους Fontaines D.C. και μετά τους Shame και είχα την ευκαιρία να κάνω μία κουβέντα μαζί τους μέσω ZOOM. Μιλήσαμε για την ειλικρίνεια, την απομόνωση, τη λαγνεία και το πώς διατηρούν τον ήχο τους ατόφιο σε μια εποχή αλγορίθμων.
Jae και Augustus, σας είδα live πριν τρία χρόνια και ακόμα θυμάμαι πολύ έντονα εκείνο το βράδυ. Η αισθητική σας αντιστέκεται στην κυρίαρχη υπερ-λαμπερή και φαντασιακή pop κουλτούρα. Πιστεύετε πως η σκοτεινή εικόνα και ο ήχος σας παραμένουν μια μορφή αντίστασης;
Jae: Νομίζω πως ναι. Οι σκοτεινές εικόνες δεν είναι τόσο mainstream, αλλά υπάρχει πάντα μια υποκουλτούρα που τις φέρνει προς τα εκεί. Τώρα βλέπουμε πολλούς ποπ σταρ να υιοθετούν μια πιο δυστοπική, ρομποτική, cyber αισθητική. Για μένα είναι απλώς κάτι ειλικρινές. Δεν το κάνουμε ως πράξη αντίστασης. Είναι απλώς κάτι που νιώθουμε ειλικρινές. Δεν προσπαθώ να είμαι σκοτεινή, έτσι είμαι.
Augustus: Σκέψου πόσοι pop καλλιτέχνες σήμερα δανείζονται αισθητικά στοιχεία από το underground, αλλά δεν είναι κάτι αληθινά σκοτεινό. Είναι πιο "σικ σκοτεινό". Αν κάτι είναι πραγματικά σκοτεινό, δεν μπορείς να το δείξεις καν στη μαμά σου. Κι αυτό το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον. Δεν είναι επίτηδες πάντως, απλώς μας έλκει αυτό το σκοτεινό στοιχείο, είναι στη φύση μας.
Έχετε δημιουργήσει ένα cult κοινό χωρίς να υποκύψετε στους αλγορίθμους του TikTok και των playlist. Πώς διατηρείτε την ακεραιότητα του ήχου και του οράματός σας;
Jae: Με το να μένουμε πιστοί σε ό,τι μας φαίνεται ειλικρινές. Αν αρχίσεις να κυνηγάς το τι θέλει να ακούσει ο κόσμος, χάνεις τον εαυτό σου. Και οι αποφάσεις σου αρχίζουν να μην έχουν ουσία.
Augustus: Δεν συνεργαζόμαστε με εξωτερικούς παραγωγούς ή συνθέτες. Είμαστε μόνο εμείς. Δεν υπάρχουν άλλες επιρροές. Και αυτό, όσο περιοριστικό κι αν είναι, μας κρατά γειωμένους.
Πολλοί φανς λένε ότι η μουσική σας τους κάνει να νιώθουν, ειδικά όσοι ανήκουν στην queer κοινότητα ή έχουν βιώσει τραύμα. Τι σημαίνει αυτό για εσάς;
Jae: Είναι απίστευτα σημαντικό. Δεν γράφουμε για να αφηγηθούμε τις δικές τους εμπειρίες, αλλά γράφουμε από ένα πολύ ειλικρινές και συναισθηματικό μέρος. Αν κάποιος που δεν είναι καλά, νιώσει έστω και λίγο καλύτερα ακούγοντάς μας, νιώθω ότι η δουλειά μας έχει νόημα.
Augustus: Είναι ένα παράξενο αλλά πολύτιμο συναίσθημα.
Jae, η φωνή σου συχνά περιγράφεται σαν μια εσωτερική σύγκρουση μεταξύ αποπλάνησης και απελπισίας. Πώς προετοιμάζεσαι συναισθηματικά για μια τέτοια ερμηνεία;
Jae: Τεχνικά είναι δύσκολο. Το είδος της φωνής μου –ήσυχο, ψιθυριστό– δεν ταιριάζει με μεγάλα venues και δυνατή μουσική, οπότε χρησιμοποιώ in-ear σύστημα για να μπορώ να διατηρήσω τον χαρακτήρα. Στο στούντιο, μοιάζει περισσότερο με υποκριτική. Στην αρχή ένιωθα πολύ ανασφαλής, δεν πίστευα ότι έχω καλή φωνή. Ο Gus με έπεισε. Ίσως αυτή η διστακτικότητα που ακούτε να προέρχεται από εκεί.
Τώρα έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση και πειραματίζομαι. Είναι αστείο πώς κάποτε δεν πίστευα ότι άξιζα να τραγουδώ, κι όμως τώρα με θεωρούν “σεξουαλικό σύμβολο” του darkwave. Οκ, θα το δεχτώ, είναι κολακευτικό. Αλλά τώρα με ενδιαφέρει να πειραματιστώ και με άλλες πλευρές της φωνής μου, πιο ώριμες.
Ο David Lynch είναι μία από τις βασικές αναφορές σας. Τι σας ελκύει στη γλώσσα και στην αισθητική του;
Augustus: Μου αρέσει το πώς παίρνει μια απλή αμερικανική ιστορία και τη βουτάει στο σκοτάδι. Υπάρχει πάντα κάτι εφιαλτικό, κάτι απογυμνωμένο.
Jae: Είναι τεράστια επιρροή. Δείχνει ότι τίποτα δεν είναι απλό. Αγάπη, ταυτότητα, οικογένεια –όλα έχουν στρώματα. Υπόγεια ρεύματα, παράξενα. Λατρεύω τους κόσμους του. Και θέλω οι Boy Harsher να ζουν σ’ αυτούς τους κόσμους.
Η προσωπική και επαγγελματική σας σχέση άλλαξε την έννοια της αγάπης ή της επιθυμίας μεταξύ σας;
Jae: Όταν η αγάπη γίνεται και δουλειά, όλα δοκιμάζονται. Η δημιουργία, η αυτονομία, το συναίσθημα…
Augustus: Ναι, καθώς μεγαλώνουμε και βιώνουμε απώλειες, όλα έχουν άλλο βάρος. Το “Pain” έχει άλλη σημασία τώρα απ’ ό,τι όταν το γράψαμε.
Jae: Πριν 10 χρόνια ένιωθα την επιθυμία σαν φωτιά που μπορούσε να με κρατήσει ζωντανή χωρίς ύπνο, χωρίς τροφή. Τώρα ξέρω τι είναι πραγματικά η απώλεια. Και η επιθυμία. Δεν είναι απλώς κάτι ωμό, είναι κάτι υπόγειο, βαρύ.
Ετοιμάζετε κάτι καινούριο;
Augustus: Ναι, γράφουμε νέο άλμπουμ. Όσο για το πότε θα κυκλοφορήσει, αυτή είναι μία καλή ερώτηση, αλλά ακόμα δεν έχουμε την απάντηση, χαχα.
Περισσότερα: Release Athens
