Είναι ένα rap project που γεννήθηκε από τη δίψα για την τέχνη και τον δρόμο. Ο Μικρός Κλέφτης, ο Hatemost και ο μουσικός παραγωγός V! είχαν για χρόνια στο μυαλό τους την ιδέα μιας συνεργασίας, η οποία ήρθε η στιγμή να πάρει σάρκα και οστά, μακριά από περισπασμούς, σε μια περίοδο απόλυτης δημιουργικής εστίασης.
Ο Hatemost μιλά στην Popaganda για ένα project που συνδυάζει τις «γεύσεις» της ραπ τους, τη street κουλτούρα και την ενέργεια της γειτονιάς, ενώ ο Μικρός Κλέφτης τονίζει τη σημασία του να ανοίγεις καμβάδες και να πειραματίζεσαι ηχητικά, κάτι που ήταν αδύνατο σε παλαιότερες, αποσπασματικές συνεργασίες. Ο V!, με την παραγωγή του, έδωσε στον δίσκο ένα μουσικό πλαίσιο γεμάτο συναίσθημα, που, όπως μας λέει ο Μικρός Κλέφτης, τον προκάλεσε να γράψει όλο και πιο βαθιά.
Το CR3AM T3AM είναι ένας δίσκος με κομμάτια που ακουμπούν από τις προσωπικές τους αλήθειες μέχρι τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες της χώρας. Ο Hatemost ξεκαθαρίζει ότι η street πραγματικότητα δεν περνάει από φίλτρα, είναι ωμή, και έτσι τη μεταφέρουν. Οι στίχοι τους μιλούν για ελευθερία, για την επιβίωση σε ένα σύστημα που λειτουργεί υπέρ του χρήματος και εις βάρος των ανθρώπων, αλλά και για την ίδια τη μουσική ως τρόπο να κρατήσεις τις ισορροπίες σου.
Με την είσοδό του στη μεγαλύτερη rap playlist του Spotify από την πρώτη μέρα, το CR3AM T3AM αποδεικνύει ότι το κοινό διψάει για αυθεντικότητα και με αφορμή αυτή τη συνεργασία, κάναμε αυτή την κουβέντα με τον Μικρό Κλέφτη και τον Hatemost.
Γεια σας παιδιά, πείτε μου, ποια ήταν η κύρια έμπνευση πίσω από τη δημιουργία του άλμπουμ και ποια είναι η σημασία του τίτλου;
Hatemost: Στη διαδικασία της δημιουργίας ψάχναμε στοιχεία που να μας αντιπροσωπεύουν ως καλλιτέχνες. Αυτό είναι συμβολικά οι «γεύσεις» που έχουμε και θέλουμε να εκφράζουμε μέσω της τέχνη μας, το lifestyle μας και ο δρόμος. Έτσι καταλήξαμε και στο εικαστικό του εξωφύλλου, που είναι ένα λιωμένο παγωτό πάνω στην αστική άσφαλτο.
Η συνεργασία μεταξύ σας κατά τη διάρκεια της παραγωγής του άλμπουμ πώς εξελίχθηκε; Υπήρχαν προκλήσεις;
Hatemost: Με τον Στέλιο (Μικρό Κλέφτη) γνωριζόμαστε από παιδιά και όλα αυτά τα χρόνια πειραματιζόμασταν δημιουργικά πάνω στη ραπ. Πάντα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μας να δημιουργήσουμε ένα κοινό project με αυτή την φιλοσοφία. Στη συνέχεια, σε αυτή την ιδέα προστέθηκε και ο V!, ο παραγωγός του album, που γνωριζόμαστε και με αυτόν αρκετά χρόνια ήδη και είναι βασικός συντελεστής στη μουσική που δημιουργούμε. Όλα αυτά μαζί προστέθηκαν και δημιουργήθηκε το “CR3AM T3AM” που πέρα από μουσικό project είναι και μία μίξη ενέργειας, χημείας και αμοιβαίας εκτίμησης.
MK: Όταν φτάνει κάποιος στο σημείο που βρισκόμαστε εμείς, όλα τα αντιμετωπίζουμε ως πρόκληση και αυτό γιατί θέλουμε να δίνουμε πάντα τον καλύτερο μας εαυτό. Ολόκληρο το album το γράψαμε στο Πόρτο Ράφτη. Αυτή πιστεύω είναι και η στιγμή που ξεχωρίζουμε ως ομάδα. Εκεί έγινε η αρχή και η καλλιτεχνική μας ένωση. Το αποτέλεσμα που ακούτε είναι και ο λόγος που όλες οι στιγμές που ζήσαμε κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του είναι τόσο ξεχωριστές για εμάς.
Ποια είναι η σημασία της συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών καλλιτεχνών στη ραπ σκηνή και πώς συμβάλλει στην εξέλιξη του είδους;
MK: Εγώ είμαι υπέρ της συνεργασίας. Μου αρέσει πολύ, γιατί πάντα στο τέλος της ημέρας, βγαίνει ένα καλύτερο αποτέλεσμα όταν είναι παραπάνω από ένα άτομο στο δωμάτιο και με ενθουσιάζει η έκπληξη αυτής της ενέργειας που δημιουργείται.
Hatemost: Γενικότερα είναι σημαντικό το να πειραματίζεσαι και να συνεργάζεσαι. Αυτή η ανταλλαγή ενέργειας, απόψεων και ικανοτήτων συντελούν στην εξέλιξη. Φυσικά κάτι που δεν είναι στο δρόμο και το δικό σου συμπαν μπορεί να σου ξεκλειδώσει πτυχές που δεν ήξερες ότι υπάρχουν μέσα σου.
Οι δυο σας έχετε συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν, αλλά αυτή είναι η πρώτη σας κοινή ολοκληρωμένη δουλειά. Τι ήταν διαφορετικό αυτή τη φορά;
Hatemost: Το διαφορετικό αυτή τη φορά είναι ότι μαζευτήκαμε, κλειστήκαμε σε ένα μέρος χωρίς περισπασμούς για κάποιες μέρες και κάναμε αυτό που ξέρουμε και αγαπάμε τόσα χρονιά.
MK: Αυτή τη φορά είχαμε έναν μεγαλύτερο καμβά να δημιουργήσουμε και περισσότερο χώρο να εκφραστούμε. Αυτό βοήθησε να δώσουμε μια πιο μεγάλη εικόνα στον ακροατή μια και απλωθήκαμε σε μια μεγαλύτερη μουσική γκάμα όσον αφορά τα styles και τα beats κάτι το οποίο παλαιότερα δεν ήταν εφικτό γιατί οι συνεργασίες μας ήταν μεμονωμένες.
Υπάρχει στο CR3AM T3AM κάποιο track που γράφτηκε σε μια στιγμή έντονης συναισθηματικής φόρτισης;
ΜΚ: Για μένα το πιο συναισθηματικό τραγούδι είναι το “Storyboard”, εξαιτίας της μουσικής που έγραψε ο V!. Όσο προχωρούσα το γράψιμο, το μουσικό φόντο με έκανε να νιώθω ότι πρέπει να γράψω όλο και κάτι πιο σημαντικό. Ήταν μία ωραία πρόκληση.
Hatemost: Nαι, το κουπλέ μου στο “Περιοχές”. Εκεί υπενθυμίζω ξανά στον εαυτό μου τον όρο να ζεις ελεύθερα, χωρίς αλλοιώσεις, και το πόσο σημαντικό είναι να έχεις στη ζωή σου έναν άνθρωπο που αγαπάς και σε αγαπάει. Με τους στίχους μου, επισημαίνω πόσο σημαντικό είναι η ενέργεια και ο χρόνος μας να ξοδεύεται μόνο για τις καταστάσεις και τους ανθρώπους που αξίζουν.
Η underground ραπ είναι το μόνο είδος πλέον στην Ελλάδα που αποτελεί το σημερινό πολιτικό τραγούδι;
ΜΚ: Όχι, υπάρχουν φωνές από πολλά άλλα genres που παίρνουν πολιτική θέση σήμερα στην Ελλάδα, απλώς δεν είναι τόσο στο προσκήνιο λόγω της εμπορευματοποίησης της μουσικής. Καλώς ή κακώς, ο περισσότερος κόσμος σήμερα ακούει μουσική από τα social media. Θα έλεγα λοιπόν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του ραπ στην Ελλάδα σήμερα έχει μπει σε καλούπια και φόρμες με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να γίνει βαρετό και προβλέψιμο. Αυτό προσπαθούμε να αλλάξουμε.
"Έχω δίψα από την τέχνη μου να πιω". Εσείς προσωπικά έχετε ζήσει φάσεις που νιώσατε ότι μόνο η μουσική σάς κρατάει σε ισορροπία;
Hatemost: Η μουσική, η δημιουργία της και γενικότερα η τέχνη λειτουργούν ως αγχολυτικό στη ζωή μας. Είναι ο τρόπος μας για να εκφράζουμε επιφανειακά αλλά και βαθύτερα συναισθήματα. Άρα κατά μία άποψη, ναι η μουσική είναι ο τρόπος που μας βοηθάει να κρατάμε τις ισορροπίες μας.
Το γεγονός ότι μπήκατε στη μεγαλύτερη rap playlist του Spotify την πρώτη μέρα κυκλοφορίας σάς ξάφνιασε ή το περιμένατε; Πιστεύετε ότι τα streams αντανακλούν την πραγματική απήχηση ενός δίσκου σήμερα;
Hatemost: Νομίζω ότι αυτό επηρεάζεται και από ένα μεγάλο ποσοστό από ποια δισκογραφική θα γίνει release το project σου και ποια εργαλεία διαθέτει. Τα ψηφιακά καταστήματα είναι άλλωστε και ένας μουσικός αλγόριθμος που όσο τον ταΐζεις αποδίδει. Εμείς ερχόμαστε από το era που το όλο αυτό γινόταν και ανεξάρτητα. Έχουμε λοιπόν γνωρίσει και τις δυο πλευρές, του να είσαι independent artist αλλά και να έχει τη στήριξη ενός label. Προσωπικά, το οργανικό ωστόσο είναι αυτό που ξεχωρίζει και αντέχει.
Hatemost, το στυλ σου είναι πάντα στιβαρό και κοφτερό. Νιώθεις ότι η νέα γενιά κρατάει την ουσία του ραπ ή έχει χαθεί κάπου στη viral αισθητική και την εμπορευματοποίηση; Πιστεύεις ότι το κοινό αντιλαμβάνεται πάντα τα μηνύματα ή κάποιες φορές απλά ‘γουστάρει’ το flow χωρίς να στέκεται στους στίχους;
Ηatemost: Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν οι «περαστικοί» σε όλο αυτό που κάνουμε. Όλοι είναι σημαντικοί όμως. Ο καθένας άλλωστε αντιλαμβάνεται την τέχνη μέσα από τα δικά του ματιά και αυτιά. Αλλιώς ηχούν στα αυτιά του καθενός οι διαφορετικές συχνότητες και ο καθένας αντιλαμβάνεται με ξεχωριστό τρόπο την τέχνη γενικότερα.
Μικρέ Κλέφτη, στο παρελθόν έχεις πει πως γράφεις με ένστικτο. Στο “CR3AM T3AM” υπήρξαν στιγμές που άλλαξες στίχους επειδή το συναίσθημα σε πήγε αλλού;
MK: Πάντα γραφώ με βάση το ένστικτο, όπως έκανα και σε αυτό το project. Όλος ο δίσκος με πήγε αλλού και ως ηχόχρωμα αλλά και ως συναίσθημα. Αυτό με κάνει να γουστάρω το “CR3AM T3AM” όλο και πιο πολύ όσο το ακούω. Θεωρώ ότι είναι πολύ ξεχωριστό από άποψη ήχου.
Στο "ZIP LOCK" λέτε "Άνοιξη μυρίζει γιατί ανοίγουνε τα ziplock". Ο στίχος αυτός αποτυπώνει μια εικόνα street ζωής που συνδυάζει την αίσθηση της ελευθερίας με την πραγματικότητα της γειτονιάς. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να φέρνετε αυτούσια τη street κουλτούρα στη ραπ σας, χωρίς φίλτρα ή ωραιοποιήσεις;
Hatemost: Είναι στη φύση και στην καθημερινότητα μας ο δρόμος και οι κουλτούρες του. Αυτό αποτυπώνεται συνειδητά και ασυνείδητα στη μουσική και τον στίχο μας. Προσπαθούμε να διατηρούμε ωμή και άμεση την έκφραση, όταν έχουμε διάθεση να το κάνουμε. Πάντα εκφραζόμασταν κατά αυτόν τον τρόπο και θα συνεχίσει να περνάει αφιλτράριστο όλο αυτό το lifestyle μέσα από την τέχνη μας, χωρίς να σημαίνει ότι δεν διατηρούμε το ήθος και τον σεβασμό προς τη φύση και τη ζωή.
Στο "GHOSTWRITER" αναφέρετε:
"Στην Αττική πάνω μαύρος καπνός
Στη Σαλονίκη είναι όλα καμένα
Το flow κουβαλάμε δεν είναι σταυρός
Ρισκάρω μα μπαίνω στο τρένο
Παιχνίδι τους είδα, είναι πουλημένο".
Ξεκάθαρη αναφορά στις πυρκαγιές και στα Τέμπη. Μιλήστε μου λίγο περισσότερο για αυτά. Ποιες είναι οι σκέψεις σας;
Hatemost: Θεωρώ χωρίς να έχουμε αναλύσει σε βάθος πολιτικά τον κόσμο που ζούμε για όσο ζούμε, μόνο με αυτά που αισθανόμαστε και βιώνουμε, ότι ζούμε σε μια πραγματικότητα που υπηρετεί το χρήμα. Κατά αυτόν τον τρόπο οι κυβερνήσεις εξυπηρετούν ιδία συμφέροντα και μαζί τους συμπαρασύρουν την επιστήμη και τη θρησκεία. Όλα τα μέσα λειτουργούν προς όφελός τους και εμείς απλώς τους παρατηρούμε και νιώθουμε όπως και πολύς άλλος κόσμος εκεί έξω την αδικία και το πόσο καλά έχει στηθεί το πλάνο τους, όπως και οι παλαιότερες γενιές. Επιβιώνουμε στον λάκκο με τα ερπετά, δίνοντας τον προσωπικό αγώνα για την ελευθερία μας.
