Θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα το “Θανάτω Θάνατο Πατήσια” ένα ξημέρωμα Σαββάτου στο Off the Chain στα Εξάρχεια και κάηκε ο εγκέφαλός μου (με κάθε καλή έννοια). Παρ’ ό,τι δεν ήξερα ούτε έναν στίχο, άρχισα να χορεύω σαν ξεβιδωμένη και προφανώς για καιρό μετά έπαιζε στο ριπίτ σπίτι μου. Και μετά έψαξα να βρω τι εστί Nekrotsoulithra. Και κατάλαβα.
Βασικά κατάλαβα αυτά που καταλαβαίνουν όσοι πάνε στις συναυλίες τους και που θα καταλάβουν και εκείνοι που μπορεί να τους δουν για πρώτη φορά την Παρασκευή 14 Μαρτίου στο Universe Multispace. Με Trash dance pop που μοιάζει σαν τα ‘90s να βρήκαν τα ‘00s και τα ‘00s να πήραν ναρκωτικά, οι Nekrotsoulithra κουβαλούν έναν χαοτικό συνδυασμό πανκ νοοτροπίας, eurodance αναφορών και παλιού καλού πάρτι, χωρίς ποτέ να παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά. Αντίθετα, βουτάνε με τα μούτρα σε έναν κόσμο όπου το Ερωτοδικείο μπορεί να μοιάζει με David Lynch και τα άφτερ της Αθήνας με rave στα ‘90s. Και αν δεν κατάλαβες, δεν πειράζει. Θα το ζήσεις. Το πιθανότερο είναι ότι εκείνη τη βραδιά δεν θα τη θυμάσαι μετά, αλλά και δεν θα την ξεχάσεις ποτέ. If you know what I mean. Μιλάμε για ατελείωτο crowd surfing, για ρεφρέν τόσο κολλητικά που θα τα τραγουδάς για μέρες, για beats που θα βαράνε δυνατά και θα κοπανιέσαι όλο το βράδυ.
Στη γωνία παραμονεύουν ο Τάκι Τσαν και ο DJ ALX. Δύο ονόματα που δεν χρειάζονται συστάσεις, δύο τύποι που έστησαν το ελληνικό hip-hop στα ‘90s και το έκαναν σχολή. Οι Ζωντανοί Νεκροί, η Ηχοκρατορία, το Παιδί Θαύμα - όλα είναι εδώ, σε μια αναμέτρηση παλιού και νέου. Με ρίμες που δεν χαρίζονται και scratches που ακόμα καίνε, το δίδυμο μπαίνει στη μάχη με τα βαρέα beats και μια ατζέντα γεμάτη κλασικά bangers που θα σηκώσουν όλο το Universe στον αέρα. Είμαι σίγουρη ότι αυτό το live δεν πρόκειται να πάει με το μαλακό: σαρκασμός, rave ένταση, power disco, ρίμες με old-school hip-hop έκρηξη, και λίγα λέω.
Το ντουέτο των Nekrotsoulithra αποτελείται από τον Γιώργο Καταπόδη και τον DJ Leo, αλλά δεν θα τους δεις ποτέ μόνους τους στη σκηνή, αφού μαζί τους ανεβαίνουν φίλοι και συμμαθητές και γίνεται ό,τι πιο ξέφρενο έχεις δει τα τελευταία χρόνια. Και φυσικά το crowd surfing πάει σύννεφο. Κάναμε μία κουβέντα πριν λίγες μέρες, που περιλαμβάνει από τον Ρουβά, τη Βανδή και τον Χατζηγιάννη, μέχρι τους “Δύο Ξένους”, την ξενέρα του να είσαι απολιτίκ και το Thunderdome Festival του 1994.
Παιδιά, πόσο δύσκολο είναι να σας πάρει κανείς στα σοβαρά και πόσο δύσκολο είναι να μην σας πάρει στα σοβαρά; Πονεμένο ζήτημα, η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε ιδέα. Φανταζόμαστε ότι έχει να κάνει με το πόσο σοβαροφανής είναι τελικά κάποιος, που είναι και η χειρότερη ιδιότητα να έχεις, αν μας ρωτάς.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες παρεξηγήσεις για εσάς; Έχετε ακούσει ποτέ κριτική που να σας έκανε να γελάσετε δυνατά; Υπάρχει φαντασία γενικώς, που έχει πλάκα. Μας έχουν πει π.χ. πως βάζοντας τη σημαία της Ε.Ε. στα live μας προωθούμε την Ε.Ε., ενώ αφενός είναι μια ειρωνική κίνηση και σε δεύτερη ανάλυση κλείνει το μάτι στα πρώτα eurodance compilations τα οποία χρησιμοποιούσαν κατα κόρον τη συγκεκριμένη σημαία στα 90s και τα 00s, ως κοινό σύμβολο του συγκεκριμένου είδους.
Αν σας έλεγαν να περιγράψετε τον ήχο σας σε κάποιον που έχει μεγαλώσει ακούγοντας μόνο Βανδή και Ρουβά, πώς θα το κάνατε; Καταρχάς θα του λέγαμε πως κάποια κομμάτια μας είναι πολύ κοντά σε αυτά που ακούει, με ένα τσακ περισσότερο ηλεκτρονική παραγωγή και πιο επιθετικούς ήχους. Φαντάζομαι θα γούσταρε.
Υπάρχει πολιτική στα τραγούδια σας, ή απλώς ένας κυνικός σχολιασμός της πραγματικότητας με καφρίλα; Πιστεύουμε πως κάθε άτομο οφείλει έστω να ενημερώνεται και να έχει άποψη, είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις σε έναν κόσμο που πάει τόσο χάλια από κάθε άποψη. Το να δηλώνεις ξέγνοιαστος απολιτίκ απλώς δεν παίζει. Όσο αφορά στα δικά μας κομμάτια, υπάρχει σχολιασμός της κοινωνίας σε ορισμένα, σε άλλα ούτε λίγο.
Τι είναι πιο punk στις μέρες μας: να βγάζεις DIY δίσκους ή να κάνεις πετυχημένα TikTok videos; Πανκ στις μέρες μας είναι ό,τι ήταν πανκ και στα τέλη των 70s. Η αυτοοργάνωση, οι αυτοκυκλοφορίες και η αντίσταση στη mainstream κουλτούρα. Απο ‘κει και πέρα μπορείς να κάνεις οτιδήποτε θέλεις με πανκ attitude, έχει να κάνει με το πώς ζεις και τις κοινωνικοπολιτικές/αισθητικές καταβολές σου.
Αν έπρεπε να διαλέξετε ένα ελληνικό cult φαινόμενο -σειρά, ταινία, δημόσιο πρόσωπο- που να εκφράζει τη φιλοσοφία των Nekrotsoulithra, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί; Γιώργος: Η αγαπημένη μου σειρά έβερ είναι οι “Δύο Ξένοι” αλλά πιστεύω πως η απάντηση σε αυτό είναι το “Ερωτοδικείο”. Θυμάμαι να το βλέπω (χωρίς να έχω ιδέα τι βλέπω προφανώς) και να σκαλώνω στην οθόνη. Ένα απόκοσμο σκηνικό που θύμιζε άθελα του David Lynch και μέσα του πολλοί απεγνωσμένοι άνθρωποι σε ένα τηλεδικαστήριο για ασήμαντες αφορμές, με σεξουαλικά αστεία, προσβολές, που όταν τις άκουγες ένιωθες άβολα και σαν τηλεθεατής, και ταυτόχρονα μια random γλυκιά σκηνή, κατά την οποία κάποιοι άνθρωποι που η κοινωνία τους έχει καταδικάσει να είναι θέαμα επικοινωνούν και βλέπεις τον εαυτό σου κάπου μέσα τους. Έχει μείνει μέσα μου σαν έντονη ανάμνηση και θα είναι πάντα ένα γκροτέσκ σημείο αναφοράς μου.
Η μουσική σας είναι πιο κοντά σε συναυλία σε κατάληψη ή σε πανηγύρι με χορηγό μπύρας γνωστής πολυεθνικής; Έχουμε υπάρξει και ως κοινό και ως μουσικοί και στα δύο, όπως και οι περισσότεροι φίλοι και “συνάδελφοί” μας - και προφανώς το πρώτο έχει κοινωνικό αντίκτυπο ενώ το άλλο είναι ένα event, οπότε συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Τα αγαπημένα μας “live” είναι όταν είμαστε μαζεμένοι με τους κολλητούς μας στο στούντιο και γράφουμε καινούρια κομμάτια.
Αν υπήρχε ένα σημείο στον κόσμο όπου οι Nekrotsoulithra θα έπαιζαν την απόλυτη συναυλία τους, πού θα ήταν και ποιο θα ήταν το ιδανικό κοινό σας; Αν είναι η απόλυτη, τότε επιτρέπεται να ταξιδέψουμε και στον χρόνο, έτσι; Στην Ελλάδα, άφτερ πάρτυ στο +Soda και εξωτερικό πάμε Ολλανδία, στο Thunderdome Festival του 1994.
Αν οι Nekrotsoulithra ήταν αίρεση, ποιο θα ήταν το δόγμα τους και ποια η τελετή μύησης των πιστών; Κάτι σαν το Heaven’s Gate αλλά χωρίς τη γνωστή κατάληξη. Θα ήταν ένα τεράστιο σπίτι με όλους μας τους φίλους, όπου θα είχε αναγκαστικό καθημερινό πάρτυ. Τώρα, για τελετή μύησης, το πιο απλό και δύσκολο ταυτόχρονα, να αράξουμε μια ώρα μαζί και να μην είσαι τελείως μαλάκας.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι σας που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν εθνικός ύμνος μιας χώρας υπό διάλυση; Προτιμάμε να είναι ύμνος κάποιας ομάδας τρίτης εθνικής ή ακόμα πιο κάτω. Για το κομμάτι δεν έχουμε ιδέα.
Σε έναν εφιαλτικό κόσμο όπου σας αναγκάζουν να διασκευάσετε ένα τραγούδι του Χατζηγιάννη, ποιο θα ήταν αυτό και πώς θα το κατακρεουργούσατε; Καταρχάς δεν θα ήταν καθόλου εφιαλτικός κόσμος, γιατί ο Χατζηγιάννης έχει βγάλει μερικές κομματάρες. Θα κάναμε ή το “Πάρτυ” ή το “Είσαι Εδώ”, γουστάρουμε φουλ και τα δύο.
Αν ένας από εσάς πιάσει καριέρα στα mainstream media, τι ακραία τιμωρία του αξίζει; Ντάξει έχουμε κάνει και χειρότερα αχχαχα. Να μη βάζει ποτέ τη μουσική που θέλει στα ταξίδια με το αμάξι. Μπορούμε να σκεφτούμε τρεις τέσσερις από την παρέα που τους αξίζει…
Ποιο είναι το πιο ανάρμοστο μέρος που έχετε γράψει στίχους ή σας έχει έρθει μουσική έμπνευση; Γιώργος: Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο μέρος που να ήταν ανάρμοστο. Πολλές φορές γράφω στίχους και το κάνω να φαίνεται σαν να γράφω μήνυμα, για να μην νομίζει ο απέναντι ότι τον αγνοώ για αυτόν τον λόγο.
Έχει υπάρξει στιγμή που νιώσατε πραγματικά ότι το κοινό σας δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε και εσείς απλά συνεχίσατε σαν να μη συμβαίνει τίποτα; Το κοινό μας έχει πάντα ιδέα τι συμβαίνει γιατί είναι γαμάτο χαχαχ. Δεν έχουμε ιδέα, ίσως να μην έχει ιδέα σε τι κατάσταση είναι τα κεφάλια μας όταν παίζουμε live. Όλα βάσει σχεδίου.
Αν το όνομα "Nekrotsoulithra" γινόταν viral σε λάθος πλαίσιο (τύπου συνωμοσιολόγοι στο Facebook ή θρησκόληπτοι που πιστεύουν ότι είστε έργο του σατανά), θα το εκμεταλλευόσασταν ή θα αλλάζατε όνομα; Καλά, εννοείται θα το εκμεταλλευόμασταν, μεγάλη ταλαιπωρία να αλλάζεις όνομα!
