Κοντραμπατζήδες: Ονομασία όσων έκαναν λαθρεμπόριο μέσω θαλάσσης, κυρίως στα παράλια της Μικράς Ασίας. Είχαν δικό τους κώδικα τιμής και υπήρξαν σε πολλές περιπτώσεις δημοφιλείς ήρωες μέσα από τη φιλολαϊκή τους δράση (αγαθοεργίες, υποστήριξη των αδυνάτων, κλπ), και τον περιπετειώδη βίο τους.
Περιπετειώδης μοιάζει να είναι και ο μουσικός της ρεμπέτικης ορχήστρας των Κοντραμπατζήδων που μας συστήθηκε και δισκογραφικά πριν λίγες μέρες. Στη Φωνή, ο ηθοποιός Θέμις Καρποδίνης όπου μετά από τις θεατρικές συνεργασίες με ανθρώπους όπως η Μάνια Παπαδημητρίου, ο Γιάννης Σκουρλέτης, ο Νίκος Αρμάος, ο Πέτρος Ζούλιας, ο Γιάννης Οικονομίδης και ο Δήμος Αβδελιώδης.
Στο ομώνυμο άλμπουμ ακούς τραγούδια από συνθέτες που έζησαν και έδρασαν κυρίως προπολεμικά. Μάρκος Βαμβακάρης, Κώστας Ρούκουνας, Γιάννης Παπαϊωάννου, Δημήτρης Σέμσης, Κώστας Σκαρβέλης, Γιώργος Καμβύσης, Μανώλης Χιώτης, Παναγιώτης Τούντας, Απόστολος Χατζηχρήστος, Σπύρος Περιστέρης.
Προσοχή! Δεν μιλάμε για διασκευές με μπιτάκια και σύγχρονες σκέψεις αλλά μια απόδοση μιας «κλασικής» πια ελληνικής μουσικής από νέους ανθρώπους. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Πάρο ο Καρποδίνης, σπούδασε λαϊκή και παραδοσιακή μουσική και έπειτα υποκριτική.
Η Πάρος είναι κομβικό σημείο αφού και η εταιρεία παραγωγής έχει εκεί την έδρα της αλλά και ο δίσκος δεν θα έβγαινε χωρίς την ύπαρξη της νησιώτικης φιλίας μεταξύ του Θέμη και ενός δικού μου παιδικού φίλου, του Φοίβου Κοντογιάννη. Αυτή ήταν και η αφορμή για την γνωριμία μας.
Όλοι οι Κοντραμπατζήδες μαζί στην παρουσίαση δίσκου στην Κληματαριά στο κέντρο της Αθήνας. Φωνή: Μαρία Ψειροπούλου/ Μπουζούκι: Γιάννης Κάτος/ Κιθάρα: Γιώργος Χρονόπουλος/ Βιολί: Σωτήρης Μαργώνης/ Κοντραμπάσο: Γιώργος Βεντουρής/ Ακορντεόν: Γιώργος Ζωγράφος
Ποια είναι η ιστορία πίσω από τους Κοντραμπατζήδες; Πώς μαζευτήκατε; Η μπάντα φτιάχτηκε με αφορμή το δίσκο, αυτός ήταν που μας έφερε κοντά.
Δεν είχατε ξανασυνεργαστεί; Γνωριζόμασταν αλλά δεν είχαμε παίξει μαζί. Επειδή παίζω και στο θέατρο δεν έχω κάνει τόσες εμφανίσεις σε συναυλίες. Αλλά τους ήξερα, επειδή είμαι και μουσικός, είμαι στο σινάφι και γνωρίζω κόσμο.
Πώς και δεν είχες βγάλει δίσκο εσύ μέχρι τώρα; Ε, με τα ρεμπέτικα δεν βγάζει και κανείς δίσκο τώρα. Εκτός αν είναι πειραγμένα ή διασκευές. Δεν βγαίνουν ολόκληροι δίσκοι…
Έχεις κάνει πάλκο; Στα φοιτητικά μου χρόνια στην Άρτα, στην Πάρο καλοκαίρια, στην Αθήνα όχι.
Θα το έκανες; Ε, βέβαια αυτός είναι ο σκοπός του δίσκου. Αυτή την πορεία θα πάρει το πράγμα.
Που μεγάλωσες; Στην Πάρο. Έφυγα για μουσικές σπουδές στην Άρτα. Στην Αθήνα ήρθα το 2004, ξεκίνησα από το θέατρο. Με τη μουσική δεν έκανα γιατί με είχε απορροφήσει το θέατρο. Έχω κάνει μουσικές παραστάσεις. Τρία χρόνια ήμουνα με τον Γάννη Σκουρλέτη και κάναμε τις πρώτες του σκηνοθεσίες με μελοποιημένη ποίηση. Το «Αμάρτημα της Μητρός μου» που κάναμε με το Δήμο Αβδελιώδη, οι μονόλογοι του Παπαδιαμάντη, είναι παραστάσεις που μοιάζουν με όπερα. Δεν μπορείς αν δεν έχεις μουσική παιδεία ν’ ανταπεξέλθεις σε αυτές.
Το θέατρο δεν το σταματάς; Όχι, και ετοιμάζω άλλο δίσκο που είναι να βγει σε λίγο.
Πιο πολύ σου αρέσουν τα νησιώτικα ή τα ρεμπέτικα; Δεν τα ξεχωρίζω. Για μένα είναι το ίδιο.
Είναι φοβερά τραγούδια όλα αυτά για να παραμένουν ακόμα τόσο γνωστά. Έχουν δύναμη γι΄αυτό βλέπεις και τα τραγουδάει πάρα πολύς κόσμος. Είναι άπειρα τα σχήματα που παίζουν ρεμπέτικα.
Και ρεμπετάδικα πολλά; Όχι τόσα όσο παλιά αλλά πάρα πολλά μαγαζιά που φιλοξενούν μικρά σχήματα. Όπως γινόταν άλλοτε.
Θα ήθελες να ζεις στα χρόνια που γραφόντουσαν τα ρεμπέτικα; Δε νομίζω, ήταν πολύ δύσκολα, σήμερα από απόσταση τα βλέπουμε λίγο ρομαντικά τα πράγματα.
Από τους στίχους τι καταλαβαίνεις; Από τη μία υπάρχει μαύρη, μαυρίλα… Από την άλλη όρεξη για ζωή. Αυτό είναι που με γοητεύει σε αυτή τη μουσική. Ενώ γεννήθηκε μέσα στη φτώχεια, σε πείνα, σε ανέχεια, βλέπεις ότι έχει έναν τσαμπουκά. Ένα τραγούδι αντίστασης στις κακουχίες. Ο κόσμος γούσταρε να ζήσει. Αυτό είναι πάρα πολύ επίκαιρο. Δεν το καταλαβαίνουμε γιατί η σημερινή ανέχεια έχει διαφορετική μορφή. Βλέποντας φωτογραφίες από τα παλιά χρόνια, μας φαίνεται πολύ μακρινό, νομίζουμε ότι πρέπει να είναι όπως τότε τα πράγματα για να πούμε ότι είναι μια εποχή που ζούμε σε κατάντια και δεν καταλαβαίνουμε τη δικιά μας.
Τώρα έχουμε δρόμους, αποχέτευση. Υπάρχει όμως μια πτώση. Ήθους, αξιών. Πιστεύω ότι η γενιά μας είναι στο περιθώριο. Το σύστημα δεν σε βοηθάει να κάνεις πράγματα.
Γιατί δεν βγάζουμε τα ίδια τραγούδια όμως; Γιατί ο κόσμος έχει πάθει αποβλάκωση. Κάθεται και περιμένει να έρθει το τέλος του κόσμου. Δεν κοιτάζει πως να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Εσύ έχεις γράψει δικά σου; Θα ναι αυτά στον επόμενο δίσκο; Όχι, ο επόμενος δίσκος που είναι έτοιμος είναι παραδοσιακά από νησιά διασκευασμένα με πιάνο και κόντραμπάσο. Άλλη φάση, όχι με τον ορθόδοξο τρόπο.
Χάνουν τα τραγούδια όταν δεν ακούγονται μέσα στο πλαίσιο που δημιουργήθηκαν; Σ’ ένα νησί, στην ύπαιθρο, στο χωριό; Αυτό είναι ένα φαινόμενο που δεν το ζούμε τώρα αλλά τις τελευταίες δεκαετίες. Δηλαδή με την αστικοποίηση η μουσική της υπαίθρου έφυγε από το πλαίσιο που τη γέννησε και αναπαράγεται σε άλλο, μέσα στις πόλεις δηλαδή. Αυτό δεν είναι κάτι αναγκαστικά κακό. Για να υπάρξει η πόλη πάντα έχει αναφορές στα πολιτισμικά στοιχεία της υπαίθρου. Αυτό είναι κάτι που έχει όμως μεγάλη παράδοση, δεν είναι κάτι καλό ή κακό, το παραδοσιακό τραγούδι μπαίνει μέσα στην πόλη και μετουσιώνεται.
Έχει η παράδοση πια χάσει τον οπισθοδρομικό χαρακτήρα της, Είναι λίγο κουλ πια να ασχολείσαι μαζί της; Στο τελευταίο φταίει ότι κατά καιρούς τα έχουν καρπωθεί διάφοροι και τα έχουν κάνει σημαία για να προβάλουν τον εθνικισμό τους. Αυτό είναι ένα σημάδι των καιρών, όπως βλέπεις και από την άλλη να φοβάται κανείς να πει ότι είναι πατριώτης. Έχουν μπερδευτεί οι έννοιες, για το τι σημαίνει να είμαι Έλληνας και ν΄αγαπάω την πατρίδα μου. Πώς θα το πω αυτό και δεν θα με πάρουν για ακροδεξιό;
Η αγάπη στον ελληνικό πολιτισμό δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι είσαι και εθνικιστής; Φυσικά και δεν σημαίνει αυτό. Η παραδοσιακή μουσική είναι μια ένδειξη ότι αγαπάς τη χώρα. Στην Ελλάδα έχουμε μια ποικιλία παραδοσιακής μουσικής που δεν υπάρχει σε άλλες χώρες στον κόσμο. Αν πιάσεις από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη και από τη Μυτιλήνη μέχρι την Κέρκυρα ακούς μουσικές τόσο διαφορετικές λες και αλλάζεις χώρα.
Στην Πάρο σκέφτεσαι να επιστρέψεις; Όχι ακόμα.
Θα κάνεις κάποια live; Ναι δεν είναι όλα κανονισμένα αλλά θα γίνουν.
