Στα γρήγορα: Η ep κυκλοφορία του supergroup από αυτές τις τρεις πολύ ενδιαφέρουσες indie songwriters στην Matador.
Την ακούσαμε: Χρησιμοποιώντας τελείως ειρωνικά το όνομά τους, οι τρεις αυτές κυρίες λειτουργούν στα έξι κομμάτια του EP σαν τα σημεία ενός τριπτύχου που αλληλοσυμπληρώνεται από τις φωνές και τη μουσική στόφα της κάθε μίας, χωρίς το σύνολο να υπερκαλύπτει την επιμέρους μοναδικότητα τους. Τα ζεστά άλτο φωνητικά της Lucy Dacus, οι folk κιθάρες της Phoebe Bridges και η εύθραυστη μελωδικότητα της Julien Baker ενώνονται αβίαστα, με την κάθε μία να δίνει την αίσθηση ότι δεν θέλει να λάμψει αλλά να εναρμονιστεί στο σύνολο. Όπως και στις σόλο δουλειές τους, δείχνουν την ευαίσθητη πλευρά του να είσαι γυναίκα λίγο μετά τα 20.
Τρέξε μακριά: Αν βγάζεις σπυράκια στην κατηγορία "singer-songwriter".
Τ' είπες τώρα; «Το Boygenius πετυχαίνει γιατί η ξεχωριστή τους δουλειά δεν μοιράζεται ένα ενοποιημένο μουσικό είδος.» -Pitchfork
Να τ' αφήσω; Δείγμα δωρεάν:
