Είναι γεγονός ότι ανήκω στη γενιά που αγάπησε τους Puressence από τα γεννοφάσκια τους και εκεί πίσω στα ‘90s δεν έχανα συναυλία και CD τους. Και είμαι και από τους πιστούς νοσταλγούς εκείνης τη εποχής, πράγμα που σημαίνει ότι περίμενα πώς και πώς το live τους στο Floyd Live Music Venue στις 14 Δεκεμβρίου.
Λίγους μήνες νωρίτερα είχα πάρει συνέντευξη από τον τραγουδιστή James Mudriczki και γνώριζα ότι τον τελευταίο χρόνο αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, αφού είχε κάνει μια επέμβαση (εξαιτίας εγκεφαλικής αιμορραγίας) και η ανάρρωση δεν ήταν εύκολη.
Για την ακρίβεια ακόμα προσέχει και μάλιστα πριν το μεγάλο reunion live τους τον Αύγουστο στο Albert Hall του Μάντσεστερ, δεν είχε κάνει πρόβες με την υπόλοιπη μπάντα για να μην πιέσει και επιβαρύνει τον εαυτό του. Αυτό εκ των πραγμάτων μου είχε δημιουργήσει μία ανησυχία για το αν θα τα καταφέρει να ανταπεξέλθει, από την άλλη όμως στα βίντεο από το Albert Hall η φωνή του ακουγόταν καμπάνα και το ίδιο ανατριχιαστική με παλιά, οπότε έδιωχνα τις κακές σκέψεις.
Όταν βγήκαν οι Puressence στη σκηνή και ακούστηκε η φωνή του James, ήμασταν πολλοί που βγάλαμε έναν αναστεναγμό συγκίνησης. Ήμασταν και πολλοί έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε και το γεγονός ότι πιθανότατα μετά από τόσα χρόνια τα πράγματα δεν θα είναι τα ίδια. Και τραγουδήσαμε αρκετούς στίχους και χειροκροτήσαμε και φωνάξαμε τίτλους τραγουδιών αλλά πολύ γρήγορα φάνηκε ότι κάτι δεν γεμίζει τον χώρο (και σίγουρα δεν ήταν ο κόσμος, που έφτανε μέχρι την πόρτα της εξόδου).
Ο ήχος ήταν πολύ κακός, μπουκωμένος και χαμηλός (ειδικά προς τα πίσω, όπως έμαθα και όπως άκουσα γιατί βρέθηκα στις τελευταίες σειρές στο encore) και το κυριότερο, ο James φάνηκε να μη μπορεί να συντονιστεί με την υπόλοιπη μπάντα. Οι μουσικοί έτρεχαν και ο ίδιος έπαιρνε τον χρόνο του. Η φωνή του ήταν όντως καμπάνα αλλά τα φαλτσέτα είχαν μετατραπεί σε φάλτσα και το όλο πράγμα ήταν κάπως ασυντόνιστο. Υπήρξαν δυστυχώς παρέες που έφυγαν στα μισά της συναυλίας.
Ναι η συγκίνηση υπήρχε, η νοσταλγία ξύπνησε, αλλά έλειπαν κάποια βασικά πράγματα για να γίνει αυτή η συναυλία αξέχαστη για τους σωστούς λόγους. Εύχομαι να αναρρώσει καλά ο James και στο μέλλον να δέσει ξανά η μπάντα όπως παλιά.
