Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλέξανδρος Βούλγαρης κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο έναν δίσκο, κυριολεκτικά «σπιτικό». Η Αντιλόπη, όμως, που γράφτηκε και ηχογραφήθηκε την τελευταία εβδομάδα, την εβδομάδα της «καραντίνας», ανέβηκε χθες Παρασκευή 20/3 και πιάνει απόλυτα το zeitgeist.
Έχει 9 νέα κομμάτια αλλά κι ένα τραγούδι που γράφτηκε τον περασμένο Ιούνιο για την ταινία Όταν Γελάω Κλείνουν Τα Μάτια Μου του Ντάνι Μπόλντα. Κι έρχεται σιγότερο από έναν χρόνο από όταν ακούσαμε την Παραδουλεύτρα (Inner Ear, 2019) και λίγες εβδομάδες αφού η Winona, η νέα ταινία του, κυκλοφόρησε στις αίθουσες (οι προβολές διακόπηκαν απότομα, μαζί με το κλείσιμο των σινεμά), ο Αλέξανδρος Βούλγαρης κυκλοφόρησε έναν νέο δίσκο, κυριολεκτικά προϊόν των καιρών μας.
Τον δίσκο μπορείτε να τον ακούσετε ολόκληρο εδώ (είναι διαθέσιμος και για download) κι όπως πάντα ισορροπεί μεταξύ τρυφερότητας και χιούμορ, μια ιδιαίτερη ματιά στο πρωτόγνωρο που παρακολουθούμε σε απομόνωση. Ανάμεσα «στο κορίτσι, το αγόρι και τη γάτα», ο Boy χωράει από το Masterchef μέχρι το αριστουργηματικό Πνεύμα του Μελισσιού του Βίκτορ Ερίθε και νοσταλγεί τα...μπλουζάκια από το υπέροχο Rockwave του 1998.
Τα σόσιαλ μίντια γέμισαν με στιχους της Αντιλόπης, αυτά είναι δεκα στιγμιότυπα που ήδη προλάβαμε να αγαπήσουμε...
«Και όταν μετρήσουμε πόσοι μείναμε πίσω θα πούμε ένα αχ/ και θα πάρουμε το δρόμο για το κοντινότερο μπαρ».
«Θέλω να τελειώνω μόνη μου τελευταία/ Θέλω απλά να βλέπω τα βίντεο»
«Μέσα στο σπίτι ερωτεύομαστε τοίχους/ Και αν κάνουμε έναν γιο θα τον βαφτίσει το απορρυπαντικό».
«Γεννιέσαι στο Μητέρα/ Πεθαίνεις στο Ίδρυμα Νιάρχου».
«Την ώρα που ξεκινάει το μάστερσεφ, είμαι χαρούμενος/ Έχω ένα λόγο να ζω.
Πάνω που το τέλος έμοιαζε κοντινό/ Σωτήρη, Λεωνίδα και Πάνο, συγνώμη για τον ενικό.
Σας ευχαριστώ/ Πάνω που το τέλος μου έμοιαζε κοντινό»
«Είναι γνωστό ότι ονειρευόμαστε μόνο το λάθος»
«Και όταν δακρύσουν τα παγάκια/ Και όταν τελειώνουν τα κοκτέηλ.
Θα χορεύουμε το Media Luz και θα’ναι όλα οκ».
«Ανταλλάζουμε ρύζι με μπλουζάκια Rockwave 1998».
«Βγάλε τα ρούχα σου και βγες στο μπαλκόνι/ Να δούμε ο ένας του άλλου τις παιδικές πληγές».
«Κι αν σκοτάδι γεμίσει και το πτώμα του γείτονα μυρίσει/ Καλούμε το πνεύμα του μελισσιού».
