Οι εκθέσεις που πρέπει να δεις στην Ευρώπη το 2025

Από τις νέες αποκαλύψεις σχετικά με τις μεθόδους εργασίας του Gustav Klimt και τις 200 δημιουργίες του οίκου μόδας Dolce & Gabbana, έως τη σπάνια επανένωση πρώιμων ιταλικών αριστουργημάτων και τον Γοτθικό Μοντερνισμό, υπάρχει κάτι για κάθε λάτρη της τέχνης στη φετινή ατζέντα.

Μπορείς να ρίξεις μια ματιά στα έργα Αμερικανών φωτογράφων στο Άμστερνταμ ή να εξερευνήσεις την Ιαπωνία της περιόδου Έντο στη σύγχρονη εποχή του Λονδίνου. Μπορείς να ανακαλύψεις νέα πράγματα για την ιστορία καταγωγής του Σουρεαλισμού ή να θαυμάσεις τις πρωτοπόρες γυναίκες του Μοντερνισμού, αλλά και πολλά ακόμα. Αυτές είναι κάποιες από τις καλύτερες εκθέσεις τέχνης που θα φιλοξενηθούν στα ευρωπαϊκά μουσεία το 2025.

From the Heart to the Hands: Dolce & Gabbana

Grand Palais, Παρίσι, Γαλλία, 10/1–31/3/2025

Η τέχνη συναντά τη μόδα σε μια εντυπωσιακή έκθεση στο Grand Palais, αφιερωμένη στον διαχρονικό ιταλικό οίκο μόδας Dolce & Gabbana, την οποία επιμελείται η Florence Müller -πρώην καθηγήτρια στο Γαλλικό Ινστιτούτο Μόδας στο Παρίσι. Περιλαμβάνει περισσότερες από 200 δημιουργίες των σχεδιαστών Domenico Dolce και Stefano Gabbana, οι οποίοι ίδρυσαν τον οίκο το 1985 και είναι απλωμένη σε δέκα αίθουσες, καλύπτοντας 1.200 τ.μ.  

Η έκθεση στο Παρίσι μοιάζει με μια προηγούμενη εκδοχή που παρουσιάστηκε στο Palazzo Reale στο Μιλάνο νωρίτερα φέτος, με δύο τμήματα που προσαρμόστηκαν ειδικά για το Grand Palais, ενώ έργα τέχνης πλαισιώνουν την παρουσίαση, συμπεριλαμβανομένης μιας σειράς πινάκων της Γαλλοαμερικανίδας καλλιτέχνιδας και ηθοποιού Anh Duon, η οποία δημιούργησε αυτά τα έργα εμπνεόμενη από τις συλλογές Alta Moda και Alta Sartoria των Dolce & Gabbana τα τελευταία χρόνια.

Οι Dolce & Gabbana αντλούν συνεχώς έμπνευση από πολλές πτυχές της παράδοσης της ιταλικής τέχνης και χειροτεχνίας, οι οποίες εξετάζονται στην έκθεση για πρώτη φορά, όπως και το Orsini Venezia, ένα εργαστήριο στη Βενετία που παράγει μωσαϊκά με φύλλα χρυσού από το 1888. Παρουσιάζεται επίσης η επιρροή άλλων καλλιτεχνών και τεχνιτών στη δουλειά των σχεδιαστών, όπως του Barovier & Toso, ενός διάσημου κατασκευαστή γυαλιού στη Βενετία που ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα. Οι Dolce & Gabbana συνεργάστηκαν επίσης με τον Salvatore Sapienza, ο οποίος αποκαθιστά και διακοσμεί σικελικά κάρα αλλά και με τους αδελφούς Bevilacqua, Σικελούς κεραμοποιούς γνωστούς για τις καινοτόμες δημιουργίες τους (ο Dolce γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σικελία). Η σκηνογραφία κάθε ενότητας είναι εμπνευσμένη από την ιταλική ιστορία της τέχνης, την όπερα, την τέχνη του γύψου, την αρχιτεκτονική -ιδιαίτερα το Palazzo Farnese της Αναγέννησης στη Ρώμη- τη μπαρόκ εσωτερική διακόσμηση και τον Ναό της Ομόνοιας στο Αγκριτζέντο, ο οποίος χτίστηκε περίπου το 430 π.Χ. στη Σικελία.

Περισσότερα: ΕΔΩ

American Photography

Rijksmuseum, Άμστερνταμ, Ολλανδία, 1/2–9/6/2025

Η πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση αμερικανικής φωτογραφίας στην Ολλανδία θα περιλαμβάνει πάνω από 200 φωτογραφικά έργα, από επιδραστικούς καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των Nan Goldin, Andy Warhol, Diane Arbus και άλλων αλλά και φωτογραφίες από λιγότερο γνωστούς και ανώνυμους φωτογράφους, που αποτύπωσαν αυθεντικές και συχνά ξεχασμένες όψεις της αμερικανικής ζωής.

Αν την επισκεφτείς, θα έχεις την ευκαιρία να δεις τη χώρα μέσα από τα μάτια Αμερικανών φωτογράφων και να κατανοήσεις πώς η φωτογραφία ως μέσο έγινε μια τόσο αγαπητή τέχνη, βαθιά ριζωμένη στην αμερικανική κοινωνία.

Περισσότερα: ΕΔΩ 

Kandinsky’s Universe: Geometric Abstraction in the 20th Century

Museum Barberini, Πότσνταμ, Γερμανία, 15/2–18/5/2025

Το έργο του Wassily Kandinsky φημίζεται για το καινοτόμο παιχνίδι χρωμάτων, γραμμών και σχημάτων. Ο Ρώσος καλλιτέχνης θεωρείται πρωτοπόρος της αφηρημένης τέχνης στον δυτικό πολιτισμό και αυτή η έκθεση παρακολουθεί τον ανεξίτηλο αντίκτυπο που είχαν τα έργα του σε μια εποχή που οι μοντέρνοι καλλιτέχνες στράφηκαν στην αφαίρεση.

Αντί λοιπόν τα έργα αυτά να παρουσιάζουν αυστηρά ορατά φαινόμενα, οπτικοποιούν άπιαστα πνευματικά θέματα με τη χρήση της γεωμετρίας. Η παρουσίαση του «Σύμπαντος του Kandinsky» στο Museum Barberini ενώνει πάνω από 100 αφηρημένα έργα τέχνης, σχεδόν ισάριθμων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένων των Josef Albers, Sonia Delaunay, Bridget Riley, Frank Stella και φυσικά του ίδιου του Kandinsky.

Περισσότερα: ΕΔΩ

Gustav Klimt: Pigment & Pixel

Belvedere Museum, Βιέννη, Αυστρία, 20/2–7/9-2025

Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Gustav Klimt ανέλαβε να διακοσμήσει τις τεράστιες οροφές της αίθουσας τελετών του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Οι «Faculty Paintings» -με τις μη εξιδανικευμένες αλληγορικές φιγούρες, την ασυνήθιστη συμβολική γλώσσα και τον σοκαριστικό ερωτισμό- προκάλεσαν όχι μόνο ενθουσιασμό αλλά και έντονες αντιπαραθέσεις.

Δυστυχώς, τα πρωτότυπα έργα χάθηκαν και διασώζονται μόνο σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Το 2021, το Μουσείο Leopold της Βιέννης συνεργάστηκε με την Google για να καθορίσει τα αρχικά χρώματα των έργων του Klimt χρησιμοποιώντας τεχνητή νοημοσύνη και τεχνολογία απεικόνισης. Το «Gustav Klimt: Χρωστική & Pixel» αποκαλύπτει αυτές τις συναρπαστικές νέες γνώσεις για το έργο του Αυστριακού καλλιτέχνη.

Περισσότερα: ΕΔΩ

Leigh Bowery!

Tate Modern, Λονδίνο, Αγγλία, 27/2–31/8/2025

Υπάρχουν ελάχιστοι τομείς δημιουργικότητας που το έργο του Leigh Bowery (1961–1994) δεν άγγιξε. Ο Αυστραλός καλλιτέχνης, γνωστός για την προκλητική του προσέγγιση, υπήρξε ερμηνευτής, σύμβολο της club κουλτούρας, μοντέλο, τηλεοπτική προσωπικότητα, σχεδιαστής μόδας, μουσικός και queer είδωλο. Αυτή η αναδρομική έκθεση διερευνά κάθε πτυχή της καριέρας του και τον αντίκτυπό της στη σύγχρονη τέχνη και κουλτούρα. Ο Bowery συχνά περιγραφόταν ως ένα ζωντανό έργο τέχνης. Επανεφηύρε τα ρούχα και το μακιγιάζ ως μορφές γλυπτικής και ζωγραφικής, έθεσε όρια στην ευπρέπεια και δημιούργησε μια νέα μορφή performance art, εξερευνώντας το σώμα ως εργαλείο μεταμόρφωσης με τη δύναμη να αμφισβητεί τις νόρμες αισθητικής, σεξουαλικότητας και φύλου.

Το έργο του ήταν προκλητικό και αμφιλεγόμενο: μια από τις πιο διαβόητες παραστάσεις του περιλάμβανε το να δέσει τη σύζυγο και συνεργάτιδά του, Nicola Rainbird -που σήμερα διαχειρίζεται την περιουσία του καλλιτέχνη- στο στήθος του, ανάποδα, και να «γεννήσει» τη Rainbird στη σκηνή. Η έκθεση στο Tate είναι η πρώτη που θα συγκεντρώσει τα κοστούμια του Bowery μαζί με πίνακες, φωτογραφίες και βίντεο, παρουσιάζοντας την ευρύτητα του έργου του. Θα περιλαμβάνει επίσης μια νέα μουσική και βίντεο εγκατάσταση από τον σκηνοθέτη και DJ Jeffrey Hinton, εμπνευσμένη από το Taboo, μια βραδιά σε κλαμπ που ο Bowery δημιούργησε το 1985 και καλούσε το κοινό να μεταμορφωθεί και να εξερευνήσει την ταυτότητά του.

Το Tate θα παρουσιάσει, επίσης, το βίντεο «What’s Your Reaction to the Show?» (1988) του καλλιτέχνη Dick Jewell. Η ταινία κατέγραψε τις αντιδράσεις των θεατών σε μια πενθήμερη performance στο—πλέον κλειστό—Anthony d’Offay Gallery στο Λονδίνο, όπου ο Bowery ντυνόταν μπροστά από έναν διπλό καθρέφτη, επιτρέποντας στο κοινό να τον παρακολουθεί ενώ ο ίδιος έβλεπε μόνο τον εαυτό του. Άλλα έργα στην έκθεση περιλαμβάνουν αρκετά πορτρέτα που δημιούργησε ο Lucian Freud με τον Bowery, ο οποίος έγινε στενός φίλος και μούσα του ζωγράφου, καθώς και φωτογραφικά πορτρέτα των Nick Knight και Fergus Greer. Η έκθεση θα κλείσει εξερευνώντας το συγκρότημα του Bowery, τους Minty, μέσω του οποίου συνδύασε πολλές πτυχές της τέχνης του. Μια μονογραφία με νέες φωτογραφίες όλων των κοστουμιών που διατηρούνται στην περιουσία του καλλιτέχνη θα συνοδεύει την έκθεση.

Περισσότερα: ΕΔΩ

Gothic Modern: From Darkness to Light

Nasjonalmuseet, Όσλο, Νορβηγία, 28/2–15/6/2025

Υπάρχει μία σκοτεινή μαγεία στη γοτθική τέχνη και δεν είναι τυχαίο που πολλοί καλλιτέχνες στη Βόρεια Ευρώπη γοητεύονται εδώ και χρόνια από καθετί γοτθικό. Η έκθεση ερευνά πώς μοντέρνοι καλλιτέχνες -όπως οι Edvard Munch, Käthe Kollwitz και Ernst Kirchner- βρήκαν έμπνευση στους μακρινούς ομόλογούς τους της Γοτθικής Εποχής, όπως οι Albrecht Dürer και Hans Holbein. Έχει διαφημιστεί ως η πρώτη διεθνής έκθεση που εξερευνά μια τέτοια αντιπαραβολή και παρουσιάζεται σε επτά θεματικές ενότητες:

• Το Ταξίδι στη Γοτθική Εποχή
• Προσκυνητές της Τέχνης
• Συναντήσεις με τον Θάνατο
• Συντροφικότητα
• Γοτθικές Παραλλαγές
• Από την Αγάπη στον Πόνο
• Ανάμεσα στο Φως και το Σκοτάδι

Περισσότερα: ΕΔΩ

Anselm Kiefer: Where Have All the Flowers Gone

Μουσεία Van Gogh και Stedelijk, Άμστερνταμ, Ολλανδία, 7/3–9/6/2025

Ο Vincent van Gogh και ο Anselm Kiefer -δύο γίγαντες της τέχνης που χωρίζονται από τον χρόνο, αλλά συνδέονται βαθιά μέσα από το έργο τους- ενώνονται σε μια μεγάλη έκθεση δύο χώρων που ανοίγει τον Μάρτιο στο Άμστερνταμ. Η έκθεση «Anselm Kiefer: Πού Πήγαν Όλα τα Λουλούδια» (Sag mir wo die Blumen sind), η οποία μοιράζεται ανάμεσα στο Μουσείο Van Gogh και το Μουσείο Stedelijk, στοχεύει να αναδείξει τη δεκαετίες μακρά εμμονή του Kiefer με τον Ολλανδό καλλιτέχνη και να προσφέρει μια νέα οπτική για τη γενικότερη καλλιτεχνική του εξέλιξη. Πρόκειται για το πρώτο κοινό εγχείρημα των δύο μουσείων και έχει γίνει σε στενή συνεργασία με τον ίδιο τον Kiefer, ο οποίος δημιούργησε μια σειρά νέων έργων ειδικά για την έκθεση. 

Είναι μία ενιαία έκθεση, αν και τα δύο μέρη έχουν διαφορετική εστίαση. Στο Μουσείο Van Gogh, τα εκθέματα περιλαμβάνουν σχέδια που ο Kiefer δημιούργησε κατά τη διάρκεια ενός εφηβικού του ταξιδιού από την Ολλανδία στο Βέλγιο και τη Γαλλία, ακολουθώντας τα βήματα του Van Gogh. Παρουσιάζονται επίσης έργα που ανταποκρίνονται άμεσα στον Μεταϊμπρεσιονιστή καλλιτέχνη, όπως το «Έναστρη Νύχτα» (The Starry Night, 2019) -που εκτίθεται για πρώτη φορά- και συνδυάζει ακρυλικό, άχυρο, φύλλα χρυσού, ξύλο και άλλα υλικά.

Στο Μουσείο Stedelijk, ωστόσο, θα εκτεθούν για πρώτη φορά όλα τα έργα του Kiefer από τη συλλογή του μουσείου. Αυτά περιλαμβάνουν ταινίες και γνωστούς πίνακες, όπως το «Innenraum» (Εσωτερικός Χώρος, 1981), που απεικονίζει την αίθουσα μωσαϊκών της κατεδαφισμένης Νέας Καγκελαρίας του Ράιχ στο Βερολίνο, σύμβολο της ναζιστικής δικτατορίας. Το Stedelijk θα φιλοξενήσει επίσης το «κεντρικό» έργο της έκθεσης, μια νέα εγκατάσταση μήκους 24 μέτρων που θα περιβάλλει τη θρυλική σκάλα του μουσείου. Αποτελείται από υλικά όπως χρώμα, πηλό, αποξηραμένα ροδοπέταλα, χρυσό, κοστούμια και στολές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, φέρει τον ίδιο τίτλο με την έκθεση και αναφέρεται στο αντιπολεμικό τραγούδι του 1955 του Pete Seeger, το οποίο έγινε διάσημο από τη Marlene Dietrich. Αργότερα μέσα στη χρονιά, το Μουσείο Van Gogh θα συνεργαστεί με τη Royal Academy of Arts στο Λονδίνο για μια προσαρμοσμένη εκδοχή της έκθεσης.

Περισσότερα: ΕΔΩ

Siena: The Rise of Painting, 1300–1500

National Gallery of Art, Λονδίνο, Αγγλία, 8/3–22/6/2025

Η Φλωρεντία θεωρείται η γενέτειρα της ιταλικής αναγεννησιακής τέχνης. Ωστόσο, αυτή η έκθεση υποστηρίζει τη σημαντική επιρροή της γειτονικής Σιένα στη διαμόρφωση της ιστορίας της τέχνης όπως τη γνωρίζουμε.

Περισσότερα από 100 έργα Σιενέζων καλλιτεχνών -συμπεριλαμβανομένων ζωγραφικών έργων, γλυπτών, μεταλλουργημάτων, υφαντών και άλλων- προσφέρουν μια νέα οπτική για την ανάπτυξη και τη διάδοση της ιταλικής ζωγραφικής στην Αναγέννηση.

Η έκθεση «Σιένα: Η Άνοδος της Ζωγραφικής» μεταφέρεται στο Λονδίνο μετά από μια επιτυχημένη παρουσίαση στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και είναι αξιοσημείωτο ότι επανενώνει μακροχρόνια διαχωρισμένα πάνελ, όπως το Maestà Altarpiece του Duccio και το Orsini Polyptych του Simone Martini.

Περισσότερα: ΕΔΩ

Hiroshige: Artist of the Open Road

Βρετανικό Μουσείο, Λονδίνο, Αγγλία, 1/5–7/9/2025

Μια έκθεση για τον δεξιοτέχνη χαράκτη του 19ου αιώνα, Utagawa Hiroshige, που μοιάζει με ένα πολύχρωμο ταξίδι στα καταπράσινα τοπία και τη ζωντανή αστική ζωή της Ιαπωνίας της περιόδου Έντο και είναι η πρώτη του Βρετανικού Μουσείου που επικεντρώνεται στην τέχνη ukiyo-e. Φωτίζοντας τη σημαντική επιρροή του Hiroshige σε μοντέρνους και σύγχρονους καλλιτέχνες, όπως ο Vincent van Gogh και οι Γάλλοι Ιμπρεσιονιστές, το «Hiroshige: Καλλιτέχνης του Ανοιχτού Δρόμου» παρουσιάζει ξυλογραφίες, σχέδια, εικονογραφημένα βιβλία και πίνακες από τη συλλογή του μουσείου, καθώς και έναν σημαντικό δανεισμό έργων από μεγάλο Αμερικανό συλλέκτη των έργων του Hiroshige.

Περισσότερα: ΕΔΩ

Rendezvous of Dreams: Surrealism and German Romanticism

Hamburgerkunsthalle, Αμβούργο, Γερμανία, 13/6–12/10/2025

Το 1924, ο Σουρεαλισμός αναδύθηκε από τις στάχτες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στο Παρίσι. Έναν αιώνα αργότερα, εξακολουθούν να υπάρχουν νέα πράγματα για να ανακαλύψουμε σχετικά με αυτό το μεταμορφωτικό κίνημα. Αυτή η έκθεση δημιουργεί συναρπαστικές συνδέσεις ανάμεσα στον Σουρεαλισμό του 20ού αιώνα και τον Γερμανικό Ρομαντισμό του 19ου αιώνα. Συγκεντρώνει εκατοντάδες έργα, όπως πίνακες, σχέδια, γλυπτά, λογοτεχνία, ταινίες, φωτογραφίες και άλλα αντικείμενα. Σύμφωνα με το Hamburgerkunsthalle, «έρχονται στο φως συναρπαστικά παράλληλα στοιχεία σχετικά με θεμελιώδη ερωτήματα, στάσεις, μοτίβα και ακόμη και εικαστικές τεχνικές». Το υπερφυσικό και το παράλογο, τα όνειρα και η τύχη, ένα αίσθημα κοινότητας και οι συναντήσεις με έναν μεταβαλλόμενο φυσικό κόσμο, ήταν ζωτικές πηγές έμπνευσης για τον Γερμανικό Ρομαντισμό και διαμόρφωσαν τον διεθνή Σουρεαλισμό με διαφορετικό τρόπο έναν αιώνα αργότερα.

Περισσότερα: ΕΔΩ

Radical! Women Artists and Modernism, 1910–1950

Μουσείο Belvedere, Βιέννη, Αυστρία, 18/6–12/10/2025 

Η έκθεση δημιουργεί έναν συναρπαστικό διάλογο μεταξύ μοντέρνων γυναικών καλλιτέχνιδων, από περισσότερες από 20 χώρες. Από τον πολύχρωμο Ορφισμό της Sonia Delaunay έως τα εντυπωσιακά Art Deco πορτρέτα της Tamara de Lempicka, είναι πολλά αυτά που θα εντυπωσιάσουν τα μάτια και το μυαλό. Οι γυναίκες αυτές έσπασαν τα καλλιτεχνικά και κοινωνικά εμπόδια, αποτυπώνοντας τον ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο τους μέσα από ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών πρακτικών. Το «Radical!» αμφισβητεί την ιστορία της τέχνης, η οποία καθοδηγείται από άνδρες και η οποία περιθωριοποίησε ή ακόμη και διέγραψε τις γυναίκες καλλιτέχνες από τον κανόνα και εμπλουτίζει αυτό το αφήγημα με ένα καλειδοσκόπιο νέων προοπτικών.

Περισσότερα: ΕΔΩ

Wes Anderson: The Exhibition

Design Museum, Λονδίνο, Αγγλία, 21/11/2025–4/5/2026

Είναι η πρώτη φορά που ο ιδιόρρυθμος auteur Wes Anderson ανοίγει τα προσωπικά του αρχεία για μια μεγάλη έκθεση. Στα σχεδόν 30 χρόνια από το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ταινία Bottle Rocket (1996), ο Αμερικανός σκηνοθέτης έχει καθιερώσει μια μοναδική και ξεχωριστή οπτική αισθητική. Για κάποιους, οι σχολαστικοί, ζωντανοί συνδυασμοί χρωμάτων και η στυλιζαρισμένη αφήγησή του είναι καθαρή φαντασία. Για άλλους, αποτελούν πηγή βαθιάς αφοσίωσης, όπως φάνηκε, για παράδειγμα, από τη μεγάλη επιτυχία του Accidentally Wes Anderson, ενός λογαριασμού στο Instagram και ιστότοπου που εξελίχθηκε σε βιβλίο και έκθεση. Μετά τα επιτυχημένα αφιερώματα στον Stanley Kubrick το 2019 και στον Tim Burton (που θα διαρκέσει έως τις 21 Απριλίου 2025), το μουσείο θα φιλοξενήσει την έκθεση σε συνεργασία με τη Cinèmathèque française και την εταιρεία παραγωγής του Anderson, American Empirical Pictures. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης εμπλέκεται στενά και έχει παραχωρήσει το αρχείο του, που καλύπτει ταινίες από το Rushmore (1998) και το The Royal Tenenbaums (2001), έως το Asteroid City (2023).

Το αρχείο είναι «ο πυρήνας» της έκθεσης και αυτό που το κάνει μοναδικό είναι ότι έχει τόσα πολλά αντικείμενα -σκηνικά, κοστούμια, storyboards, κλπ. Είναι ένα απίστευτο έργο για να ανακαλύψει κάποιος λεπτομέρειες που ήταν εξαιρετικά σημαντικές τόσο για την ιστορία του κινηματογράφου όσο και για την ανάπτυξη του στυλ και της προσέγγισης του Anderson. Οι εμπνεύσεις του είναι φημισμένα ποικιλόμορφες: η αγάπη του για τον γαλλικό κινηματογράφο, ειδικά για τα παράλογα ταξίδια της Νέας Κύματος (New Wave), με αγαπημένους σκηνοθέτες όπως οι François Truffaut και Agnès Varda, ισορροπεί με τον θαυμασμό του για τον Martin Scorsese, τον Orson Welles και την Agnieszka Holland.

Περισσότερα: ΕΔΩ

Light and Magic: The Birth of Art Photography

Tate Modern, Λονδίνο, Αγγλία, 4/12/2025–25/5/2026

Η νέα θεματική έκθεση φωτογραφίας της Tate Modern στοχεύει σε μια αναθεωρητική προσέγγιση του Πικτοριαλισμού, του καθοριστικού κινήματος για την ανάπτυξη της φωτογραφίας ως μορφής τέχνης στον αιώνα που ακολούθησε την εφεύρεσή της. Τα πρώτα χρόνια της φωτογραφίας (από το 1840 έως το 1860) χαρακτηρίστηκαν από εντυπωσιακές τεχνολογικές καινοτομίες, αλλά η κάμερα αντιμετωπιζόταν κυρίως ως ένα εργαλείο καταγραφής. Οι Πικτοριαλιστές επιδίωξαν να αναδείξουν τις εκφραστικές ποιότητες του νέου μέσου, προτιμώντας συνθέσεις που έμοιαζαν με ζωγραφική, ατμοσφαιρική απαλότητα στην εστίαση και πλούσια τονικότητα.

Ωστόσο, ο Πικτοριαλισμός ήταν κάτι πολύ περισσότερο και ο στόχος της έκθεσης είναι να το δει ως ένα κίνημα που ρίζωσε στην επιθυμία να καθιερωθεί η φωτογραφία ως μία από τις Καλές Τέχνες και που δημιούργησε τις δομές για να συμβεί αυτό, ιδιαίτερα μέσω εκθέσεων, σαλονιών και λεσχών. Οι Πικτοριαλιστές ήταν αφοσιωμένοι στο όραμά τους και το δίκτυό τους επεκτάθηκε μακριά, δημιουργώντας ισχυρούς δεσμούς.

Ενώ σημαντικές μορφές όπως οι: Henry Peach Robinson, Alfred Stieglitz, Edward Steichen και Alvin Langdon Coburn θα εκπροσωπούνται στην έκθεση, το ίδιο θα συμβεί και με λιγότερο γνωστά ονόματα, όπως οι: Luo Bonian και Long Chin-san, Shapoor N. Bhedwar, Wu Peng Seng, Han Youngsoo, Ho Fan ή ακόμη και Βρετανοί φωτογράφοι που έχουν σε μεγάλο βαθμό ξεχαστεί, όπως η Emma Barton και η Eveleen Myers.

Περισσότερα: ΕΔΩ