Εθνική Λυρική Σκηνή: Το συναρπαστικό νέο πρόγραμμα για την καλλιτεχνική περίοδο 2025/26

Το πρόγραμμα, με την υπογραφή του Γιώργου Κουμεντάκη, περιλαμβάνει επτά νέες παραγωγές όπερας και χορού, πέντε αναβιώσεις επιτυχημένων παραγωγών, μια συναυλιακή παρουσίαση, δύο διεθνείς περιοδείες όπερας και χορού, τα διεθνή βραβεία της όπερας και την πρώτη ύστερα από 65 χρόνια εμφάνιση της ΕΛΣ στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Το πρόγραμμα υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

 Από την Τζοκόντα σε σκηνοθεσία του Καλλιτεχνικού Διευθυντή της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου Όλιβερ Μίερς και την πολυαναμενόμενη συνεργασία των Γιώργου Κουμεντάκη, Δημήτρη Παπαϊωάννου και Θεόδωρου Κουρεντζή με το Ρέκβιεμ για το τέλος του έρωτα έως την πολύτιμη κληρονομιά του Αλέξη Μινωτή και του Γιάννη Τσαρούχη στη Μήδεια, από τα θρυλικά κοστούμια του Νίκου Γεωργιάδη σε διάλογο με τη νέα σκηνοθεσία του Θέμελη Γλυνάτση στην Άννα Μπολένα έως την πρώτη αυθεντική Κάρμεν του 1875, οι νέες παραγωγές της σεζόν 25/26 έχουν την ορμή του παρόντος και τη φιλοδοξία της αναγνώρισης του μέλλοντος, μέσα από τη δημιουργική επαναπροσέγγιση του παρελθόντος. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του θεματικού άξονα 25/26, η ΕΛΣ πραγματοποιεί αφιέρωμα στον Νίκο Πετρόπουλο –έναν πολύπλευρο καλλιτέχνη της όπερας, ο οποίος συνεργάζεται με την ΕΛΣ τις τελευταίες πέντε δεκαετίες– με την παρουσίαση δύο εκ των εμβληματικών παραγωγών του, της Τόσκας και της Τραβιάτας.

Το Μπαλέτο της ΕΛΣ θα παρουσιάσει μια νέα Ζιζέλ βασισμένη στην κλασική χορογραφία του Πετιπά, καθώς και τις δύο επιτυχημένες χορογραφίες του Κωνσταντίνου Ρήγου, τη Λίμνη των κύκνων και τη Χρυσή εποχή. Η σεζόν θα ανοίξει τον Σεπτέμβριο με τη συναυλιακή παρουσίαση της Flora mirabilis του Σπυρίδωνος Σαμάρα, ενώ η επίσημη έναρξή της θα πραγματοποιηθεί τον Οκτώβριο με την Τζοκόντα, τη μεγάλη διεθνή συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Πασχαλινό Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ και τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου. Το μεγάλο διεθνές γεγονός της φιλοξενίας των Διεθνών Βραβείων της Όπερας θα λάβει χώρα στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος στις 13 Νοεμβρίου, στρέφοντας τους προβολείς της παγκόσμιας κοινότητας της όπερας στην Αθήνα και την Εθνική Λυρική Σκηνή. Ο Φάλσταφ του Βέρντι στην οργιώδη σκηνοθεσία του Στήβεν Λάνγκριτζ αναβιώνει για έξι παραστάσεις, ενώ το μιούζικαλ για όλη την οικογένεια Ιζαντόρα Ντακ προσκαλεί μικρούς και μεγάλους στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος για μια διασκεδαστική εισαγωγή στην τέχνη του χορού και της μουσικής.

Οι παραστάσεις αναλυτικά

Τραβιάτα, Τζουζέππε Βέρντι

Διεθνείς περιοδείες Εθνικής Λυρικής Σκηνής / Καλλιτεχνική περίοδος 2025/26 / Κίνα, Ιταλία, Κύπρος | Σεπτέμβριος, Οκτώβριος 2025

Όπερα • Περιοδεία

13, 14 Σεπτεμβρίου 2025 – Κίνα: Guangming Culture & Art Center, Shenzhen, China

Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός

Σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια: Νίκος Σ. Πετρόπουλος

Αναβίωση σκηνοθεσίας: Ίων Κεσούλης

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας • Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Με τους Βασιλική Καραγιάννη, Δήμητρα Κωτίδου, Γιάννη Χριστόπουλο, Κωνσταντίνο Κληρονόμο, Διονύση Σούρμπη, Χρυσάνθη Σπιτάδη, Ελένη Βουδουράκη, Γιάννη Καλύβα, Χάρη Ανδριανό, Νίκο Κοτενίδη, Γιάννη Γιαννίση, Νίκο Κατσιγιάννη, Ιωάννη Κοντέλλη

Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και μέλη του Μπαλέτου της ΕΛΣ

H Εθνική Λυρική Σκηνή ταξιδεύει για πρώτη φορά στη Σενζέν, την ταχύτερα αναπτυσσόμενη πόλη της Κίνας και τρίτη σε πληθυσμό μετά το Πεκίνο και τη Σανγκάη –με περισσότερους από 17 εκατομμύρια κατοίκους–, για να παρουσιάσει την Τραβιάτα, στην εμβληματική σκηνοθεσία του Νίκου Πετρόπουλου. Οι δύο παραστάσεις του αριστουργήματος του Βέρντι θα δοθούν στο νέο πολιτιστικό κέντρο της Σενζέν – το αρχιτεκτονικό κόσμημα Guangming Culture & Art Center. Η παραγωγή, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού, θα παρουσιαστεί στην Κίνα με τη συμμετοχή των συνόλων της ΕΛΣ –την Ορχήστρα, τη Χορωδία και μέλη του Μπαλέτου– ενώ τους πρωταγωνιστικούς ρόλους θα ερμηνεύσουν κορυφαίοι Έλληνες μονωδοί, όπως οι Βασιλική Καραγιάννη, Δήμητρα Κωτίδου, Γιάννης Χριστόπουλος, Κωνσταντίνος Κληρονόμος και Διονύσης Σούρμπης. Η περιοδεία της Τραβιάτας στην Κίνα υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Χρυσή εποχή, Κωνσταντίνος Ρήγος

Χορός • Περιοδεία

18, 19 Σεπτεμβρίου 2025 – Κύπρος: Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας

Στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Λευκωσίας

18 Οκτωβρίου 2025 – Ιταλία: Visavì Gorizia Dance Festival

Στο πλαίσιο της Γκορίτσια – Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2025

Σύλληψη, χορογραφία, σκηνικό, επιλογή τραγουδιών: Κωνσταντίνος Ρήγος

Μουσική: Θοδωρής Ρέγκλης • Δραματουργία: Έρι Κύργια

Εικαστικό έργο: Πέτρος Τουλούδης • Κοστούμια: Daglara

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας • Βίντεο: Βασίλης Κεχαγιάς

Μετά τη μεγάλη παγκόσμια πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου και την επιτυχημένη παρουσίαση στην Αθήνα την άνοιξη του 2025, η Χρυσή εποχή του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Ρήγου, συνεχίζει την ευρωπαϊκή της περιοδεία, τον Σεπτέμβριο στην Κύπρο για δύο παραστάσεις στο Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας και τον Οκτώβριο για μία παράσταση στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην Γκορίτσια –Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2025– στο πλαίσιο του Visavì Gorizia Dance Festival. Στην παράσταση συμμετέχουν δεκαέξι χορευτές του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η περιοδεία στο εξωτερικό υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Flora mirabilis, Σπυρίδων Σαμάρας

Όπερα • Συναυλιακή παρουσίαση

27 Σεπτεμβρίου 2025

Ώρα έναρξης: 19.30

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Μουσική διεύθυνση: Κωνσταντίνος Τερζάκης

Αποκατάσταση ενορχήστρωσης, επιμέλεια έκδοσης: Γιάννης Σαμπροβαλάκης – Κέντρο Ελληνικής Μουσικής

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Με τους Βασιλική Καραγιάννη, Διονύση Σούρμπη, Γιάννη Χριστόπουλο, Γιάννη Γιαννίση

Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

Ένα άγνωστο διαμάντι της Επτανησιακής Σχολής συστήνει στο κοινό η Εθνική Λυρική Σκηνή. Μετά την ιδιαίτερη επιτυχία που σημείωσε στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ευρώπη, η Flora mirabilis ξανασυναντά το ελληνικό κοινό, σε μια νέα, αποκατεστημένη μορφή, σε μορφή κοντσερτάντε. Η αριστουργηματική μουσική του εκλεκτικού κοσμοπολίτη Κερκυραίου μουσουργού Σπυρίδωνος-Φιλίσκου Σαμάρα, με βασικά χαρακτηριστικά την πηγαία μελωδική έμπνευση, την ευφάνταστη αρμονική γλώσσα και τη λεπτεπίλεπτη ενορχήστρωση, σε συνδυασμό με τη βαθύτατη γνώση της φωνητικής γραφής και την έμφυτη θεατρική αντίληψη της μουσικής δραματουργίας, προβάλλει αντάξια των μεγάλων Ευρωπαίων δημιουργών όπερας της εποχής του.

Η Flora mirabilis χαρακτηρίζεται ως «μουσικός μύθος σε τρεις πράξεις». Το λιμπρέτο, στα ιταλικά, είναι του Φερντινάντο Φοντάνα –του λιμπρετίστα των δύο πρώτων μελοδραματικών έργων του Τζάκομο Πουτσίνι– και η αλληγορική υπόθεση διαδραματίζεται στη μεσαιωνική Σουηδία. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Θέατρο Καρκάνο στο Μιλάνο στις 16 Μαΐου 1886. Η επιτυχία του υπήρξε τόσο μεγάλη ώστε την επόμενη χρονιά ανέβηκε στη Σκάλα του Μιλάνου με διάσημους συντελεστές: την παράσταση διηύθυνε ο περίφημος αρχιμουσικός Φράνκο Φάτσο ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Λυδίας ερμήνευσε η Έμμα Καλβέ, μια από τις διασημότερες λυρικές τραγουδίστριες της μπελ επόκ, γνωστή για την ερμηνεία της στην Κάρμεν. Η Flora mirabilis υπήρξε η πρώτη μεγάλη διεθνής επιτυχία του Σαμάρα και παρουσιάστηκε σε αρκετά ακόμα ιταλικά θέατρα, όπως επίσης στην Κολωνία και στη Βιέννη. Η μουσική του έργου είναι στο πνεύμα των Ιταλών συνθετών του τέλους του 19ου αιώνα, όπως λόγου χάρη των Πουτσίνι, Μασκάνι και Λεονκαβάλλο.

Δυστυχώς, η παρτιτούρα του έργου καταστράφηκε, μαζί με μεγάλο μέρος του αρχείου του ιταλικού εκδοτικού οίκου Casa Musicale Sonzogno, το 1943, κατά τον βομβαρδισμό του Μιλάνου από τις συμμαχικές δυνάμεις. Διασώθηκε μόνο η έκδοση της αναγωγής για φωνές και πιάνο, που είχε κυκλοφορήσει σε πολλά αντίτυπα και ήταν ευρέως διαδεδομένη σε βιβλιοθήκες και ιδιωτικές συλλογές. Σε αυτή την έκδοση βασίστηκε η αναβίωση του έργου από την Εθνική Λυρική Σκηνή τον Απρίλιο του 1979, με επανενορχήστρωση του έργου από τον θρυλικό αρχιμουσικό Οδυσσέα Δημητριάδη, ο οποίος είχε αναλάβει και τη μουσική διεύθυνση των παραστάσεων.

Ωστόσο πριν από μία περίπου δεκαετία, σημαντικό μέρος του πρωτότυπου μουσικού υλικού της ορχήστρας ανακαλύφθηκε στο μουσικό αρχείο της Φιλαρμονικής Εταιρείας «Μάντζαρος» στην Κέρκυρα και το 2016 δόθηκε αντίγραφό του κατ’ αποκλειστικότητα στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Το νέο αυτό υλικό, σε συνδυασμό με την ανέκαθεν σωζόμενη αυθεντική ενορχήστρωση δύο χορευτικών αποσπασμάτων που φυλάσσονται στη Μουσική Βιβλιοθήκη της ΕΛΣ, το επεξεργάστηκε ο μουσικολόγος και κλαρινετίστας, αναπληρωτής καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Γιάννης Σαμπροβαλάκης, ο οποίος ανέλαβε τη συμπλήρωση και αποκατάσταση της πρωτότυπης ενορχήστρωσης του έργου, καθώς και την εκδοτική του επιμέλεια. Το έργο θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά από την ΕΛΣ στη νέα αποκατεστημένη μορφή του.

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά στις 26/6/2025.

Τζοκόντα, Αμίλκαρε Πονκιέλλι

Όπερα • Νέα παραγωγή

Συμπαραγωγή με το Πασχαλινό Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ και τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου

19, 22, 25, 29 Οκτωβρίου & 1, 4, 7 Νοεμβρίου 2025

Ώρα έναρξης: 19.00 (Κυριακή: 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Μουσική διεύθυνση: Φαμπρίτσιο Βεντούρα

Σκηνοθεσία: Όλιβερ Μίερς

Σκηνικά: Φίλιπ Φυρχόφερ

Κοστούμια: Άνμαρι Γουντς

Χορογραφία: Λούσυ Μπερτζ

Φωτισμοί: Φαμπιάνα Πιτσόλι

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Διεύθυνση παιδικής χορωδίας: Κωνσταντίνα Πιτσιάκου

Στους βασικούς ρόλους οι Άννα Πιρότσι, Αλίσα Κολόσοβα, Αρσέν Σογκομονιάν (19, 22, 25, 29/10), Φραντσέσκο Πίο Γκαλάσσο (1, 4, 7/11), Ανίτα Ρατσβελισβίλι, Δημήτρης Πλατανιάς, Τάσος Αποστόλου

Με Μονωδούς, την Ορχήστρα, τη Χορωδία και την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της αποστολής.

 

Η Εθνική Λυρική Σκηνή εγκαινιάζει επίσημα τη σεζόν 2025/26 με τη δημοφιλέστατη Τζοκόντα του Πονκιέλλι, σε μια νέα μεγάλη διεθνή συμπαραγωγή με δύο από τους σπουδαιότερους οργανισμούς της όπερας παγκοσμίως: το Πασχαλινό Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ και τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου. Διευθύνει ο Φαμπρίτσιο Βεντούρα και σκηνοθετεί ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κόβεντ Γκάρντεν Όλιβερ Μίερς. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Η Τζοκόντα θεωρείται μια από τις κορυφαίες μεγαλόπρεπες όπερες (grand operas) του ρεπερτορίου, όχι μόνο γιατί πραγματεύεται μια δραματική ιστορία ενός μεγάλου ανεκπλήρωτου έρωτα και αυτοθυσίας, αλλά και γιατί είναι πλούσια σε μοναδικές μελωδίες, διάσημες άριες και υπέροχα χορωδιακά μέρη. Και φυσικά γιατί συμπεριλαμβάνει και ένα από τα πιο διάσημα μπαλέτα όλων των εποχών, τον «χορό των ωρών», με μια μελωδία που όλοι γνωρίζουμε, καθώς πέρασε στην ποπ κουλτούρα όταν χρησιμοποιήθηκε το 1940 στην ταινία του Ντίσνεϋ Φαντασία. Η παγκόσμια πρεμιέρα του έργου δόθηκε το 1876 στη Σκάλα του Μιλάνου με τεράστια επιτυχία, αντίστοιχη με την Αΐντα και τον Οθέλλο του Βέρντι που γράφτηκαν την ίδια δεκαετία. Το λιμπρέτο έγραψε ο Τόμπια Γκόρριο, προφανώς αναγραμματισμός και ψευδώνυμο του ποιητή και συνθέτη Αρρίγκο Μπόιτο, ενώ η υπόθεση βασίζεται στο έργο του Βικτόρ Ουγκό Άγγελος, τύραννος της Παδούης.

Στα χέρια του Μπόιτο το έργο μεταφέρεται στη Βενετία του 17ου αιώνα. Κεντρικός χαρακτήρας είναι η Τζοκόντα, μια πλανόδια τραγουδίστρια, ερωτευμένη με τον Έντσο Γκριμάλντο. Ωστόσο, ο Έντσο αγαπά τη Λάουρα, σύζυγο του ευγενούς Αλβίζε. Μετά από πολλές περιπέτειες, η Τζοκόντα βοηθά τους δύο εραστές να δραπετεύσουν, ενώ η ίδια δίνει τέλος στη ζωή της.

Τυπική όπερα του ύστερου ρομαντισμού, με επιρροές από τη γαλλική μεγαλόπρεπη όπερα, στην Τζοκόντα ο Πονκιέλλι –σαφώς επηρεασμένος από τον Βέρντι– πλάθει ένα έργο με θυελλώδεις χαρακτήρες, δραματικές σκηνές, πλούσια ενορχήστρωση, μελωδική ομορφιά και θεατρική λαμπρότητα.

Η Τζοκόντα αποτελεί το εμβληματικό ντεμπούτο της Μαρίας Κάλλας στην Αρένα της Βερόνας το 1947 και σηματοδοτεί την έναρξη της ανυπέρβλητης διεθνούς καριέρας της. Η διάσημη άρια του έργου «Suicidio» έχει συνδεθεί αναπόσπαστα με τη φωνή και την ερμηνεία της.

Η διεθνής συμπαραγωγή της ΕΛΣ άνοιξε στο Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ το Πάσχα του 2023 με μεγάλη επιτυχία. Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου και ένας από τους πιο περιζήτητους σκηνοθέτες της όπερας στην Ευρώπη Όλιβερ Μίερς τοποθετεί τη δράση στη Βενετία τού σήμερα και υπογράφει μια εντυπωσιακή όσο και συνεπή στο πνεύμα του έργου σκηνοθεσία, η οποία ξετυλίγει σε βάθος τις ίντριγκες και τα κίνητρα των χαρακτήρων. «Αυτή η πληθωρική σκηνοθεσία είναι ίσως η καλύτερη που μπορεί να υπάρξει για αυτή τη μεγαλόπρεπη αλλά εξίσου απαιτητική όπερα», σύμφωνα με την κριτική του βρετανικού Telegraph. Μετά τις παραστάσεις στην Αθήνα, η Τζοκόντα θα παρουσιαστεί στο Λονδίνο.

Για τον ρόλο του τίτλου, η ΕΛΣ καλωσορίζει τη σταρ δραματική υψίφωνο Άννα Πιρότσι, που εντυπωσίασε στην πρόσφατη Μήδεια της ΕΛΣ, και για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους τον διεθνώς περιζήτητο τενόρο Αρσέν Σογκομονιάν, τις σπουδαίες μεσοφώνους Αλίσα Κολόσοβα και Ανίτα Ρατσβελισβίλι, τον κορυφαίο Έλληνα βαρύτονο Δημήτρη Πλατανιά και άλλους εξαίρετους μονωδούς.

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά στις 26/6/2025.

 

International Opera Awards – Διεθνή Βραβεία Όπερας

Τελετή απονομής 2025

13 Νοεμβρίου 2025

Ώρα έναρξης: 19.00

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Με τη συμμετοχή Μονωδών, της Ορχήστρας, της Χορωδίας και του Μπαλέτου της ΕΛΣ

Η τελετή απονομής των International Opera Awards 2025 θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Η διεθνούς ακτινοβολίας διοργάνωση για την απονομή των «Όσκαρ της όπερας» (όπως τα έχει χαρακτηρίσει η Süddeutsche Zeitung) θα λάβει χώρα στις 13 Νοεμβρίου 2025 στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Η διοργάνωση υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της ΕΛΣ.

Τα International Opera Awards επιβραβεύουν τα εξαιρετικά οπερατικά ταλέντα από όλον τον κόσμο, γιορτάζοντας την πολυσχιδή και συνεργατική φύση της κορυφαίας αυτής μορφής τέχνης. Η ετήσια τελετή απονομής των βραβείων αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημο στη διεθνή οπερατική ατζέντα. Ο θεσμός των International Opera Awards δημιουργήθηκε το 2012 από τον φιλάνθρωπο Χάρρυ Χάιμαν, με στόχο την τόνωση και ανάδειξη του προφίλ της λυρικής τέχνης, αλλά και την αναγνώριση και επιβράβευση της αριστείας. Παράλληλα, η διοργάνωση συνδράμει στη συγκέντρωση πόρων για το Ίδρυμα Βραβείων Όπερας, το οποίο παρέχει υποτροφίες σε ανερχόμενους ταλαντούχους δημιουργούς και ερμηνευτές όπερας παγκοσμίως.

Η φιλοξενία της τελετής απονομής των διεθνών βραβείων όπερας έρχεται ως μια αυτονόητη συνέχεια στην πολυσχιδή δραστηριότητα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, η οποία μετά τη μεταστέγασή της στο ΚΠΙΣΝ το 2017 –υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιώργου Κουμεντάκη– και με τη στήριξη του ΙΣΝ έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο εμπνευσμένα και δημιουργικά λυρικά θέατρα της Ευρώπης, με δεκάδες αναθέσεις νέων έργων, νέες παραγωγές, διεθνείς συνεργασίες και εντυπωσιακή διεύρυνση του ρεπερτορίου της.

Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Γιώργος Κουμεντάκης σημειώνει: «Είμαστε ευτυχείς που για πρώτη φορά η Εθνική Λυρική Σκηνή θα φιλοξενήσει την απονομή των International Opera Awards 2025, στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος. Η μεγάλη διεθνής διοργάνωση κάθε χρόνο ξεχωρίζει τα σπουδαιότερα καλλιτεχνικά επιτεύγματα στον κόσμο της λυρικής τέχνης και επιβραβεύει νεότερους αλλά και διακεκριμένους καλλιτέχνες της όπερας, καθώς και λυρικά θέατρα σε όλο τον κόσμο. Η τελετή απονομής θα πραγματοποιηθεί στις 13 Νοεμβρίου 2025 υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια της ΕΛΣ και με τη συμμετοχή της Ορχήστρας, της Χορωδίας, Μονωδών και του Μπαλέτου της ΕΛΣ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Ίδρυμα Βραβείων Όπερας και την επιτροπή των βραβείων για την τιμητική τους επιλογή προς την Εθνική Λυρική Σκηνή, καθώς και το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για τη στήριξη αυτού του φιλόδοξου σχεδίου».

Ο ιδρυτής των International Opera Awards Χάρρυ Χάιμαν υπογραμμίζει: «Είμαστε ενθουσιασμένοι που φέρνουμε τα International Opera Awards στην Αθήνα για πρώτη φορά, συνεχίζοντας να τιμούμε και να γιορτάζουμε τη διεθνή τέχνη της όπερας. Ευχαριστούμε θερμά την Εθνική Λυρική Σκηνή που θα φιλοξενήσει την τελετή απονομής του 2025 και ανυπομονούμε για τη μεγάλη γιορτή του κόσμου της όπερας τον ερχόμενο Νοέμβριο».

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά στις 26/6/2025.

Τόσκα, Τζάκομο Πουτσίνι

Όπερα • Αναβίωση • Αφιέρωμα στον Νίκο Πετρόπουλο

27, 30 Νοεμβρίου, 2, 7, 20, 23, 27 Δεκεμβρίου 2025 & 4, 7 Ιανουαρίου 2026

Ώρα έναρξης: 19.30 (Κυριακή: 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Μουσική διεύθυνση: Πάολο Καρινιάνι

Σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια: Νίκος Σ. Πετρόπουλος

Αναβίωση σκηνοθεσίας: Ίων Κεσούλης

Φωτισμοί: Τζουζέππε ντι Ιόριο

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Διεύθυνση παιδικής χορωδίας: Κωνσταντίνα Πιτσιάκου

Στους βασικούς ρόλους οι Αλεξάντρα Κούρζακ (27, 30/11 & 2, 7/12), Τσέλια Κοστέα (20, 23, 27/12 & 4, 7/1), Μαρσέλο Πουέντε (27, 30/11 & 2, 20, 23, 27/12 & 4, 7/1), Ρομπέρτο Αλάνια (7/12), Δημήτρης Πλατανιάς (27, 30/11 & 2, 7/12 & 4, 7/1), Τάσης Χριστογιαννόπουλος (20, 23, 27/12)

Με Μονωδούς, την Ορχήστρα, τη Χορωδία και την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της αποστολής

Η Τόσκα του Τζάκομο Πουτσίνι, σε σκηνοθεσία, σκηνικά και κοστούμια Νίκου Σ. Πετρόπουλου, επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή από τις 27 Νοεμβρίου 2025 και για εννιά μοναδικές παραστάσεις, στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος. Με την αναβίωση της Τόσκας εγκαινιάζεται το αφιέρωμα στον Νίκο Σ. Πετρόπουλο, ο οποίος ξεκίνησε τη συνεργασία του με την Εθνική Λυρική Σκηνή ήδη από το 1971. Έχει υπογράψει ως σκηνογράφος, ενδυματολόγος ή/και σκηνοθέτης περισσότερες από είκοσι παραγωγές όπερας, οπερέτας και χοροδραμάτων, οι οποίες επαναλαμβάνονται με τεράστια επιτυχία τις τελευταίες πέντε δεκαετίες.

Η Τόσκα, ένα μοναδικό οπερατικό θρίλερ, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα το 1900 στη Ρώμη. Πρόκειται δίκαια για μια από τις δημοφιλέστερες όπερες του ρεπερτορίου, όπου τα παράφορα πάθη υπογραμμίζονται από την άκρως υποβλητική μουσική του Τζάκομο Πουτσίνι. Από την ΕΛΣ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1942 στο Θερινό Θέατρο της πλατείας Κλαυθμώνος, με τη δεκαεννιάχρονη Μαρία Καλογεροπούλου (μετέπειτα Κάλλας) στον ομώνυμο ρόλο, και από τότε παρουσιάζεται πολύ συχνά μετά από ισχυρή απαίτηση του κοινού.

Η συγκεκριμένη παραγωγή της Τόσκας πρωτοπαρουσιάστηκε το 2007 στο Θέατρο Ολύμπια, μετά από πρόσκληση του τότε Καλλιτεχνικού Διευθυντή της ΕΛΣ Στέφανου Λαζαρίδη στον Νίκο Σ. Πετρόπουλο, ο οποίος μετέφερε τη δράση του έργου στην περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη Ρώμη. Η παράσταση υπογραμμίζει το στοιχείο της βίας και του σαδισμού, ενώ επιτρέπει στα ακραία συναισθήματα να εκφραστούν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Στη Β΄ Πράξη της όπερας ο εκβιασμός της πρωταγωνίστριας από τον λάγνο αξιωματικό Σκάρπια και η σκηνή κατά την οποία η Τόσκα τον φονεύει αποκτούν διαστάσεις θρίλερ. Η ασπρόμαυρη αισθητική της παραγωγής και οι υποβλητικοί φωτισμοί δίνουν στο θέαμα αέρα κινηματογραφικής ταινίας και ειδικότερα παραπέμπουν στις ταινίες του ιταλικού νεορεαλισμού.

Στον ρόλο του τίτλου θα κάνει το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο της στην ΕΛΣ μια διεθνής σταρ της όπερας, η περιζήτητη σοπράνο Αλεξάντρα Κούρζακ, η οποία πρόσφατα αποθεώθηκε για την ερμηνεία της στην Τόσκα στη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, στο Βερολίνο, τη Βαρκελώνη και τη Βερόνα, ενώ αμέσως πριν την Αθήνα θα ερμηνεύσει Τόσκα και στη νέα παραγωγή της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου. Για μία μοναδική παράσταση στις 7/12 θα τραγουδήσει μαζί της και ο σύζυγός της, ο σούπερ σταρ της όπερας Ρομπέρτο Αλάνια, με την τεράστια καριέρα που διαρκεί ήδη σχεδόν τέσσερις δεκαετίες – ο οποίος επίσης ντεμπουτάρει στην ΕΛΣ.

Στο διεθνούς ακτινοβολίας καστ συναντούμε την κορυφαία σοπράνο της ΕΛΣ Τσέλια Κοστέα, τον διεθνώς καταξιωμένο τενόρο Μαρσέλο Πουέντε και τους δύο διεθνείς Έλληνες βαρύτονους Δημήτρη Πλατανιά και Τάση Χριστογιαννόπουλο.

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά στις 26/6/2025.

Ιζαντόρα Ντακ, Στέλλα Μιχαηλίδου / Κώστας Βόμβολος

Μιούζικαλ για όλη την οικογένεια • Νέα παραγωγή

6, 7, 14, 21, 24, 28 Δεκεμβρίου 2025 & 3, 4 Ιανουαρίου 2026

Ώρες έναρξης: 11.00, 12.00, 17.00

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Κείμενο, σκηνοθεσία: Στέλλα Μιχαηλίδου

Μουσική: Κώστας Βόμβολος

Σκηνικό, κοστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν

Κινησιολογία: Φώτης Διαμαντόπουλος

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Βίντεο: Μπάμπης Βενετόπουλος

Tο κείμενο της παράστασης βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Στέλλας Μιχαηλίδου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

Το μιούζικαλ για όλη την οικογένεια Ιζαντόρα Ντακ, σε κείμενο και σκηνοθεσία Στέλλας Μιχαηλίδου και μουσική Κώστα Βόμβολου, μεταμορφώνει τη σκηνή της Αίθουσας Σταύρος Νιάρχος σε μια ιδιόμορφη «λίμνη των κύκνων», όπου μια μικρόσωμη πάπια αναζητά τον δικό της δρόμο στον χορό.

Μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε στην πρώτη της παρουσίαση στην Εναλλακτική Σκηνή, η Ιζαντόρα Ντακ έρχεται σε μια νέα εκδοχή για μεγάλη σκηνή, αποτελώντας μια ιδεώδη όσο και διασκεδαστική εισαγωγή στην τέχνη του χορού, για μικρούς και μεγάλους.

Με αναφορές στην πρωτοπόρο του σύγχρονου χορού, την «ξυπόλυτη χορεύτρια» Ιζαντόρα Ντάνκαν, καθώς και σε κλασικά παραμύθια όπως το Ασχημόπαπο του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, η ηρωίδα της παράστασης, η μικρόσωμη πάπια Ιζαντόρα Ντακ με τα πανέμορφα, μοναδικά μπλε φτερά, ζει στη Λίμνη των Κύκνων και προσπαθεί να πραγματοποιήσει το όνειρό της, να γίνει μπαλαρίνα. Το πάθος και η θέληση για χορό αποτελούν τον βασικό πυρήνα της παράστασης που καταφέρνει να μιλήσει με τρόπο απλό για σημαντικές αξίες, χαρίζοντας στο κοινό μια τρυφερή και ταυτόχρονα σκληρή περιπέτεια αυτογνωσίας με όχημα τη μουσική, τον χορό και το χιούμορ.

Η ηθοποιός και χορογράφος Στέλλα Μιχαηλίδου, γνωστή για τη συγγραφή θεατρικών έργων για παιδιά και νέους, αξιοποιεί την ιστορία του παραμυθιού της Ιζαντόρας για να μιλήσει σε μικρούς και μεγάλους για τις έννοιες της συμπερίληψης, της αποδοχής, του σεβασμού και της αναγνώρισης. Η ιστορία της Ιζαντόρας ξετυλίγεται μέσα από τις γλαφυρές αφηγήσεις που κάνουν επί σκηνής κύκνοι, πάπιες και πολύχρωμα πουλιά της λίμνης, με όχημα τη γλώσσα του χορού και της μουσικής.

«Τα φτερά μου είναι μικρά και τα πόδια μου στραβά μα η ψυχή μου να χορεύει μια στιγμή δεν σταματά», τραγουδάει η μικρόσωμη πάπια που ονειρεύεται να γίνει μπαλαρίνα, παρότι είναι η τελευταία στην τάξη. Όταν ο δάσκαλός της, ο κύριος Κουντεπιέ, τη διώχνει από το μάθημα, η Ιζαντόρα Ντακ περιπλανιέται απελπισμένη, μέχρι σιγά σιγά να πιστέψει στον εαυτό της και να ανακαλύψει τον δικό της μοναδικό χορό. Έναν χορό ελεύθερο, που βρίσκεται σε τέλεια αρμονία με τη φύση, χωρίς τους περιορισμούς που βάζει το μπαλέτο. Έναν χορό που της επιτρέπει να εκφράσει τα αληθινά της συναισθήματα, που τη βοηθάει να ξεπεράσει τον φόβο, τη μοναξιά και τις δυσκολίες.

Τη μουσική υπογράφει ο συνθέτης Κώστας Βόμβολος, μέλος των Primavera en Salonico και των Χειμερινών Κολυμβητών. Τον ρόλο της Ιζαντόρας ερμηνεύει η Λυδία Στέφου, τους ρόλους της Δασκάλας, της Αφηγήτριας, της Κυρίας Χόιτυ Τόιτυ και της Κυρίας Παπώφ η Μαργαρίτα Συγγενιώτου και τον Κύριο Κουντεπιέ ο Δημήτρης Ναλμπάντης.

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά στις 26/6/2025.

Ζιζέλ, Μουσική Αντόλφ Αντάμ, με προσθήκες των Φρήντριχ Μπουργκμύλλερ και Μπορίς Ασάφιεφ

Μπαλέτο • Νέα παραγωγή

19, 21, 24, 26, 28, 30, 31 Δεκεμβρίου 2025 & 2, 3 Ιανουαρίου 2026

Ώρα έναρξης: 19.30 (Κυριακή & 31/12: 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Αναβίωση χορογραφίας, προσαρμογή: Βερόνικα Βιγιάρ, Ελένα Ιγκλέσιας, βασισμένη στην πρωτότυπη χορογραφία του Μαριύς Πετιπά (κατά τους Ζαν Κοραλλί και Ζυλ Περρό)

Μουσική διεύθυνση: Ζοζέ Σαλαζάρ

Σκηνικό, κοστούμια: Διδώ Γκόγκου

Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ

Με την Ορχήστρα, τους Α΄ Χορευτές, τους Σολίστ, τους Κορυφαίους, το Corps de ballet και σπουδαστές της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της ΕΛΣ

Το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής παρουσιάζει μια νέα παραγωγή της Ζιζέλ, ενός από τα διασημότερα μπαλέτα του ρομαντισμού, με τη γοητευτική μουσική του Αντόλφ Αντάμ. Την κλασική χορογραφία του Πετιπά αναβιώνουν οι διακεκριμένες χορογράφοι Βερόνικα Βιγιάρ και Ελένα Ιγκλέσιας. Την Ορχήστρα της ΕΛΣ διευθύνει o Ζοζέ Σαλαζάρ.

Η Ζιζέλ αποτελεί φαινόμενο στην ιστορία του μπαλέτου. Αν και στην Ευρώπη είχε ξεχαστεί για πολλά χρόνια, εντούτοις στις αρχές του 20ού αιώνα άρχισε να περιλαμβάνεται ξανά στο ρεπερτόριο μεγάλων σχημάτων. Ο ομώνυμος ρόλος, που έχει χαρακτηριστεί ως «ο Άμλετ του μπαλέτου», αποτελεί έως σήμερα την ύψιστη πρόκληση για την καθιέρωση μιας χορεύτριας κλασικού μπαλέτου.

Για το πολυπληθές κοινό του χορού, η Ζιζέλ δεν γερνάει ποτέ, γιατί είναι ένα έργο που φωτίζει πολύ βαθιά συναισθήματα, όπως ο έρωτας, η ζήλια, η προδοσία, και πάνω απ’ όλα περιγράφει την τεράστια αγάπη που καταφέρνει να ξεπεράσει τον θάνατο για να προστατεύσει την ίδια τη ζωή.

Η ιστορία αφορά τον άτυχο έρωτα της χωριατοπούλας Ζιζέλ για τον κόμη Άλμπρεχτ, που της παρουσιάζεται ως απλός χωρικός. Όταν η Ζιζέλ ανακαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα και μαθαίνει ότι είναι μνηστευμένος με άλλη, χάνει τα λογικά της και αυτοκτονεί. Mια νύχτα με πανσέληνο στο δάσος, oι ψυχές των κοριτσιών που προδόθηκαν από τους εραστές τους την παραμονή του γάμου τους έρχονται να πάρουν εκδίκηση μεταμορφωμένες σε ξωτικά. Παρασέρνουν κάθε περαστικό άντρα, υποχρεώνοντάς τον να χορέψει μαζί τους ασταμάτητα ώσπου να πέσει νεκρός. Παρασέρνουν και τον μετανοημένο Άλμπρεχτ, όμως παρεμβαίνει η Ζιζέλ στηρίζοντάς τον έως την αυγή, οπότε παύει η εξουσία των ξωτικών. Τότε, αφού τον συγχωρήσει, επιστρέφει στον τάφο της, αφήνοντάς τον απαρηγόρητο.

Η αρχική χορογραφία της Ζιζέλ ήταν του ιταλικής καταγωγής Γάλλου Ζαν Κοραλλί, ωστόσο τα μέρη για την πρώτη χορεύτρια είχε αναλάβει ο Γάλλος Ζυλ Περρό, που διατηρούσε δεσμό με την πρωταγωνίστρια Καρλόττα Γκρίζι. Στη δουλειά τους βασίστηκε ο Μαριύς Πετιπά, ο οποίος παρουσίασε τη δική του εκδοχή με το Αυτοκρατορικό Μπαλέτο της Αγίας Πετρούπολης. Σε αυτή την εκδοχή στηρίζονται οι περισσότερες σύγχρονες χορογραφίες, όπως και η νέα αναβίωση που θα παρουσιάσει το Μπαλέτο της ΕΛΣ.

Ήταν ο Πετιπά εκείνος που μετονόμασε τον πρωταγωνιστικό ανδρικό ρόλο από Αλμπέρ σε Άλμπρεχτ και είναι η δική του χορογραφική γλώσσα που δημιουργεί έναν μαγικό διάλογο του κλασικού ύφους με το συναίσθημα και την αφήγηση.

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά στις 26/6/2025.

Ρέκβιεμ για το τέλος του έρωτα, Γιώργος Κουμεντάκης / Δημήτρης Παπαϊωάννου

Performance-installation • Νέα παραγωγή

20, 21, 22, 23, 24, 25, 27, 28, 29, 30 Ιανουαρίου 2026

Ώρες έναρξης: 19.30, 21.00 (Κυριακή: 18.30, 20.00)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Μουσική: Γιώργος Κουμεντάκης

Σύλληψη, σκηνοθεσία, χορογραφία, εικαστικός σχεδιασμός: Δημήτρης Παπαϊωάννου

Μουσική διεύθυνση: Θεόδωρος Κουρεντζής

Σκηνικά: Δημήτρης Παπαϊωάννου, Λουκάς Μπάκας (βασισμένα στην αρχική σκηνογραφία της Λίλης Πεζανού)

Κοστούμια: Βασίλης Παπατσαρούχας

Φωτισμοί: Δημήτρης Παπαϊωάννου, Στέφανος Δρουσιώτης

Με τη συμμετοχή πενήντα ερμηνευτών, Ορχήστρας, Χορωδίας και υψιφώνου

Το Ρέκβιεμ για το τέλος του έρωτα, ένα έργο που σημάδεψε την καλλιτεχνική δημιουργία της δεκαετίας του ’90, σηματοδοτεί την πολυαναμενόμενη επανένωση των δύο εμβληματικών συνοδοιπόρων της θρυλικής Ομάδας Εδάφους, του Δημήτρη Παπαϊωάννου και του Γιώργου Κουμεντάκη, σε μια νέα ανάγνωση από τον διεθνή μαέστρο Θεόδωρο Κουρεντζή. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Το 1995 στο Παλαιό Εργοστάσιο της ΔΕΗ στο Νέο Φάληρο η Ομάδα Εδάφους έκανε μια ρωγμή στον χρόνο με την παρουσίαση της παράστασης-εγκατάστασης Ενός λεπτού σιγή, σε σύλληψη, σκηνοθεσία, χορογραφία του Δημήτρη Παπαϊωάννου και μουσική για το πρώτο κεφάλαιο του Γιώργου Κουμεντάκη και για το δεύτερο του Μάνου Χατζιδάκι. Με το τραύμα να παραμένει διαρκές από τον θάνατο από AIDS αγαπημένων φίλων και με τον «φόβο να στοιχειώνει την ερωτική ζωή μιας ολόκληρης γενιάς», ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ζήτησε από τον Γιώργο Κουμεντάκη να συνθέσει μια «καταιγίδα θανάτου» – ένα ρέκβιεμ για εκείνους που χάθηκαν από το AIDS. Στην ίδια παράσταση τη διστακτική ελπίδα για τη ζωή έφερναν τα Τραγούδια της αμαρτίας του Μάνου Χατζιδάκι, σε ποίηση Ντίνου Χριστιανόπουλου.

Τριάντα ένα χρόνια μετά, έπειτα από κύκλους που έχουν ανοίξει και κλείσει και πορείες άλλοτε παράλληλες και άλλοτε αντίθετες, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου στήνει τη μεγάλη σκάλα της σκηνικής εγκατάστασης στην Εθνική Λυρική Σκηνή και δουλεύει ξανά από την αρχή πάνω στο Ρέκβιεμ για το τέλος του έρωτα, «ένα από τα δυνατότερα μουσικά έργα του Γιώργου Κουμεντάκη», όπως ο ίδιος αναφέρει. Η σύμπραξη των δύο δημιουργών που άνοιξαν τον δρόμο για μια νέα σκηνική γλώσσα στον χορό, το θέατρο, την όπερα, ακόμα και για τις Τελετές των Ολυμπιακών Αγώνων, συμπληρώνεται από έναν μεγαλοφυή μαέστρο, το όνομα του οποίου αναγνωρίζεται διεθνώς για τις ιδιοσυγκρασιακές αναγνώσεις σε μεγάλα συμφωνικά έργα και όπερες, τον Θεόδωρο Κουρεντζή.

Στην καλλιτεχνική περίοδο 2025/26, κατά την οποία η ΕΛΣ συνομιλεί με το ιστορικό της παρελθόν, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής και συνθέτης Γιώργος Κουμεντάκης φέρνει στη σκηνή της Αίθουσας Σταύρος Νιάρχος ένα από τα εμβληματικά συμφωνικά έργα της πρώτης δημιουργικής περιόδου του, αναβιώνοντας μετά από τρεις δεκαετίες μια σπουδαία παράσταση-εγκατάσταση με την υπογραφή του Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά τη διάλυση της Ομάδας Εδάφους, η οποία άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην ελληνική καλλιτεχνική σκηνή στα δεκαεπτά χρόνια λειτουργίας της, το ελληνικό αλλά και το διεθνές κοινό θα έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει εκ νέου ένα έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου που ισορροπεί ανάμεσα στο σωματικό θέατρο και την εικαστική εγκατάσταση, πάνω σε ένα μουσικό έργο που αποτελεί έναν πρώιμο δραματικό οπερατικό προάγγελο στη συνθετική διαδρομή του Γιώργου Κουμεντάκη.

Η δυναμική συνεύρεση Παπαϊωάννου – Κουμεντάκη οδήγησε τη δεκαετία του 1990 στην πρώτη δημόσια, ανοιχτή καλλιτεχνική αναγνώριση της επιδημίας του AIDS στην Ελλάδα και των δικαιωμάτων μιας ολόκληρης κοινότητας.

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά την 1/11/2025.

Φάλσταφ, Τζουζέππε Βέρντι

Όπερα • Αναβίωση

15, 18, 21, 26 Φεβρουαρίου & 1, 5 Μαρτίου 2026

Ώρα έναρξης: 19.30 (Κυριακή: 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Μουσική διεύθυνση: Ντέρρικ Ινόεϊ

Σκηνοθεσία: Στήβεν Λάνγκριτζ

Σκηνικά, κοστούμια: Γιώργος Σουγλίδης

Κινησιολογία: Νταν Ο’Νηλ

Φωτισμοί: Πήτερ Μάμφορντ

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Διεύθυνση παιδικής χορωδίας: Κωνσταντίνα Πιτσιάκου

Πρωταγωνιστούν: Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Διονύσης Σούρμπης, Τσέλια Κοστέα, Νεφέλη Κωτσέλη, Μαριλένα Στριφτόμπολα, Βασίλης Καβάγιας, Χρυσάνθη Σπιτάδη, Γιάννης Γιαννίσης, Γιάννης Καλύβας, Ανδρέας Καραούλης

Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της αποστολής

Η Εθνική Λυρική Σκηνή αναβιώνει την εξαιρετικά επιτυχημένη παραγωγή της κωμικής όπερας Φάλσταφ για έξι παραστάσεις στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος. Το κύκνειο άσμα του Βέρντι, που βασίζεται στην κωμωδία του Σαίξπηρ Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνζορ αναβιώνει στη σκηνοθεσία του διακεκριμένου σκηνοθέτη και Καλλιτεχνικού Διευθυντή του φημισμένου βρετανικού Φεστιβάλ Όπερας του Γκλάιντμπορν Στήβεν Λάνγκριτζ, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε από την ΕΛΣ τη σεζόν 2022/23.

Κεντρική φιγούρα του έργου είναι ο ξεπεσμένος ιππότης σερ Τζων Φάλσταφ και οι ερωτικές του περιπέτειες, οι οποίες τον καθιστούν περίγελο στη μικρή τοπική κοινωνία. Στο τέλος, μετά από διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις, οι χαρακτήρες του έργου τραγουδούν όλοι μαζί «Όλα στον κόσμο είναι ένα καλαμπούρι… αλλά γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος».

Με τον Φάλσταφ –την τελευταία του όπερα– ο Βέρντι εξέπληξε τους πάντες, καθώς δεν ήταν πολλοί αυτοί που πίστευαν ότι ο ογδοντάχρονος πλέον συνθέτης θα συνέθετε ένα ακόμα σημαντικό έργο –και μάλιστα κωμικό– μετά τη μεγάλη επιτυχία του Οθέλλου (1887). Μετά τον Μάκβεθ και τον Οθέλλο ο Βέρντι στράφηκε για μια τελευταία φορά στον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, επιλέγοντας μια κωμωδία, τις Εύθυμες κυράδες του Ουίνζορ. Δίκαια η όπερα χαρακτηρίζεται ένα από τα αριστουργήματα του λυρικού θεάτρου για την απόλυτη οικονομία και τη συμπύκνωσή της, τον τρόπο με τον οποίο ο συνθέτης με μία και μόνο μουσική φράση σκιαγραφεί χαρακτήρες και καταστάσεις.

Ο Λάνγκριτζ, ο οποίος από το 2019 έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του φημισμένου βρετανικού Φεστιβάλ Όπερας του Γκλάιντμπορν, μετέφερε την ιστορία του Φάλσταφ στην Αγγλία της δεκαετίας του ’30, μια εποχή όπου κυριαρχούσε ο παραλογισμός της κοινωνικής ιεραρχίας, στα όρια της φεουδαρχίας. Ο σκηνοθέτης σημειώνει: «Η παράστασή μας εκτυλίσσεται στην Αγγλία τη δεκαετία του 1930. Σε μια εποχή μεταξύ πολέμων (ο Φάλσταφ ήταν ένας παλιός στρατιώτης), μ’ έναν σκανδαλώδη Πρίγκιπα της Ουαλίας (όπως ο Χαλ στον Ερρίκο Δ΄), ο οποίος θα γίνει για λίγο ο Βασιλιάς Εδουάρδος Η΄, και μια εποχή κατά την οποία οι ιεραρχίες είναι αυστηρές και η κοινωνική τάξη σημαντικότερη από την οικονομική επιφάνεια. Ο Φάλσταφ είναι βασισμένος στη μοναδική καθαρά αγγλική κωμωδία του Σαίξπηρ, αλλά το τέλος του φέρει ξεκάθαρα τη σφραγίδα των Βέρντι και Μπόιτο. “Tutto nel mondo è burla” (Όλα σ’ αυτόν τον κόσμο είναι μια φάρσα) –αυτό είναι το συμπέρασμά τους– κι αν κοιτάξουμε τον σημερινό χαοτικό κόσμο που μας περιτριγυρίζει, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε, και τότε ίσως να βγούμε έξω για μια χλιαρή μπίρα και να γελάσουμε παρέα με τον Σερ Τζων»

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά την 1/11/2025.

Η λίμνη των κύκνων, Κωνσταντίνος Ρήγος / Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι

Μπαλέτο • Αναβίωση

7, 8, 15, 22, 27, 28 Μαρτίου & 3, 4 Απριλίου 2026

Ώρα έναρξης: 19.30 (Κυριακή: 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Χορογραφία, σκηνοθεσία, σκηνικά: Κωνσταντίνος Ρήγος, με αναφορές στις χορογραφίες των Μαριύς Πετιπά και Λεφ Ιβάνοφ

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Θοδωρής Ρέγκλης

Μουσική διεύθυνση: Φιλίπ Φορζέ

Σύμβουλος δραματουργίας: Αλέξανδρος Ευκλείδης

Κοστούμια: Γιώργος Σεγρεδάκης

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Συνεργάτιδα αρχιτέκτονας: Μαίρη Τσαγκάρη

Βίντεο: Κωνσταντίνος Γαρίνης

Με την Ορχήστρα, τους Α΄ Χορευτές, τους Σολίστ, τους Κορυφαίους, το Corps de ballet και σπουδαστές της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της ΕΛΣ

Η Λίμνη των κύκνων από το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής επιστρέφει για οκτώ παραστάσεις στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, μέσα από την επιτυχημένη χορογραφία του Κωνσταντίνου Ρήγου. Ο Διευθυντής Μπαλέτου της ΕΛΣ ανανεώνει τη ματιά του πάνω στο κλασικό αριστούργημα του Τσαϊκόφσκι, επαναπλαισιώνοντας εκτενή κομμάτια της πρωτότυπης χορογραφίας του μπαλέτου των Πετιπά / Ιβάνοφ, και θέτοντας νέα ερωτήματα αναφορικά με τους τρόπους που μπορούν να «ξαναδιαβαστούν» σήμερα τα μεγάλα έργα του ρεπερτορίου του κλασικού χορού.

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος ανασύρει ορισμένους από τους φόβους και τις έμμονες εικόνες της εποχής μας για να καταδυθεί στη δική του λίμνη. Ένα τοπίο σε μια εποχή μετά την καταστροφή. Ένα ερημωμένο βενζινάδικο για να θυμίζει έναν κόσμο που ξέμεινε από καύσιμα. Μια λίμνη όπου το φυσικό και το υπερφυσικό συνυπάρχουν κι εναλλάσσονται. Ο Πρίγκιπας Ζήγκφρηντ –ένας ρομαντικός ήρωας που αναμετράται διαρκώς με το απόλυτο–, το μεταμορφωτικό βλέμμα του οποίου καθορίζει τη μορφή των γύρω του. Το βλέμμα του Ζήγκφρηντ είναι άλλωστε ο κύριος φορέας της αφήγησης. Δικές του φαντασιακές προβολές είναι ο λευκός και ο μαύρος κύκνος, τους οποίους καλείται να κυνηγήσει και να σκοτώσει: καθώς δεν είναι παρά κομμάτια του εαυτού του, το βέλος του τόξου του θα βρει τελικά και τον ίδιο.

Η πρωτότυπη χορογραφία των Πετιπά / Ιβάνοφ κυριαρχεί στη σκηνή της λίμνης, σαν μια τελετουργία που επαναλαμβάνεται στο άχρονο αυτό περιβάλλον. Δημιουργώντας ένα χορογραφικό παλίμψηστο, οι χορευτές εναλλάσσουν το κλασικό με πολλά άλλα χορογραφικά στιλ, από το νεοκλασικό έως το σύγχρονο.

O Κωνσταντίνος Ρήγος σημειώνει: «Στη Λίμνη των κύκνων παρουσιάζω μια εκδοχή που φλερτάρει με τη γοητεία του κλασικού χορού και του νεοκλασικού χορού. Οι ήρωες κρατάνε τα χαρακτηριστικά της κλασικής εκδοχής, μόνον που οι ρόλοι παρουσιάζονται ως προβολές του ίδιου του πρίγκιπα. Βλέπω τους ρόλους του λευκού και του μαύρου κύκνου ως τις δύο πλευρές του ίδιου προσώπου και επιθυμώ να αναδείξω την πάλη ανάμεσά τους. Την αθωότητα και την ανάγκη για αυτοκαταστροφή που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος. Την ανθρώπινη ύπαρξη την έλκει το καλό και το κακό. Αυτό το βρίσκω ιδιοφυές σε αυτό το έργο και είναι ένα από τα στοιχεία που θέλω να αναδείξω».

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά την 1/11/2025.

Άννα Μπολένα, Γκαετάνο Ντονιτσέττι

Όπερα • Νέα παραγωγή

26, 29 Μαρτίου & 2, 5, 15, 19 Απριλίου 2026

Ώρα έναρξης: 19.30 (Κυριακή: 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Μουσική διεύθυνση: Ζακ Λακόμπ

Σκηνοθεσία: Θέμελης Γλυνάτσης

Σκηνικά: Λέσλι Τράβερς

Πρωτότυπα κοστούμια: Νίκος Γεωργιάδης

Αναβίωση κοστουμιών: Κλαιρ Μπρέισγουελ

Κινησιολογία: Κατερίνα Γεβετζή

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Στους βασικούς ρόλους οι Μαρία Κοσοβίτσα, Γιάννης Χριστόπουλος, Πέτρος Μαγουλάς κ.ά.

Με Μονωδούς, την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

Πενήντα χρόνια μετά τη θρυλική Άννα Μπολένα της ΕΛΣ, σε σκηνικά και κοστούμια του σπουδαίου Νίκου Γεωργιάδη και σκηνοθεσία του Ντίνου Γιαννόπουλου, το αριστούργημα του Ντονιτσέττι επιστρέφει στη σκηνή σε μια νέα παραγωγή σε σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση, όπου τα καινούρια σκηνικά του Λέσλι Τράβερς συνομιλούν με τα ιστορικά κοστούμια του Νίκου Γεωργιάδη.

Η Άννα Μπολένα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά με τεράστια επιτυχία στις 26 Δεκεμβρίου 1830 στο Θέατρο Καρκάνο στο Μιλάνο με κορυφαίους λυρικούς καλλιτέχνες της εποχής. Το λιμπρέτο έχει γράψει ο Φελίτσε Ρομάνι, ο οποίος βασίστηκε στα έργα Άννα Μπολένα του Αλεσσάντρο Πέπολι και Ερρίκος Η΄ ή Άννα Μπολένα του Ιππόλιτο Πιντεμόντε, ενώ η υπόθεση αναφέρεται στα αιματοβαμμένα χρόνια της Αγγλικής Μεταρρύθμισης και την τραγική μοίρα της Αν Μπολέυν, δεύτερης συζύγου του Ερρίκου Η΄ η οποία εκτελέστηκε στον Πύργο του Λονδίνου το 1536.

Η Άννα Μπολένα είναι μια από τις πιο γνωστές όπερες του Γκαετάνο Ντονιτσέττι και η πρώτη του διεθνής επιτυχία, αφού αμέσως μετά το Μιλάνο παρουσιάστηκε σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Πρόκειται για μια δραματική ιστορία με πάθη, πολιτικές δολοπλοκίες και προδοσίες η οποία, σε συνδυασμό με τον εμπνευσμένο μουσικό και ποιητικό λόγο, ξετυλίγει συναρπαστικά τους χαρακτήρες των ηρώων, ιδιαίτερα της Άννας. Η ίδια, παγιδευμένη μεταξύ συναισθημάτων και πολιτικών συμφερόντων, μεταμορφώνεται από μια γυναίκα ερωτευμένη σε ένα θύμα της μοίρας. Μέρος της «Τριλογίας των Τυδώρ» (μαζί με τη Μαρία Στουάρντα και τον Ρομπέρτο Ντεβεραί), η Άννα Μπολένα γράφτηκε μέσα σε έναν μήνα, ενώ μετά την παγκόσμια πρώτη παρέμεινε δημοφιλής για περίπου πενήντα χρόνια. Στη συνέχεια ξεχάστηκε, ενώ επανήλθε στο ρεπερτόριο τη δεκαετία του 1950 και κυρίως χάρη στην ερμηνεία της Κάλλας στη Σκάλα του Μιλάνου (1957).

Στον εξαιρετικά απαιτητικό ρόλο του τίτλου θα ντεμπουτάρει η ανερχόμενη Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κοσοβίτσα, η οποία εντυπωσίασε ως Λιου στην Τουραντότ της ΕΛΣ στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2025.

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά την 1/11/2025.

Κάρμεν, Ζωρζ Μπιζέ

Όπερα • Νέα παραγωγή

Μια συμπαραγωγή του Palazzetto Bru Zane – Centre de musique romantique française, με την Όπερα της Ρουέν και τη Βασιλική Όπερα των Βερσαλλιών

30 Απριλίου, 2, 3, 5, 7, 14, 17, 20, 24, 26, 28 Μαΐου & 4 Ιουνίου 2026

Ώρα έναρξης: 19.00 (Κυριακή: 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Μουσική διεύθυνση: Κωνσταντίνος Τερζάκης

Σκηνοθεσία: Ρομάν Ζιλμπέρ

Σκηνικά: Αντουάν Φονταίν

Κοστούμια: Κριστιάν Λακρουά

Χορογραφία: Βενσάν Σαγέ

Φωτισμοί: Ερβέ Γκαρύ

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Διεύθυνση παιδικής χορωδίας: Κωνσταντίνα Πιτσιάκου

Στους βασικούς ρόλους οι Γκαέλ Αρκέζ, Τσέλια Κοστέα, Μαρίνα Βιόττι, Τσαρλς Καστρονόβο, Αντρέα Καρέ, Διονύσης Σούρμπης, Τάσος Αποστόλου, Νίκος Κοτενίδης, Βασιλική Καραγιάννη

Με Μονωδούς, την Ορχήστρα, τη Χορωδία και την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της αποστολής

Στο πλαίσιο του θεματικού άξονα της σεζόν 2025/26, η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την πιστή αναβίωση της παγκόσμιας πρώτης παρουσίασης της Κάρμεν που δόθηκε το 1875 στην Οπερά Κομίκ του Παρισιού. Μέσα από μια πολυετή έρευνα στο βιβλίο σκηνοθεσίας και τα σχέδια κοστουμιών και σκηνικών της επεισοδιακής πρεμιέρας του έργου που έμελλε να γίνει μια από τις πιο δημοφιλείς όπερες όλων των εποχών, το Κέντρο της Γαλλικής Ρομαντικής Μουσικής Palazzetto Bru Zane πραγματοποίησε μια μοναδική αναδημιουργία εκείνης της παγκόσμιας πρώτης παράστασης του έργου, με τα εντυπωσιακά ιστορικά σκηνικά και κοστούμια – αυτά ακριβώς που είχε επιβλέψει ο ίδιος ο Ζωρζ Μπιζέ πριν από 151 χρόνια.

Η δημοφιλέστερη όπερα του γαλλικού ρεπερτορίου –σύμβολο του έρωτα και της ελευθερίας–, μια από τις πλέον εμβληματικές όπερες, εξακολουθεί να προκαλεί σήμερα όπως και όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο Παρίσι. Μέσα στα 151 χρόνια ζωής αυτού του έργου, οι εκατοντάδες δημιουργοί που ανέλαβαν να το ανεβάσουν έχουν επιχειρήσει τα πάντα, από ακαδημαϊκές και παραδοσιακές προσεγγίσεις έως παραγωγές που έχουν αποδομήσει πλήρως το πνεύμα της όπερας. Στην εποχή μας ίσως το πιο επαναστατικό και απροσδόκητο βήμα για την Κάρμεν είναι η ανακάλυψη της αρχικής σκηνοθεσίας, των σκηνικών και των κοστουμιών. Μια τέτοια απόπειρα δεν ισοδυναμεί με μουσειακή προσέγγιση, αλλά αντιθέτως συνιστά μια νέα ανακάλυψη της πρώτης νεότητας της Κάρμεν. Αν και σήμερα μοιάζει παράδοξο, τον 19ο αιώνα δεν υπήρχε καν η έννοια του σκηνοθέτη στην όπερα και οι παραστάσεις των έργων της λυρικής τέχνης ανέβαιναν βασιζόμενες στις οδηγίες του συνθέτη. Από το 1830 και μετά, εκτός από την παρτιτούρα, τα ανεβάσματα των οπερών σε διαφορετικά λυρικά θέατρα άρχισαν να έχουν ως οδηγό τις σημειώσεις του εκάστοτε διευθυντή σκηνής, καθώς και τα σχέδια σκηνικών και κοστουμιών του πρώτου ανεβάσματος. Το βιβλίο σκηνής, που αργότερα ονομάστηκε βιβλίο σκηνοθεσίας, παρείχε πληροφορίες για τη θέση των σκηνικών, τις εισόδους και την κίνηση των πρωταγωνιστών και της χορωδίας, τη χρήση των βοηθητικών ηθοποιών κ.ά.

Βάσει αυτών των πολύτιμων αρχειακών υλικών και των σκίτσων που δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες της εποχής, η δημιουργική ομάδα –αποτελούμενη από τον σκηνοθέτη Ρομάν Ζιλμπέρ, τον σκηνογράφο Αντουάν Φονταίν, τον ενδυματολόγο Κριστιάν Λακρουά, τον χορογράφο Βενσάν Σαγέ και τον φωτιστή Ερβέ Γκαρύ– ανέλαβε το δύσκολο έργο της επαναδημιουργίας της πρώτης Κάρμεν, με την εκ νέου ανακάλυψη των χαρακτήρων του έργου και τη αναπαράσταση της σκληρότητας της ιστορίας του έργου – κάτι που το κοινό καμιά φορά λησμονεί λόγω της μοναδικής ομορφιάς της μουσικής. Η Κάρμεν μιλάει για την υπεράσπιση της ελευθερίας της ηρωίδας του έργου και του δικαιώματός της να επιλέγει η ίδια ερωτικούς συντρόφους και όχι να την επιλέγουν αυτοί. Καθώς αποτελεί απειλή για κοινωνίες ανδροκρατούμενες και πατριαρχικές, μόνη λύση μοιάζει να είναι η εξόντωσή της. Κάτι που αναλαμβάνει ο ερωτευμένος και «προδομένος» Δον Χοσέ.

Για την Κάρμεν η ΕΛΣ έχει εξασφαλίσει μεγάλους σταρ της όπερας, πρωταγωνιστές που διαπρέπουν διεθνώς και σπουδαίους Έλληνες τραγουδιστές. Τον ρόλο του τίτλου θα μοιραστούν η διαπρεπής Γαλλίδα μεσόφωνος Γκαέλ Αρκέζ, η οποία έχει ερμηνεύσει τον ρόλο στις σημαντικότερες σκηνές της Ευρώπης, η σοπράνο της ΕΛΣ Τσέλια Κοστέα, η οποία θα ντεμπουτάρει στον ρόλο της ηρωίδας του Μπιζέ, και η Μαρίνα Βιόττι, η βραβευμένη με Γκράμμυ εξαίρετη Γαλλοελβετίδα μεσόφωνος με τη μεγάλη πορεία στην όπερα, την οποία το διεθνές κοινό θαύμασε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού να ερμηνεύει τόσο τη «Χαμπανέρα» όσο και ένα χέβι μέταλ κομμάτι. Δον Χοσέ ο σταρ τενόρος Τσαρλς Καστρονόβο –ένας από τους πιο επιτυχημένους τενόρους των τελευταίων δεκαετιών– και ο εξαίρετος τενόρος Αντρέα Καρέ, τον οποίο το ελληνικό κοινό θαύμασε στην πρόσφατη Μπαττερφλάι της ΕΛΣ στο Ηρώδειο.

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά την 1/2/2026.

 

 

 

Χρυσή εποχή, Κωνσταντίνος Ρήγος

Χορός • Αναβίωση

13, 15, 16, 22, 23 Μαΐου 2026

Ώρα έναρξης: 19.30

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Σύλληψη, χορογραφία, σκηνικό, επιλογή τραγουδιών: Κωνσταντίνος Ρήγος

Μουσική: Θοδωρής Ρέγκλης

Δραματουργία: Έρι Κύργια

Εικαστικό έργο: Πέτρος Τουλούδης

Κοστούμια: Daglara

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Βίντεο: Βασίλης Κεχαγιάς

Ένα χρόνο μετά τη δημιουργία της Χρυσής εποχής, ο Κωνσταντίνος Ρήγος μάς προσκαλεί ξανά στο ιλιγγιώδες πάρτι του, στη σκηνή της Αίθουσας Σταύρος Νιάρχος. Η μεγάλη επιτυχία του Μπαλέτου της ΕΛΣ, μετά την παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου τον Απρίλιο του 2025 και τις επιτυχημένες παραστάσεις του Μαΐου του 2025 στο ΚΠΙΣΝ, θα επιστρέψει στην Εθνική Λυρική Σκηνή τον Μάιο του 2026 –μετά από μια περιοδεία σε Θεσσαλονίκη, Κύπρο και Ιταλία–, για όλους εκείνους που συγκινήθηκαν, που ονειρεύτηκαν, που νοστάλγησαν, που χόρεψαν στις θέσεις τους, αλλά και για όλους όσους δεν πρόλαβαν να πάρουν μέρος στη μεγάλη αυτή γιορτή. Η περιοδεία στο εξωτερικό υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

H Χρυσή εποχή έρχεται να μιλήσει για το σήμερα και το αύριο του χορού, με τη μορφή ενός απρόσμενου mixtape της τριακονταπενταετούς πορείας του Ρήγου, όπου οι έννοιες της ειρωνείας και της νοσταλγίας μοιάζουν ταυτόσημες. Από την ΚΣΟΤ, την άνοιξη του ελληνικού χορού κατά τη δεκαετία του ’90 και το χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ, στο Θέατρο Τέχνης, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Εθνικό Θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και την Εθνική Λυρική Σκηνή, το εικονοκλαστικό καλλιτεχνικό αποτύπωμα του Κωνσταντίνου Ρήγου υπερβαίνει τα όρια του χορού και συνομιλεί με τις τέχνες που τον περιβάλλουν. Η Χρυσή εποχή είναι ένα μαχητικό μανιφέστο για το άγνωστο αύριο, είναι τα μεγάλα «πιστεύω» και οι διαχρονικές εμμονές του Κωνσταντίνου Ρήγου, σε μια club ατμόσφαιρα που κόβει την ανάσα, με ηλεκτρονική χορευτική μουσική και εκτυφλωτικούς φωτισμούς.

Μέσα από χρυσές αντανακλάσεις, κάθετες οθόνες, λέξεις-συνθήματα και έναν πολυέλαιο μεγάλης κλίμακας, του εικαστικού Πέτρου Τουλούδη, η Χρυσή εποχή υπογράφει τη διακήρυξη μιας νέας πίστης που τοποθετεί τα πιστεύω της όχι στον θεό, αλλά στον άνθρωπο, όχι «εν τοις ουρανοίς» αλλά «επί της γης» – μια διακήρυξη που δεν υπόσχεται τη σωτηρία, αλλά εξασφαλίζει την έξοδο από την κόλαση. Δεκαέξι χορευτές, άλλοτε σαν μια αλλόκοτη μάζα που επιβιώνει στον ξέφρενο ρυθμό, άλλοτε σαν καλοκουρδισμένοι στρατιώτες μιας αυστηρής χορογραφίας και άλλοτε σαν απρόσμενα ντουέτα ανάμεσα στον ρομαντισμό και την απόγνωση, συνοψίζουν την αναπτρεπτική διαδρομή του Ρήγου από το χοροθεάτρο έως τη νεοκλασική αυστηρότητα του Μπαλέτου της ΕΛΣ.

Με τις μουσικές επιλογές του Κωνσταντίνου Ρήγου και με συνεργάτη τον Θοδωρή Ρέγκλη στην πρωτότυπη μουσική δημιουργία, η Χρυσή εποχή έχει τον ήχο ενός ξέφρενου χορευτικού πάρτι, στη διάρκεια του οποίου «παίζουν» από πειραγμένες μελαγχολικές συνθέσεις του Βέρντι και του Μπιζέ έως ελληνικά τραγούδια των Χιώτη, Λοΐζου και Μαμαγκάκη, αλλά και ροκ και τζαζ επιτυχίες των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Από την άρια «Addio del passato» και τον στίχο από το Hotel California «Some dance to remember, some dance to forget» έως τα κείμενα και τα τραγούδια που ερμηνεύουν special guests του Κωνσταντίνου Ρήγου, η Χρυσή εποχή φιλοδοξεί να μας θυμίσει ότι, καθώς δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό που είμαστε, οφείλουμε να συνεχίζουμε να χορεύουμε για να υπάρχουμε. 

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά την 1/2/2026.

Μήδεια, Λουίτζι Κερουμπίνι

Όπερα • Νέα παραγωγή

20 Ιουνίου 2026

Ώρα έναρξης: 21.00

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Μουσική διεύθυνση: θ.α.

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Γιώργος Κουμεντάκης

Σκηνοθεσία: Αλέξης Μινωτής

Σκηνικά, κοστούμια: Γιάννης Τσαρούχης

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Στον ρόλο του τίτλου η Άννα Πιρότσι

Με Μονωδούς, την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

Η Εθνική Λυρική Σκηνή αναβιώνει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου την όπερα Μήδεια του Κερουμπίνι, εξήντα πέντε χρόνια μετά τη θρυλική παραγωγή του 1961 με τη Μαρία Κάλλας στον ομώνυμο ρόλο, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή, σκηνικά – κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη και χορογραφία Μαρίας Χορς.

Στο πλαίσιο του θεματικού άξονα της σεζόν 2025/26, ο οποίος εξερευνά την έννοια «της όπερας του μέλλοντος μέσα από τη μήτρα του παρελθόντος», η Εθνική Λυρική Σκηνή επιλέγει να αναβιώσει τη Μήδεια του 1961, με τα υλικά τού σήμερα. Μέσα από τα βιβλία σκηνοθεσίας του Μινωτή, τα σχέδια του Τσαρούχη, καθώς και από το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που σώζεται από τις θρυλικές παραστάσεις της Κάλλας στην Επίδαυρο, θα επιχειρηθεί μια ανασύσταση της παράστασης, όπως την εμπνεύστηκαν και την παρουσίασαν οι μυθικοί εκείνοι καλλιτέχνες που σφράγισαν τον ελληνικό πολιτισμό.

Το 1961, η Μαρία Κάλλας δέχεται την πρόσκληση του ιδρυτικού Διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Κωστή Μπαστιά να ερμηνεύσει Μήδεια στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, ένα χρόνο μετά την πρώτη της εμφάνιση στο αργολικό θέατρο με τη Νόρμα. Η Μήδεια –την οποία ο Κερουμπίνι πρωτοπαρουσίασε το 1797 στο Παρίσι– είναι μια από τις όπερες που η Κάλλας επανασύστησε στο κοινό του 20ού αιώνα, ήδη από το 1953 στη Φλωρεντία. Όταν το 1958 η νεοσύστατη τότε όπερα του Ντάλλας της αναθέτει μια νέα παραγωγή της Μήδειας, η Κάλλας ζητά να τη σκηνοθετήσει ο Αλέξης Μινωτής, ο Έλληνας σκηνοθέτης που συνδέθηκε όσο κανείς με την αρχαία ελληνική τραγωδία. Παρά τους αρχικούς δισταγμούς του, λόγω της απειρίας του στο λυρικό θέατρο –και μετά την επιμονή της Κατίνας Παξινού–, ο Μινωτής δέχεται και προτείνει ως σκηνογράφο και ενδυματολόγο τον κορυφαίο Έλληνα ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη. Η πρεμιέρα στο Ντάλλας στέφεται από μια χωρίς προηγούμενο επιτυχία, με τις διθυραμβικές κριτικές να αναφέρονται σε μια «υπερφυσική αλλά ταυτόχρονα ανθρώπινη Κάλλας», στον «ανανεωτικό αέρα της σκηνοθεσίας του Μινωτή» και στα «130 φτιαγμένα στην Ελλάδα, μοναδικά κοστούμια του Τσαρούχη». Το 1959 η dream team του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού παρουσιάζει τη Μήδεια στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου και στις 6 και 13 Αυγούστου του 1961 η παραγωγή φθάνει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.

Για τον ανοιχτό χώρο της Επιδαύρου ο Μινωτής επαναπροσδιορίζει τους σκηνοθετικούς χειρισμούς, θέλοντας, όπως ο ίδιος έχει αναφέρει, να «επαναφέρει όσο μπορούσε την λειτουργία του μύθου κατά το αρχαίο πρότυπο χωρίς να παραβλάψει στο ελάχιστο την μουσική του διάσημου συνθέτη». Παράλληλα ο Τσαρούχης προσαρμόζει το σκηνικό, ενώ δημιουργεί νέα κοστούμια για τα συνολικά 250 άτομα που βρίσκονται επί σκηνής. Τις παραστάσεις της Επιδαύρου διηύθυνε ο Νικόλα Ρεσίνιο, ενώ μαζί με την Κάλλας τραγούδησαν οι Τζουζέππε Μοντέστι, Σούλα Γλαντζή, Τζον Βίκερς, Κική Μορφωνιού, Γιώργος Ζάκκας, Αγγελική Δρακοπούλου και Άννα Μαραγκάκη. Ο κύκλος της θρυλικής αυτής παραγωγής ολοκληρώνεται το 1962 στη Σκάλα του Μιλάνου, όπου το απαιτητικό ιταλικό κοινό αποθέωσε όχι μόνο τη Μαρία Κάλλας –στην τελευταία εμφάνισή της στον ρόλο αυτό– αλλά όλους τους συντελεστές της παραγωγής.

Μετά το κλείσιμο του Ηρωδείου για εργασίες αναστήλωσης, η ΕΛΣ συνεχίζει τη μεγάλη παράδοση των καλοκαιρινών παραγωγών όπερας, αυτή τη φορά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, 65 χρόνια μετά την τελευταία φορά που παρουσίασε εκεί παραγωγή όπερας και για πρώτη φορά στον 21ο αιώνα.

Μετά τον εμπλουτισμό του αρχείου της ΕΛΣ με νέες συλλογές, φωτογραφικά αρχεία και σπάνια ντοκουμέντα, με μεγάλο αριθμό των κοστουμιών του Τσαρούχη να έχουν αποκατασταθεί από το Ενδυματολογικό Τμήμα της ΕΛΣ και με δεδομένη τη συνεργασία με το ΜΙΕΤ/ΕΛΙΑ και το αρχείο Μινωτή – Παξινού, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της ΕΛΣ Γιώργος Κουμεντάκης στελεχώνει μια νέα δημιουργική ομάδα, η οποία, μέσα από μια ενδελεχή έρευνα των υπαρχόντων ντοκουμέντων θα αναβιώσει την παραγωγή, προσφέροντας στο σημερινό κοινό μια σπάνια ευκαιρία να γνωρίσει ένα εμβληματικό ορόσημο του ελληνικού πολιτισμού. Ειδικά τα δεκάδες σωζόμενα κοστούμια του Τσαρούχη –του κορυφαίου Έλληνα εικαστικού καλλιτέχνη του 20ού αιώνα– αποτελούν μοναδικά έργα τέχνης και μια ξεχωριστή περίπτωση αφομοίωσης της αρχαίας ελληνικής τέχνης στη δική του διαχρονική και αξεπέραστη αισθητική.

Τον ρόλο του τίτλου θα ερμηνεύσει η σπουδαία Ιταλίδα δραματική υψίφωνος Άννα Πιρότσι. Η δημιουργική ομάδα, η διανομή και ο αρχιμουσικός θα ανακοινωθούν σύντομα.

Τραβιάτα, Τζουζέππε Βέρντι

Όπερα • Αναβίωση • Αφιέρωμα στον Νίκο Πετρόπουλο

18, 19, 21, 23, 24, 26, 28, 30 Ιουλίου 2026

Ώρα έναρξης: 20.00

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός

Σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια: Νίκος Σ. Πετρόπουλος

Αναβίωση σκηνοθεσίας: Ίων Κεσούλης

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Στους βασικούς ρόλους οι Βασιλική Καραγιάννη, Γιάννης Χριστόπουλος, Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Διονύσης Σούρμπης

Με Μονωδούς, την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

Η τελευταία παραγωγή της σεζόν 2025/26 της ΕΛΣ, η αναβίωση της Τραβιάτας, θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή με καλοκαιρινές παραστάσεις όπερας στις ιδανικές συνθήκες μιας κλιματιζόμενης αίθουσας.

Το αριστούργημα του Τζουζέππε Βέρντι που υπογράφει ο Νίκος Σ. Πετρόπουλος, μετά τη θριαμβευτική του περιοδεία σε Θεσσαλονίκη και Κίνα, επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή είκοσι πέντε χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή του στα Ολύμπια, στο πλαίσιο του αφιερώματος στον σπουδαίο Έλληνα σκηνοθέτη, σκηνογράφο και ενδυματολόγο της όπερας.

Ο Πετρόπουλος μας προσφέρει μια ξεχωριστή καρτ ποστάλ του γαλλικού 19ου αιώνα δημιουργώντας μια θεαματική απεικόνιση των σκηνών τόσο στην κατοικία της Βιολέττας Βαλερύ στο Παρίσι όσο και στην εξοχική της κατοικία στα περίχωρα της γαλλικής πρωτεύουσας, με εντυπωσιακά κοστούμια απολύτως συνεπή στο πνεύμα του έργου.

Η όπερα περιγράφει τον έρωτα μιας εταίρας με γόνο καλής οικογένειας του Παρισιού. Η σχέση προκαλεί την αντίδραση της οικογένειας του νέου, το ζευγάρι χωρίζει και ξανασυναντιέται λίγο πριν τον θάνατο της κοπέλας.

Η πρεμιέρα της Τραβιάτας, το 1853 στο Τεάτρο Φενίτσε της Βενετίας, αναφέρεται συνήθως ως μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες στην ιστορία της όπερας. «Η Τραβιάτα ήταν ένα φιάσκο, μην ψάχνεις να βρεις δικαιολογία, απλώς έτσι είναι», έγραφε την επομένη κιόλας, στις 7 Μαρτίου 1853, ο Βέρντι στον εκδότη του Τίτο Ρικόρντι. Ενάμιση αιώνα αργότερα, το αριστούργημα του Βέρντι αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του ρεπερτορίου με εκατοντάδες παραστάσεις κάθε χρόνο στις όπερες όλου του κόσμου και με χιλιάδες θεατών να τις παρακολουθούν εκστατικά.

Στην Τραβιάτα ο Βέρντι επιτυγχάνει ένα λεπτομερές ψυχογράφημα της ηρωίδας του. Ανάλογα με τις μεταπτώσεις στην ψυχολογία της, ο Βέρντι συνθέτει για τη φωνή με διαφορετικό τρόπο στην κάθε πράξη. Στην Α΄ Πράξη η ηδονική ελευθεριότητα και το λαμπερό πλην παρακμιακό Παρίσι περιγράφονται με μουσική που απαιτεί δεξιοτεχνικές ικανότητες της υψιφώνου που ερμηνεύει τον ρόλο του τίτλου. Στη Β΄ Πράξη η γαλήνη της ζωής στη φύση και τα βαθιά συναισθήματα της ηρωίδας αποδίδονται με τη θερμή φωνή της λυρικής σοπράνο, ενώ η τραγική κατάληψη του ματαιωμένου έρωτα αναδεικνύεται με τις σκούρες αποχρώσεις της φωνής που εκφράζουν τον πόνο και την απόγνωση. 

Η προπώληση εισιτηρίων ξεκινά την 1/2/2026.

 

Το πρόγραμμα υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Η προπώληση των εισιτηρίων για τις παραγωγές Σεπτεμβρίου – Δεκεμβρίου 2025 θα ξεκινήσει στις 26 Ιουνίου 2025, στις 12.00, από τα Ταμεία της ΕΛΣ και την ticketservices.gr.